Pies sam w domu po wakacjach. Jak przeciwdziałać lękowi separacyjnemu?

Koniec wakacji może być wymagający nie tylko dla dzieci. Dla Twojego psa to również spora zmiana. Po tygodniach pełnych gwaru, wspólnych zabaw i ciągłej obecności domowników, nagła cisza może być dla psiaka dezorientująca i niepokojąca. Zmiana codziennej rutyny, mniejsza ilość uwagi i brak towarzyszy zabaw mogą prowadzić do stresu, nudy, a nawet lęku separacyjnego.

Oznaki, że Twój pies źle znosi powrót dzieci do szkoły

Rozpoznanie sygnałów oraz wiedza, jak wspierać psa w tym okresie przejściowym mogą pomóc mu poczuć się bezpiecznie, pewnie i komfortowo pomimo zmiany domowej rutyny.

Możesz zauważyć, że Twój pies jest niespokojny, krąży po domu, dyszy, wygląda na zaniepokojonego, nadmiernie pobudzonego lub przesiaduje pod drzwiami, zastanawiając się, gdzie podziali się wszyscy mali domownicy.

Mogą nasilić się również zachowania mające na celu przyciągnięcie Twojej uwagi, takie jak skakanie na Ciebie, niszczenie przedmiotów, podkradanie jedzenia ze stołu, szczekanie czy chwytanie za ubrania.

Nuda czy lęk separacyjny – jak je odróżnić?

Mimo że objawy bywają łudząco podobne, nuda i lęk separacyjny wynikają z zupełnie innych przyczyn.

Problem psiej nudy często można rozwiązać, zwiększając stymulację umysłową i oferując psu różnorodne formy wzbogacenia środowiska (ang. enrichment).

Zabawy węchowe, nauka sztuczek, zabawki interaktywne, maty do lizania, gryzaki czy wspólna zabawa to proste sposoby na zaangażowanie psiej głowy.

Można również zwiększyć ilość ruchu, jeśli pies ma go za mało, jednak stymulacja umysłowa jest równie ważna i nie należy jej pomijać.

Lęk separacyjny to z kolei reakcja emocjonalna na samotność. Wymaga pracy nad tym, by pies czuł się spokojnie i bezpieczny, gdy zostaje sam i nauczył się, że na pewno wrócisz do domu.

Źródłem lęku separacyjnego jest głęboki niepokój, a nie brak zajęcia. Dlatego problemu nie rozwiążą nowe zabawki czy dłuższe spacery.

Jak przygotować psa na nową, powakacyjną rutynę?

Stopniowe przygotowanie może pomóc psu łatwiej się zaadaptować do nowego harmonogramu dnia, zmniejszając stres i zapobiegając niepożądanym zachowaniom.

Przyzwyczajaj do ciszy

Już teraz zacznij wprowadzać w ciągu dnia krótsze okresy, w których dom cichnie, a pies uczy się spędzać czas sam ze sobą. Staraj się aranżować takie sytuacje w godzinach, w których nie będzie Cię w domu. Dzięki temu nagła pustka nie będzie dla psa szokiem.

Zapewnij poranne zajęcie

Rano, w porze, gdy wszyscy będziecie szykować się do wyjścia, podaj psu angażującą zabawkę, np. matę węchową lub konga z ulubionym jedzonkiem. Skupi to jego uwagę na czymś przyjemnym i pomoże zbudować pozytywne skojarzenie z Waszą nieobecnością.

Rozważ naturalne preparaty uspokajające

W przypadku psów, które są szczególnie wrażliwe na zmiany w otoczeniu, można wspomóc się naturalnymi środkami wyciszającymi. Najlepiej jednak skonsultuj ich użycie z lekarzem weterynarii.

Zacznij z wyprzedzeniem

Staraj się trzymać rutyny tak bardzo, jak to możliwe. Jeśli wiesz, że Wasz plan dnia ulegnie zmianie, zacznij wprowadzać nowe pory spacerów czy karmienia już teraz. Im mniej nagłych zmian naraz, tym lepiej dla Twojego psa.

