Leonberger to duży, silny i majestatyczny pies o łagodnym usposobieniu i zrównoważonym charakterze. Ma gęstą, półdługą sierść w odcieniach złota i brązu, często z charakterystyczną czarną maską na pysku. Jest inteligentny i podatny na szkolenie. Często jest wykorzystywany w roli psa terapeutycznego czy ratowniczego.
Aktywność
7/10
Pielęgnacja
8/10
Podatność
4/10
Długość życia
6/10
Leonberger to potężnie zbudowany, harmonijnie umięśniony pies, który może ważyć od 40 kg do nawet 75 kg.
Głowa leonbergera powinna być proporcjonalna do reszty ciała, z lekko wypukłym czołem i średniej długości kufą zakończoną czarnym nosem. Oczy leonbergera są średniej wielkości, owalne i ciemnobrązowe. Uszy powinny być średniej wielkości, wiszące, wysoko osadzone i przylegające do głowy.
Grzbiet leonbergera musi być mocny, prosty i dobrze umięśniony, a zad lekko zaokrąglony. Klatka piersiowa psa tej rasy jest szeroka i głęboka, zapewniająca mu solidną postawę. Ogon powinien być długi, bogato owłosiony i noszony prosto lub lekko zakrzywiony ku dołowi, choć w ruchu może być uniesiony.
Leonbergery mają silne, dobrze umięśnione kończyny ustawione równolegle, co zapewnia im płynny i elegancki chód.
Psy tej rasy posiadają dwuwarstwową okrywę włosową, składającą się z długiego, gęstego i wodoodpornego włosa okrywowego oraz miękkiego, obfitego podszerstka. Umaszczenie leonbergera powinno być złote lub rudobrązowe z ciemniejszymi końcówkami włosów, często z charakterystyczną czarną maską na pysku. Dopuszczalne są niewielkie białe znaczenia na klatce piersiowej i palcach, jednak nie powinny one dominować w umaszczeniu psa.
Leonberger to inteligentny, zrównoważony i lojalny pies, który został wyhodowany jako pies stróżujący i pracujący, pomagający w gospodarstwach. Obecnie ceniony przede wszystkim za swoje łagodne usposobienie, cierpliwość i oddanie rodzinie. Mimo dużych rozmiarów leonberger jest delikatny, spokojny i skory do zabawy, a jednocześnie czujny i gotowy do obrony w razie potrzeby.
Leonberger doskonale sprawdza się jako pies rodzinny, ponieważ jest lojalny, czuły i bardzo przywiązany do swoich opiekunów. Uwielbia towarzystwo domowników i nie lubi zostawać sam na dłuższy czas.
Jest łagodny, cierpliwy i delikatny, dzięki czemu może dobrze się odnaleźć w rodzinach z dziećmi. Należy jednak pamiętać, że każdy pies może poczuć się zagrożony lub zestresowany, dlatego kontakty dzieci z psem nawet najbardziej dobrodusznej natury zawsze powinny odbywać się pod nadzorem dorosłych.
Psy tej rasy są przyjazne wobec obcych ludzi, choć niektóre mogą początkowo zachować pewien dystans. Nie mają silnego instynktu stróżującego, ale w razie potrzeby potrafią stanąć w obronie swoich bliskich.
Towarzyskie leonbergery nie nadają się na psy podwórkowe – izolacja od rodziny może przysparzać im stresu i negatywnie wpływać na ich samopoczucie. Dobrze czują się w domach z ogrodem, ale lubią być blisko swoich ludzi.
Leonberger zazwyczaj dobrze dogaduje się z innymi psami i rzadko wykazuje agresję. Dzięki spokojnemu i pewnemu siebie charakterowi potrafi ignorować prowokacje i unika konfliktów. Należy jednak od szczenięctwa zadbać o mądrą socjalizację, zwłaszcza mając na uwadze jego duże rozmiary.
