Great Pyrenees

Pirenejski pies górski to duży, majestatyczny pies pasterski pochodzący z francuskich Pirenejów. Charakteryzuje się gęstą, białą sierścią, która chroni go przed trudnymi warunkami atmosferycznymi. Jest spokojny, lojalny i opiekuńczy – sprawdza się jako pies stróżujący, ale też rodzinny. Choć bywa niezależny, z odpowiednim wychowaniem staje się oddanym przyjacielem.

Jak każdy pies, pirenejski pies górski potrzebuje odpowiednio dobranej i zbilansowanej diety. Oblicz zapotrzebowanie kaloryczne swojego pieska i dopasuj idealne posiłki ze specjalnym rabatem 15% na dwa pierwsze zamówienia.

>>OBLICZ ZAPOTRZEBOWANIE<<

Z tego artykułu dowiesz się:

• Jakim psem jest pirenejski pies górski?
• Jakich warunków do życia potrzebuje pirenejczyk?
• Czy trudno jest wychować pirenejskiego psa górskiego?
• Ile żyje pirenejski pies górski i na co może chorować?
• Jak pielęgnować i żywić pirenejczyka?

Great Pyrenees - Opis i wygląd rasy

Pirenejski pies górski to bardzo duży i silnie zbudowany pies o imponującej, proporcjonalnej sylwetce, który może ważyć nawet ponad 60 kg.

Głowa psa tej rasy jest masywna, ale harmonijna w stosunku do tułowia, z szeroką czaszką i mocną, lekko zwężającą się kufą zakończoną zawsze czarnym nosem. Oczy są niewielkie, migdałowe, w kolorze ciemnobrązowym i nadają psu łagodne, ale czujne spojrzenie. Uszy są średniej wielkości, w kształcie litery V, lekko zaokrąglone na końcach, zwisające i przylegające do głowy.

Tułów pirenejskiego psa górskiego jest długi, mocny i dobrze umięśniony, z szeroką klatką piersiową i prostym grzbietem. Proste, silne i dobrze kątowane kończyny zapewniają psu pewny i harmonijny ruch. Długi i dobrze owłosiony ogon jest opuszczony w spoczynku, a w ruchu może być noszony nad grzbietem w kształcie koła.

Pirenejski pies górski ma gęstą, dwuwarstwową sierść składającą się z grubego, prostego lub lekko falistego włosa okrywowego oraz obfitego, wełnistego podszerstka. Włos tworzy charakterystyczną kryzę na szyi oraz portki na udach.

Pirenejczyki najczęściej występują w czysto białym umaszczeniu, choć dopuszczalne są niewielkie, jasnoszare, płowe lub wilczaste łaty na głowie i uszach.

Great Pyrenees - Charakter i usposobienie

Pirenejski pies górski był pierwotnie wykorzystywany do pilnowania stad owiec przed drapieżnikami w trudnych warunkach górskich, co ukształtowało jego niezależny i odważny charakter.

Dziś psy tej rasy cenione są za swoją lojalność, opanowanie i silny instynkt opiekuńczy. Są spokojne, czułe wobec bliskich, ale jednocześnie czujne i zdystansowane wobec obcych. Potrzebują konsekwentnego wychowania i przestrzeni, by czuć się dobrze i spełniać swoje naturalne potrzeby.

Charakter

Pirenejskie psy górskie silnie przywiązują się do swojej rodziny i są wobec niej niezwykle lojalne oraz opiekuńcze. Tworzą silne więzi z domownikami i lubią przebywać blisko nich, ale potrafią też być niezależne i samodzielne.

Choć na co dzień to psy spokojne i zrównoważone, w sytuacji zagrożenia błyskawicznie potrafią przejść do działania. Zazwyczaj dobrze odnajdują się w domach, w których panuje spokój i jasne zasady, a ich opiekunowie są konsekwentni i cierpliwi.

W relacjach z dziećmi pirenejczyki zazwyczaj są delikatne i łagodne. Potrafią wykazać się ogromną wyrozumiałością wobec najmłodszych, jednak ze względu na swoje imponujące rozmiary nie powinny pozostawać z małymi dziećmi bez nadzoru.

W zabawie mogą niechcący potrącić malucha lub zareagować gwałtownie na nagły ruch. Właściwe wychowanie psa i uczenie dziecka szacunku wobec psich granic to klucz do bezpiecznej i harmonijnej relacji.

W interakcjach z obcymi ludźmi pirenejski pies górski zachowuje dużą rezerwę, a nawet nieufność. To pies o silnym instynkcie terytorialnym, z natury czujny – świetnie sprawdza się w roli stróża domu i posesji.

Nie jest typem psa, który chętnie nawiązuje nowe znajomości; najpierw musi dobrze poznać daną osobę, by móc jej zaufać. W nieznanym otoczeniu może być powściągliwy, ale nie powinien reagować pochopnie – jego postawa jest opanowana i rozważna.