Zwróć uwagę na specyfikę rasy

Niektóre psy, takie jak owczarki collie o silnym instynkcie pasterskim, z natury próbują kontrolować swoje otoczenie, a stres związany ze zmianą może nasilać te zachowania. Obserwuj mowę ciała swojego psa i nigdy go za to nie karć. Zamiast tego, w trudniejszych momentach, zaoferuj mu alternatywne zajęcie, jak gryzak czy mata do lizania.

Zmiana rytmu dnia psa – jak zrobić to dobrze? Karmienie, spacery i inne nawyki

Niektóre psy nie przejmują się nagłymi zmianami, ale większość jest na nie wrażliwa. Jeśli Twój pies źle znosi modyfikacje w planie dnia, a zmiana Waszego harmonogramu jest konieczna, postaraj się wprowadzać ją stopniowo.

Na przykład: jeśli do tej pory Twój psiak jadł śniadanie o 8:00, a teraz musi jeść o 7:00, przez kilka dni przesuwaj porę karmienia o 15 minut, aż dojdziecie do docelowej godziny.

Ta sama zasada dotyczy innych ważnych punktów dnia, których lepiej nie zmieniać gwałtownie. Są to między innymi pory spacerów i wyjść na siusiu, a także regularne wizyty w domu w ciągu dnia (jeśli zaglądasz do psa w ciągu dnia lub korzystasz z pomocy petsittera).

Na jak długo można zostawić psa w domu? I jak zadbać o jego komfort?

To, na jak długo można zostawić psa samego, zależy od konkretnego czworonoga. Ogólna zasada mówi, że dorosły, zdrowy pies, który dobrze znosi samotność i nie ma problemów z lękiem separacyjnym, może pozostawać sam przez 4–5 godzin.

Zawsze weź pod uwagę jego komfort psychiczny, to, jak długo jest w stanie spokojnie spędzać czas sam, a także jak często potrzebuje wyjść na toaletę.

Aby pomóc psu czuć się bardziej komfortowo, gdy zostaje sam, możesz użyć naturalnych preparatów uspokajających (po konsultacji z weterynarzem) i zapewnić mu zajęcia wzbogacające, takie jak maty do lizania czy maty węchowe.

Upewnij się też, że załatwił swoje potrzeby przed Twoim wyjściem. Możesz też ustawić kamerę, aby obserwować psa podczas Twojej nieobecności i mieć pewność, że czuje się dobrze.

Czy zabawy treningowe i bezpieczna przestrzeń pomagają psu radzić sobie z lękiem?

Zapewnienie psu zorganizowanych aktywności i bezpiecznej przestrzeni odgrywa ważną rolę w radzeniu sobie z lękiem.

Proste ćwiczenia wzbogacające środowisko, interaktywne karmienie i własny, bezpieczny azyl zapewniają psu stymulację umysłową i pozwalają na realizację naturalnych zachowań, takich jak węszenie i lizanie, które pomagają uwalniać hormony uspokajające.

Chociaż same w sobie nie są lekarstwem, mogą znacznie zmniejszyć stres i wspierać ogólny dobrostan emocjonalny psa.

Kilka prostych rzeczy, które możesz robić z psem, aby pomóc zmniejszyć poziom ogólnego niepokoju:

• Wyszukiwanie smakołyków. Rozsyp smaczki na trawie (nigdy na żwirze, który pies mógłby połknąć) i pozwól psu je znaleźć.
• Używanie zabawek interaktywnych. Napełnij konga lub matę do lizania ulubionym jedzeniem psa.
• Ręcznik węchowy. Ukryj smakołyki w zwiniętym ręczniku, który pies będzie musiał rozwinąć, by dostać się do nagrody.

Zarówno węszenie, jak i lizanie powodują uwalnianie hormonów uspokajających, dzięki którym psy czują się bardziej zrelaksowane.

Pamiętaj, że same te aktywności nie są lekarstwem na lęk, ale mogą pomóc. Jeśli karmisz psa świeżym jedzeniem, takim jak PsiBufet, możesz z łatwością podać mu posiłek na macie do lizania zamiast w standardowej misce. To prosty i skuteczny sposób na wzbogacenie środowiska i zredukowanie stresu.

Jak dzieci mogą pomóc psu przyzwyczaić się do nowej rutyny?

To zrozumiałe, że dzieci bardzo kochają swojego psa i uwielbiają się z nim bawić. Powinny jednak unikać nakręcania go poprzez intensywną zabawę tuż przed wyjściem do szkoły.