Leonberger nie ma silnego instynktu łowieckiego, dlatego może mieszkać z kotami i innymi małymi zwierzętami. Tu również istotna jest wczesna socjalizacja, która pomoże mu zaakceptować mniejszych domowników i nauczyć się odpowiedniego zachowania w ich towarzystwie.
Leonbergery to psy energiczne i żywiołowe, ale nie nadmiernie pobudliwe. Uwielbiają aktywność na świeżym powietrzu i potrzebują regularnych, umiarkowanie intensywnych spacerów, a także okazji do swobodnej eksploracji.
Chociaż nie są tak wytrzymałe jak psy zaprzęgowe, doskonale sprawdzają się w długich wędrówkach i zabawach w wodzie, ponieważ są naturalnie dobrymi pływakami. Zbyt forsowny wysiłek w młodym wieku nie jest wskazany, ponieważ może negatywnie wpłynąć na ich rozwijający się układ kostno-stawowy.
Leonberger jest inteligentny i chętny do współpracy. Nie jest psem, który wykonuje polecenia opiekuna z błyskawiczną precyzją, ale cierpliwość i konsekwencja w nauce przynoszą świetne efekty.
Ze względu na swoją wrażliwość nie toleruje surowych metod treningowych – najlepiej uczy się poprzez pochwały, smakołyki i zabawę. Dzięki łagodnej naturze i dużej inteligencji często wykorzystywany jest w terapii oraz ratownictwie wodnym.
Psy tej rasy doskonale odnajdują się w sportach, takich jak canicross i dogtrekking. Świetnie sprawdzają się także w ratownictwie wodnym, gdzie ich zdolności pływackie oraz siła pozwalają na skuteczną pomoc tonącym.
Leonberger pochodzi z Niemiec, a jego nazwa nawiązuje do miasta Leonberg, gdzie w XIX wieku został wyhodowany przez Heinricha Essiga. Rasa ta została stworzona jako pies stróżujący i pracujący, a także reprezentacyjny towarzysz europejskich arystokratów.
Historia rasy leonberger sięga XIX wieku i wiąże się z niemieckim miastem Leonberg, gdzie miejscowy hodowca Heinrich Essig dążył do stworzenia psa o majestatycznym wyglądzie, który przypominałby lwa – symbol miasta.
W tym celu skrzyżował nowofundlanda, bernardyna i pirenejskiego psa górskiego, uzyskując dużego, silnego i eleganckiego psa o złotobrązowym umaszczeniu.
Początkowo leonbergery były wykorzystywane jako psy stróżujące, pracujące oraz reprezentacyjne towarzysze europejskich dworów. Rasa szybko zdobyła popularność wśród arystokracji i została ulubieńcem takich postaci jak Napoleon III czy cesarzowa Austrii, Elżbieta Bawarska (Sisi).
Pod koniec XIX wieku rozpoczęto systematyczne prace nad stabilizacją cech leonbergera, a w 1895 roku powstał pierwszy klub rasy.
Wzorzec rasy oficjalnie opracowano w 1948 roku, po II wojnie światowej, gdy liczba leonbergerów drastycznie spadła i konieczna była odbudowa populacji.
Wysiłki hodowców przyniosły efekty, a w 1955 roku Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI) oficjalnie uznała rasę i zatwierdziła jej wzorzec. Od tego momentu leonberger stał się coraz bardziej popularny jako pies rodzinny, ratowniczy i terapeutyczny.
Obecnie leonberger cieszy się dużą popularnością na całym świecie, szczególnie w Europie, Ameryce Północnej i Australii. Ceniony jest zarówno jako wierny pies rodzinny, jak i wszechstronny pies pracujący, wykorzystywany m.in. w ratownictwie wodnym i terapii.
Dzięki swojemu łagodnemu charakterowi, inteligencji i efektownemu wyglądowi leonberger jest coraz częściej wybierany jako towarzysz domowy, jednak ze względu na swoje duże rozmiary wymaga odpowiedniej przestrzeni i świadomego opiekuna.
