Wilczak czechosłowacki to duży, przypominający wilka pies o gęstej sierści i bursztynowych oczach. Psy tej rasy są aktywne, szybkie, oddane opiekunowi i chętne do współpracy, natomiast w stosunku do obcych zachowują dużą rezerwę. Wilczaki czechosłowackie bywają lękliwe i często cierpią na lęk separacyjny. Potrzebują więc doświadczonego opiekuna.
Aktywność
8/10
Pielęgnacja
4/10
Podatność
2/10
Długość życia
7/10
Gdzie kupić wilczaka czechosłowackiego?
Czy wilczak czechosłowacki jest niebezpieczny?
Ile kosztuje wilczak czechosłowacki?
Ile żyje wilczak czechosłowacki?
Jakie psy grały wilkory w "Grze o tron"?
Wilczak czechosłowacki to duży pies o wydłużonej sylwetce, który przypomina wilka zarówno z wyglądu, jak i zachowania. Samce w tej rasie powinny ważyć nie mniej niż 26 kg, a niektóre mogą osiągać masę nawet 40 kg. Suki wilczaka czechosłowackiego są nieco mniejsze, a ich waga powinna wynosić od 20 do 32 kg.
Pies tej rasy ma symetryczną, lekko wysklepioną głowę o długiej, klinowatej kufie zakończonej czarnym nosem. Oczy wilczaka czechosłowackiego powinny być małe, skośne, o barwie bursztynu, a uszy muszą być stojące, trójkątne i stosunkowo krótkie. U psa tej rasy tułów musi być nieco wydłużony, prosty i dobrze umięśniony. Klatka piersiowa wilczaka czechosłowackiego powinna być pojemna, jednak nie może sięgać łokcia. Ogon u psa tej rasy zawsze jest długi i dobrze owłosiony, powinien być także wysoko osadzony. Kończyny wilczaka słowackiego są proste, suche, ale dobrze umięśnione i sprężyste. Powinny pozwalać psu na harmonijny, lekki i przestrzenny ruch.
Wilczak czechosłowacki ma dwuwarstwową sierść złożoną z prostego włosa okrywowego i bardzo gęstego podszerstka. Psy tej rasy występować mogą w umaszczeniu od żółtoszarego do srebrzystoszarego z charakterystyczną jasną maską. Sierść na spodniej stronie szyi i piersi powinna być nieco jaśniejsza niż reszta ciała.
Wilczak czechosłowacki to rasa, która powstała na drodze skrzyżowania wilka z psem domowym. Charakter psów tej rasy łączy więc ze sobą instynkt wilka i pozytywne cechy psa. Wilczaki czechosłowackie są niezwykle oddane domownikom i źle znoszą rozłąkę z opiekunem, natomiast w stosunku do obcych ludzi wykazują dużą podejrzliwość. Nie zawsze przepadają za kontaktami z innymi psami, a silny instynkt łowiecki sprawia, że mogą polować na mniejsze czworonogi.
Wilczak czechosłowacki silnie przywiązuje się do wszystkich członków swojej rodziny, zazwyczaj czule okazuje uczucia, choć potrafi dobitnie pokazać swoje niezadowolenie, jeśli nie jest odpowiednio traktowany. Z tego powodu kontakty wilczaków z dziećmi powinny zawsze odbywać się pod nadzorem osoby dorosłej.
Wilcze instynkty wilczaka czechosłowackiego sprawiają, że psy tej rasy wyjątkowo źle znoszą rozłąkę z domownikami – pozostawione same w domu często demolują mieszkanie, mogą także niszczyć okna, drzwi, wyć i szczekać. Lęk separacyjny w przypadku tych psów jest wyjątkowo trudny do przepracowania, dlatego wilczaki czechosłowackie nie sprawdzą się w roli towarzysza osoby, której często nie ma w domu.
W stosunku do obcych ludzi psy te wykazują dużą nieufność. Sprawdzą się dzięki temu w roli domowego stróża, jednak z uwagi na skłonność do ucieczek nigdy nie powinny zostawać same nawet w dobrze zabezpieczonym ogrodzie. Nieodpowiednio zsocjalizowane psy tej rasy mogą zachowywać się agresywnie w kontaktach z obcymi. Dlatego w przypadku wilczaków czechosłowackich niezbędne będzie zbudowanie pozytywnych skojarzeń z ludźmi już w bardzo wczesnym wieku psiaka.