Taka sytuacja może być dla psa bardzo trudna – w jednej chwili przeżywa wielkie emocje, bawiąc się z przyjaciółmi, którzy za chwilę znikają na cały dzień, a psiak zostaje sam.

Zamiast tego, najlepiej nauczyć dzieci spokojnego pożegnania. Wystarczy zwykłe „do zobaczenia” powiedziane neutralnym tonem, aby zasygnalizować psu, że wychodzą. Bez wylewnych uścisków i całusów, których wiele psów nie lubi i które mogą być potencjalnie niebezpieczne dla dzieci, jeśli pies się zestresuje.

Najlepsze zabawy z psem dla dzieci przed i po szkole

Angażowanie dzieci w codzienną opiekę nad psem przynosi korzyści obu stronom. Proste aktywności przed i po szkole pomagają zaangażować psa, zapewniają mu stymulację umysłową i fizyczną, a przede wszystkim wzmacniają więź między psem a całą rodziną.

Dzieci mogą pomagać w przygotowaniu zabawek interaktywnych rano, brać udział w prostych sesjach treningowych po powrocie do domu lub angażować się w zabawy edukacyjne.

Moja 6-letnia córka uwielbia chować smakołyki w ogrodzie i salonie, a następnie mówić naszemu psu „szukaj”. To łatwy i bezpieczny sposób na wspólną zabawę, która dodatkowo buduje ich wzajemną relację.

Czy praca węchowa, agility i zabawy na pewność siebie są  dla każdego psa?

Praca węchowa to bardzo przystępna aktywność dla psów w różnym wieku, o różnym poziomie energii i różnych potrzebach zdrowotnych. Pamiętaj tylko, aby poinformować instruktora o wszelkich problemach fizycznych Twojego psa, tak aby mógł dostosować ćwiczenia do jego możliwości. Praca węchowa wspaniale buduje pewność siebie i pomaga psu się wyciszyć.

Agility jest odpowiednie dla wielu psów, ale należy wziąć pod uwagę ich temperament, reakcję na środowisko, wiek i stan zdrowia (ze względu na dynamiczny charakter tej aktywności). Warto skonsultować się z doświadczonym instruktorem agility, by ocenić predyspozycje Twojego psa.

Możesz również rozważyć Hoopers – sport podobny do agility, ale pozbawiony elementów obciążających stawy, takich jak skoki.

Mantrailing (czyli tropienie użytkowe) to kolejna świetna aktywność, która buduje pewność siebie i opiera się na naturalnych zdolnościach psa do pracy nosem. Co ważne, można ją łatwo dostosować do możliwości każdego czworonoga.

Jak budować pewność siebie i samodzielność psa? Wskazówki na przyszłość

Pomoc w rozwijaniu pewności siebie i samodzielności psa jest kluczem do jego długofalowego dobrostanu. Pewny siebie pies lepiej radzi sobie z nowymi doświadczeniami, adaptuje się do zmian i potrafi spędzać czas w samotności bez stresu.

Rozumiejąc mowę ciała swojego psa, dając mu możliwość wyboru w codziennych sytuacjach i stosując trening oparty na pozytywnym wzmocnieniu, tworzysz bezpieczne i wspierające środowisko, które pozwala mu czuć się pewnie i kompetentnie.

Ziewanie, oblizywanie nosa, częstsze mruganie, odwracanie głowy lub całego ciała oraz pokazywanie białek oczu to subtelne sygnały, którymi pies komunikuje: „Nie czuję się z tym komfortowo”.

Pozwól psu na wybór w różnych sytuacjach i daj mu możliwość powiedzenia: „Nie, boję się i nie chcę tego robić”. Daj mu prawo głosu! Moja książka Empowering Your Dog Through Choice (dostępna na Amazonie) zawiera wiele sposobów, jak można to zrobić w bezpieczny sposób, a także pokazuje, jak takie podejście może wpływać na zachowanie psa.

Na koniec, stosuj metody treningowe oparte na nagrodach i unikaj karania, które może negatywnie wpływać na poczucie bezpieczeństwa psa, a także osłabiać Waszą więź i wzajemne zaufanie.

Artykuł jest tłumaczeniem tekstu Sally Lewis, który pierwotnie ukazał się na blogu Butternut Box.