Pielęgnacja leonbergera wymaga regularnego szczotkowania, aby utrzymać jego gęstą sierść w dobrej kondycji i zapobiec kołtunieniu. Psy tej rasy mają skłonność do problemów ze stawami, dlatego ważna jest odpowiednio zbilansowana dieta, umiarkowana aktywność fizyczna oraz regularne przeglądy zdrowia.
Gęsta, półdługa sierść leonbergera wymaga regularnego szczotkowania, aby zapobiec kołtunieniu się włosów i gromadzeniu martwego podszerstka. Najlepiej czesać psa 2–3 razy w tygodniu, a w okresie linienia – codziennie.
Do pielęgnacji sierści najlepiej sprawdzą się metalowy grzebień o różnym rozstawie zębów oraz szczotka pudlówka, która skutecznie usuwa martwy podszerstek. Szczególną uwagę należy zwrócić na obszary podatne na filcowanie, takie jak portki, okolice uszu, pachwiny i nasada ogona. Po każdym spacerze warto sprawdzić sierść psa i usunąć ewentualne rzepy, liście czy gałązki.
Dzięki swojej dwuwarstwowej sierści leonberger jest odporny na niskie temperatury, ale źle znosi upały, dlatego latem należy zapewnić mu dostęp do chłodnego miejsca i świeżej wody.
Leonberger nie wymaga częstych kąpieli – należy kąpać go tylko wtedy, gdy jest to konieczne, na przykład po zabrudzeniu błotem. Ze względu na jego gęsty podszerstek ważne jest to, by dokładne wysuszyć sierść po kąpieli, co pomoże uniknąć problemów skórnych. Do mycia należy używać delikatnych szamponów dla psów o długiej sierści i wrażliwej skórze.
Regularnej kontroli wymagają także uszy, oczy i zęby leonbergera. Uszy, ze względu na swoją budowę, mogą być podatne na infekcje – należy je czyścić raz w tygodniu specjalnym płynem i obserwować, czy nie pojawia się zaczerwienienie lub nieprzyjemny zapach.
Oczy w razie potrzeby można przecierać wilgotnym wacikiem, aby usunąć ewentualne zanieczyszczenia.
Leonberger może mieć skłonność do osadzania się kamienia nazębnego, dlatego warto przyzwyczajać go do mycia zębów specjalną pastą dla psów lub podawać mu gryzaki wspierające higienę jamy ustnej, np. Smile Sticks z dodatkiem antybakteryjnych wodorostów.
Psy tej rasy często nie ścierają pazurów w naturalny sposób, dlatego ich długość należy regularnie kontrolować i w razie potrzeby przycinać.
Psy tej rasy nie należą do długowiecznych – średnia długość życia leonbergera wynosi 8–10 lat, choć niektóre osobniki mogą żyć dłużej przy odpowiedniej opiece. Ze względu na swoją dużą masę ciała oraz predyspozycje genetyczne, leonbergery są szczególnie podatne na choroby ortopedyczne.
Do najczęściej występujących schorzeń u tej rasy należą:
Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia tych schorzeń, warto wybierać szczenięta od renomowanych hodowców zrzeszonych w ZKwP (FCI), którzy przeprowadzają badania zdrowotne swoich psów hodowlanych.
Opiekunowie leonbergera powinni również dbać o regularne przeglądy zdrowia, w tym badania krwi, USG jamy brzusznej oraz echo serca. Wczesne wykrycie problemów zdrowotnych pozwala na wdrożenie odpowiedniego leczenia, co może znacząco poprawić jakość i długość życia psa.
Ze względu na skłonność do chorób stawów ważna jest również profilaktyka ortopedyczna, czyli utrzymanie optymalnej masy ciała, odpowiednia suplementacja oraz unikanie nadmiernego obciążania psa w okresie wzrostu.