Psy rasy wilczak czechosłowacki dość dobrze dogadują się z psami tej samej rasy. Tolerują także obecność innych czworonogów podobnej wielkości, jednak w stosunku do mniejszych od siebie psów i kotów mogą wykazywać bardzo silny instynkt łowiecki. Polowanie na psa lub inne zwierzę może skończyć się zagryzieniem ofiary, dlatego wilczaki czechosłowackie muszą być zawsze pod kontrolą opiekuna. Udział w przedszkolu dla psów może zmniejszyć ryzyko takich zachowań, jednak nie wygasi całkowicie pierwotnych, wilczych instynktów.
Wilczaki czechosłowackie są energiczne, szybkie i uwielbiają długie, aktywne spacery. Niezapewnienie im wystarczającej dawki ruchu i ciekawego zajęcia może skutkować frustracją, reaktywnością, zachowaniami destrukcyjnymi i agresją. Wytrzymałe psy tej rasy sprawdzą się w roli towarzysza rowerowych wycieczek, długich wypraw (także górskich) i porannego biegania.
Ze względu na duże wymagania, podejrzliwość i możliwy lęk przed nieznanymi sytuacjami i obiektami, psy tej rasy nie powinny mieszkać w mieście – najlepiej będą się czuły w domu z dużym ogrodem w spokojnej okolicy, z dala od tłumu, hałasu i ruchu ulicznego. Psy rasy wilczak czechosłowacki dość chętnie współpracują z opiekunem, są jednak wyjątkowo inteligentne i samodzielne, dlatego nie należy oczekiwać od nich ślepego posłuszeństwa.
W szkoleniu psów tej rasy trzeba wykazać się cierpliwością, konsekwencją i pomysłowością, nie należy natomiast stosować żadnych metod awersyjnych. Jeśli szkolenie wilczaka czechosłowackiego sprawia opiekunowi trudności, warto skonsultować się z behawiorystą mającym doświadczenie z tą rasą. Dobrze zmotywowane wilczaki czechosłowackie sprawdzą się najlepiej w sportach wykorzystujących naturalne instynkty, na przykład w tropieniu użytkowym czy noseworku. Z psem tej rasy można także ćwiczyć agility i obedience.
Rasa wilczak czechosłowacki powstała w wyniku eksperymentalnego skrzyżowania karpackiego wilka szarego z owczarkiem niemieckim. Okazało się, że potomstwo wilka i psa domowego wykazywało wiele cech przydatnych u psów służbowych.
Pierwsze eksperymenty mające na celu skojarzenie psa z wilkiem podjął w 1955 roku Karel Hartl – czechosłowacki naukowiec z wojskowej stacji hodowlanej w Libějovicach. Celem międzygatunkowej krzyżówki było sprawdzenie, czy domieszka wilczych genów poprawi zdrowie, wytrzymałość i odporność owczarków niemieckich wykorzystywanych w służbie straży granicznej.
Pierwsze hybrydy wykazywały wiele wilczych cech, co sprawiło, że ich odchów i szkolenie nie należały do najłatwiejszych i nie przyniosły dużych sukcesów. Dorosłe osobniki krzyżowano więc ponownie z owczarkami niemieckimi, znacząco zmniejszając udział wilczych genów. Większość psów z trzeciego i czwartego pokolenia mogło przystąpić do standardowego szkolenia psów służbowych i wykazywało znacznie lepszą orientację w terenie, czulszy węch i słuch oraz wyjątkową wytrzymałość fizyczną.
Eksperyment Hartla wzbudził ogromne zainteresowanie kynologów, co doprowadziło do sporządzenia pierwszego wzorca wilczaka czechosłowackiego już w 1965 roku. Skojarzenie wilczycy Brity z owczarkiem niemieckim Kurtem stało się podstawą drugiej linii hodowlanej i wzięło udział w dalszym doskonaleniu rasy.
W 1982 roku starania Františka Rosíka z klubu hodowców wilczaka czechosłowackiego doprowadziły do uznania wilczaka jako narodowej rasy Czechosłowacji. Ostatnie krzyżowanie z wilkami miało miejsce w 1983 roku – od tego czasu rasę hodowano wyłącznie z użyciem hybryd. W 1999 roku FCI uznało wilczaka czechosłowackiego za oficjalnie istniejącą rasę psa.
Obecnie wilczaki czechosłowackie wykorzystywane są między innymi do pracy przy poszukiwaniach zaginionych osób. Często utrzymywane są także w roli domowego pupila, choć ich wymagający charakter przysparza wielu opiekunom znacznych trudności w wychowaniu i przy codziennej opiece. Z tego względu rasa wilczak czechosłowacki polecana jest wyłącznie doświadczonym opiekunom, którzy świadomi są wyjątkowych potrzeb tych psów.
Pielęgnacja sierści wilczaka czechosłowackiego nie jest skomplikowana, jednak bywa czasochłonna. Psy tej rasy są stosunkowo zdrowe i nie wymagają podawania specjalistycznej diety.
