Czas czytania: 5 min
26 gru 2023
Brak ciekawego zajęcia i niezaspokojone potrzeby szkodzą psu. Znudzone psy mogą popaść w depresję i są bardziej narażone na demencję w podeszłym wieku. Mogą też zacząć przejawiać bardzo uciążliwe zachowania, takie jak niszczenie w domu, wycie i szczekanie, a nawet agresja.
Opiekun psa powinien proponować pupilowi ciekawe aktywności, które zapobiegną nudzie. Należą do nich długie, ciekawe spacery, spotkania z innymi psami i nauka nowych sztuczek.
Dobrym zajęciem dla znudzonego psa może być też wydobywanie jedzenia z zabawek interaktywnych.
Wielu opiekunów psów uważa, że ich pupilowi wystarczą dwa lub trzy krótkie spacery, pełna miska i ciepły kąt do spania. Niestety takie przekonanie może mieć bardzo przykre konsekwencje. Znudzony pies pozbawiony ciekawego zajęcia może bardzo szybko stać się sfrustrowany i wyjątkowo uciążliwy…
Psy to zwierzęta o dokładnie określonych potrzebach. Wymagają nie tylko stałego dostępu do wody, zbilansowanej diety, wygodnego posłania i leczenia w przypadku choroby. Dla domowego czworonoga ważne jest także poznawanie otaczającego świata, kontakt z innymi zwierzakami, węszenie, bieganie, zabawa i nauka.
Pozbawiony takich zajęć pies stanie się nieszczęśliwy i rozdrażniony, a w skrajnym przypadku może nawet popaść w depresję. Nuda i brak stymulacji umysłowej mogą też prowadzić do wcześniejszego pojawienia się objawów psiej demencji. Dlatego rolą opiekuna, który chce zapewnić swojemu pupilowi szczęśliwe życie, jest chronienie czworonoga przed nudą. Tylko po czym poznać, że psiak się nudzi i jakie zajęcia można mu zapewnić?
Znudzone psy zachowują się podobnie, jak znudzone dzieci… Nadmiar nagromadzonej energii może sprawić, że psiak będzie szukał sobie atrakcji na własną łapę. Może też próbować wymusić na opiekunie uwagę, początkowo nieśmiało się przypominając i przynosząc zabawkę, a następnie zachowując się coraz bardziej natarczywie. Narastająca frustracja może również przerodzić się w inne, wyjątkowo uciążliwe zachowania, które zaczną pojawiać się w najmniej oczekiwanych momentach.
Do objawów mogących wskazywać, że pies jest znudzony, należą między innymi:
niszczenie w domu (na przykład ogryzanie nóg od stołu, kopanie w doniczkach z kwiatkami, rozrywanie rolek papieru toaletowego, wyciąganie śmieci z kosza, rwanie swojego posłania),
zjadanie niejadalnych przedmiotów (w tym zabawek, fragmentów koca, chusteczek do nosa, skarpetek),
zjadanie nieczystości znalezionych na spacerach,
szczekanie, piszczenie, wycie,
gryzienie opiekuna po rękach,
agresja wobec innych zwierząt i ludzi (na spacerach i w domu),
ciągnięcie na smyczy,
uciekanie na spacerach,
gonienie ogona,
gryzienie i wylizywanie łap (nawet do powstawania ran).
Zdarzyć się też może, że znudzony pies w którymś momencie się podda – przestanie domagać się uwagi, posmutnieje i zacznie przesypiać większość dnia, zwinięty w kłębek na swoim posłaniu. Tak objawiać się mogą początki psiej depresji.
Trzeba przy tym pamiętać, że takie zachowania mogą świadczyć nie tylko o nudzie. Ich przyczyną może być też lęk separacyjny, strach, niezdiagnozowana choroba, brak socjalizacji lub szkolenia… Dlatego jeśli zachowanie psa staje się wyjątkowo uciążliwe, warto najpierw dokładnie przebadać czworonoga, a następnie udać się po pomoc do doświadczonego behawiorysty.
Na szczęście każdy opiekun może uchronić swojego pupila przed nudą, jeśli tylko wykaże odrobinę zaangażowania i poświęci zwierzakowi trochę swojego czasu. Praktycznie każda czynność, jaką pies może wykonać wspólnie z ukochanym człowiekiem, będzie dla czworonoga doskonałą rozrywką. Co robić, gdy pies się nudzi? Oto kilka sprawdzonych sposobów.
Aby uchronić psa przed nudą, nie trzeba wywracać całego swojego życia do góry nogami. W większości przypadków ogromną różnicę zrobi przeznaczenie jednej dodatkowej godziny w ciągu dnia wyłącznie na zajmowanie się zwierzakiem. Czas ten można zagospodarować, zabierając czworonoga na dłuższy spacer, bawiąc się z nim i okazując czułości. Oprócz tego warto też uwzględniać psiaka w zwykłych, codziennych czynnościach, na przykład zapraszając go na kanapę podczas oglądania telewizji.
Wspaniałym sposobem na zapewnienie psu rozrywki jest zabieranie go w nowe, ciekawe dla niego miejsca. Nie muszą to być wyprawy na drugi koniec świata – wystarczy korzystanie z kilku tras spacerowych, przejechanie z psem kilku przystanków autobusem do pobliskiego parku czy wybranie się samochodem do lasu.
Eksplorowanie nowych miejsc będzie dla psa ciekawsze, jeśli na takim spacerze będzie miał towarzystwo innych, przyjaznych czworonogów. Warto także zmienić krótką smycz na dłuższą linkę treningową, dzięki której pies będzie mógł węszyć i biegać z większą swobodą.
Znaczna większość psów uwielbia uczyć się nowych rzeczy. Mogą to być zwykłe, proste sztuczki, za które psiak dostanie kilka smakołyków do treningu, jednak nic nie stoi na przeszkodzie, by bardziej zaangażować się w pozytywne szkolenie i rozpocząć naukę noseworku, obedience czy agility.
Odpowiednie komendy można ćwiczyć w domowym zaciszu, na spacerach lub na grupowych treningach prowadzonych przez specjalistę. Dla bardziej nieśmiałych lub lękliwych psiaków dobrą odskocznią od codziennej nudy mogą być też spacery socjalizacyjne, odbywające się pod okiem behawiorysty.
Znudzonemu psu warto także zaproponować kilka zajęć, które nie będą wymagać uwagi opiekuna. Samodzielną rozrywką dla czworonoga może być wydobywanie jedzenia z konga i maty do lizania. Odpowiednio dobrane interaktywne zabawki na jedzenie mogą wydłużyć czas jedzenia posiłku nawet do godziny, angażując przy tym mózg zwierzaka i zmuszając go do kombinowania. Wybierając takie zabawki, należy upewnić się, że ich rozpracowanie nie będzie dla psa zbyt trudne ani irytujące.
Bennett, P. C., & Rohlf, V. I. (2007). Owner-companion dog interactions: Relationships between demographic variables, potentially problematic behaviours, training engagement and shared activities. Applied Animal Behaviour Science, 102(1-2), 65-84.
Hunt, R. L., Whiteside, H., & Prankel, S. (2022). Effects of environmental enrichment on dog behaviour: Pilot study. Animals, 12(2), 141.
Milgram, N. W., Siwak-Tapp, C. T., Araujo, J., & Head, E. (2006). Neuroprotective effects of cognitive enrichment. Ageing research reviews, 5(3), 354-369.
Co może być w mojej paczce?