Szczególną uwagę należy zwrócić na objawy bólu stawów, takie jak sztywność ruchów, kulawizna czy trudności ze wstawaniem, które mogą wymagać konsultacji z weterynarzem i wdrożenia rehabilitacji.
Leonberger to duża i masywna rasa, która wymaga odpowiednio zbilansowanej diety, dostosowanej do jej potrzeb. Psy tej rasy rosną bardzo intensywnie w pierwszych kilkunastu miesiącach życia, dlatego już od szczenięctwa ich posiłki powinny być bogate w wysokiej jakości białko, zdrowe tłuszcze oraz składniki wspierające prawidłowy rozwój stawów.
W okresie wzrostu należy unikać nadmiaru wapnia i fosforu, które mogą zaburzyć rozwój kości. W dorosłości leonberger potrzebuje diety dostarczającej odpowiednią ilość kalorii, ale jednocześnie niezbyt obciążającej organizm – nadwaga może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, zwłaszcza ortopedycznych.
Ze względu na swoją budowę leonberger ma skłonność do rozszerzenia i skrętu żołądka, dlatego kluczowe jest odpowiednie rozplanowanie posiłków. Najlepiej podzielić dzienną porcję jedzenia na dwa lub trzy mniejsze posiłki, co zmniejsza ryzyko problemów trawiennych.
Po jedzeniu pies powinien odpoczywać przez co najmniej 30 minut, aby uniknąć nagłego ruchu, który mógłby przyczynić się do skrętu żołądka. Ponadto warto podawać posiłki w spokojnym miejscu oraz korzystać z misek spowalniających jedzenie, jeśli pies ma tendencję do łapczywego połykania pokarmu.
Leonbergery mogą być żywione zarówno wysokiej jakości karmą suchą lub mokrą, jak i dietą opartą na świeżych, naturalnych składnikach – gotowaną lub surową (BARF). Samodzielne przygotowywanie posiłków jest jednak czasochłonne i wymaga odpowiedniej wiedzy żywieniowej. Jeśli decydujesz się na taką opcję, najlepiej skonsultuj się z psim dietetykiem, który rozpisze dietę dostosowaną do potrzeb Twojego leonbergera.
Dobrą alternatywą do domowej diety mogą być też świeże posiłki PsiBufet, skomponowane we współpracy ze specjalistami ds. żywienia zwierząt. To idealna opcja dla opiekunów, którzy chcą zapewnić swojemu psu zdrowe i pełnowartościowe jedzenie bez konieczności samodzielnego komponowania diety.
Gotowane na parze posiłki PsiBufet powstają ze składników jakości human-grade i są dostosowane do indywidualnych potrzeb psa, uwzględniając jego wiek, masę ciała, aktywność i stan zdrowia. Jedzenie nie zawiera sztucznych konserwantów, barwników ani zbędnych wypełniaczy, dzięki czemu dobrze sprawdzają się przy wrażliwych brzuszkach.
Leonberger został stworzony z myślą o przypominaniu lwa, który znajduje się w herbie niemieckiego miasta Leonberg. Hodowca Heinrich Essig celowo dążył do uzyskania imponującego wyglądu psa o złocistej sierści i majestatycznej postawie.
Leonbergery mają naturalne predyspozycje do pracy w wodzie. Ich łapy posiadają dobrze rozwinięte błony między palcami, dzięki czemu są doskonałymi pływakami. Dziś często wykorzystuje się je w ratownictwie wodnym.
Podobnie jak retrievery, leonbergery mają miękki chwyt i potrafią delikatnie nosić przedmioty w pysku. Dzięki temu dobrze sprawdzają się w aportowaniu oraz pracy w poszukiwaniu i ratownictwie.
Jeśli przymierzasz się do kupna psa rasy leonberger, na te pytania warto znać odpowiedź.