Wilczaki czechosłowackie intensywnie gubią podszerstek w trakcie jesiennej i wiosennej wymiany sierści, dlatego opiekun musi przygotować się na częste i dość czasochłonne szczotkowanie podczas linienia. Do usuwania martwego podszerstka przydadzą się szczotki pudlówki i metalowe zgrzebła.
Gęsta i krótka sierść psa tej rasy nie zbiera zanieczyszczeń, dzięki czemu wilczak czechosłowacki nie wymaga częstych kąpieli. Niezbędne jest natomiast regularne kontrolowanie stanu oczu, czystości uszu i długości pazurów.
Psy rasy wilczak czechosłowacki są wytrzymałe, a ich gęsta sierść zapewnia dobrą izolację przy każdych warunkach pogodowych. W przeciwieństwie do innych dużych ras, wilczaki czechosłowackie mogą żyć w dobrym zdrowiu nawet kilkanaście lat – średnia długość ich życia wynosi 12 lat, jednak niektóre osobniki mogą dożywać nawet 16 lat.
Wilczaki czechosłowackie nie są obciążone genetycznymi predyspozycjami do chorób. Sporadycznie w rasie zdarzają się problemy zdrowotne obejmujące:
Ze względu na trudny charakter wilczaki czechosłowackie rzadko trafiają w ręce pseudohodowców. Mimo to osoba chcąca kupić szczeniaka tej rasy powinna zwracać uwagę na pochodzenie malucha. Przed zakupem niezbędne będzie przeprowadzenie wizyty w hodowli, obejrzenie rodziców miotu i poproszenie hodowcy o przedstawienie dokumentów potwierdzających pochodzenie i stan zdrowia psów.
Wilczak czechosłowacki nie wymaga specjalistycznej diety. Psy tej rasy nie wykazują większych predyspozycji do skrętu żołądka, jednak mimo to dzienną porcję jedzenia dla wilczaka warto podzielić na 2-3 posiłki podawane o stałych porach i zapewnić psu chwilę odpoczynku po karmieniu. Ponadto wilczaki czechosłowackie bywają wybredne i mogą przez wiele dni odmawiać karmy, która nie trafi w ich gust.
Przy wyborze diety dla psa tej rasy pod uwagę należy wziąć także ewentualne alergie i nietolerancje pokarmowe. W żywieniu wilczaków czechosłowackich sprawdzają się przede wszystkim posiłki przygotowywane ze świeżych składników. Charakteryzująca się dużą zawartością mięsa i podrobów dieta gotowana lub surowa powinna zawierać także niewielki dodatek włókna pokarmowego w postaci świeżych warzyw, musi być również uzupełniana o niezbędne suplementy mineralno-witaminowe. Żywienie wilczaka czechosłowackiego źle zbilansowaną, niedoborową dietą może stać się przyczyną zaburzeń wzrostu we wczesnym wieku, a także zwiększyć ryzyko dietozależnych chorób przewlekłych.
Z tego względu opiekunowie niemający wystarczającego doświadczenia w układaniu zdrowego jadłospisu dla psa nie powinni podejmować prób samodzielnego żywienia pupila. Nie znaczy to jednak, że wilczak czechosłowacki musi być skazany na jedzenie wysoko przetworzonych karm gotowych. Dobrą, bezpieczną alternatywą może być żywienie psa zbilansowanymi posiłkami przygotowanymi przez PsiBufet – firmę kateringową dla psów.
Jedzenie PsiBufet powstaje zgodnie z zaleceniami doświadczonych dietetyków zwierzęcych, którzy opracowali pełnowartościowe receptury zapewniające psom wszystkie niezbędne składniki odżywcze w odpowiednich proporcjach. Bazujące na mięsie i podrobach receptury te nie zawierają zbóż, zbędnych wypełniaczy ani sztucznych dodatków mogących wywoływać u psa alergię. Są natomiast wyjątkowo smakowite i lekkostrawne, dzięki czemu sprawdzą się w żywieniu nawet bardzo wybrednych i wrażliwych psów.
Wilczak czechosłowacki to jedna z dwóch uznawanych przez FCI ras powstałych ze skrzyżowania psa domowego z wilkiem. Drugą międzygatunkową hybrydą jest wilczak Saarloosa (Saarlooswolfhond) wyhodowany w Holandii. Psy te szkolone były do pracy w roli przewodnika osób niewidomych, jednak stosunkowo szybko utraciły swoje cechy użytkowe.
Jeśli planujesz zostać opiekunem wilczaka czechosłowackiego, na te pytania warto znać odpowiedzi!