Pirenejski pies górski jest zwykle tolerancyjny wobec innych psów, zwłaszcza jeśli od szczenięcia był mądrze socjalizowany. Może jednak wykazywać zachowania kontrolujące, szczególnie wobec psów tej samej płci, dlatego tak ważne jest zapewnienie mu kontaktów z psami w szczenięctwie.

Psy tej rasy potrafią też tolerować mniejsze zwierzęta, takie jak koty czy króliki, o ile zostały z nimi odpowiednio zaznajomione. Choć nie cechuje ich silny instynkt łowiecki, każde nowe zwierzę w domu należy wprowadzać pod kontrolą i z uwagą.

Usposobienie

Pirenejski pies górski nie należy do psów nadmiernie aktywnych, choć w młodym wieku potrafi być energiczny i chętny do zabawy. Z wiekiem jego temperament staje się bardziej zrównoważony. Psy tej rasy cenią sobie spokój i stabilność, a zamiast intensywnego biegania wolą spokojne spacery w naturalnym otoczeniu.

Nadal potrzebują jednak codziennej dawki ruchu, która pozwoli im utrzymać dobrą kondycję fizyczną i psychiczną. Najlepiej czują się na dużej, ogrodzonej posesji, gdzie mogą swobodnie się poruszać i mieć na oku swoje terytorium.

Pirenejczyk nie jest psem dla każdego – najlepiej odnajdzie się u doświadczonych, spokojnych opiekunów, którzy cenią sobie życie w rytmie natury i nie oczekują od psa ślepego posłuszeństwa. To pies niezależny, samodzielny i bardzo inteligentny, przez co bywa uparty i niechętnie wykonuje polecenia, które uzna za zbędne.

Nie lubi częstych zmian otoczenia i ceni sobie rutynę – najlepiej funkcjonuje w przewidywalnym środowisku, gdzie zna swoje miejsce i ma jasno wyznaczone zasady.

W szkoleniu pirenejski pies górski wymaga cierpliwości, łagodnego podejścia i konsekwencji, a wszelkie próby wymuszenia posłuszeństwa mogą przynieść efekt odwrotny do zamierzonego. Nie jest to pies, który będzie reagować na każdy gest opiekuna – musi widzieć w danym zadaniu sens.

Z tego względu szkolenie powinno opierać się na pozytywnych metodach wzmacniania, a w razie trudności warto skorzystać z pomocy doświadczonego trenera znającego specyfikę ras pasterskich.

Choć nie jest typowym sportowcem, pirenejski pies górski może uczestniczyć w takich aktywnościach jak nosework, dogtrekking czy długie spacery górskie, które odpowiadają jego potrzebie spokojnego, ale regularnego ruchu.

Niektóre osobniki sprawdzają się także w pracy terapeutycznej czy jako psy ratownicze w górach – pod warunkiem że są odpowiednio przygotowane i dobrze zmotywowane.

Great Pyrenees - Historia rasy

Pirenejski pies górski pochodzi z terenów francuskich Pirenejów. Tam od wieków służył jako pies pasterski i stróżujący, chroniąc stada owiec przed drapieżnikami. Rasa ta wyróżniała się odwagą, niezależnością i zdolnością do samodzielnego podejmowania decyzji w trudnych warunkach górskich.

Początki

Pirenejski pies górski to jedna z najstarszych ras pasterskich Europy, której historia sięga setek, a według niektórych źródeł nawet tysięcy lat wstecz.

Psy te wykorzystywano w górskich rejonach francuskich i hiszpańskich Pirenejów do pilnowania stad owiec przed wilkami i niedźwiedziami.

Ich imponujący wygląd, siła i samodzielność sprawiały, że były nieocenionymi pomocnikami pasterzy. Potrafiły działać bez bezpośrednich poleceń człowieka, często przez długi czas pozostając samodzielnie na pastwiskach.

Rozwój rasy

Choć pirenejski pies górski był znany lokalnie od wieków, oficjalne zainteresowanie rasą pojawiło się dopiero w XVII wieku, kiedy psy te trafiły na królewski dwór Ludwika XIV jako psy stróżujące do pałaców.

Wzorzec rasy został po raz pierwszy opracowany przez francuskiego kynologa Bernarda Sénac-Lagrange’a w 1923 roku. Rok później, w 1924 roku, rasa została oficjalnie uznana przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI).

Od tego czasu rozpoczęto bardziej zorganizowaną hodowlę i kontrolę nad zachowaniem cech typowych dla tej rasy.

Obecnie

Współcześnie pirenejski pies górski cieszy się umiarkowaną popularnością, głównie w Europie i Ameryce Północnej, gdzie ceniony jest jako pies stróżujący, rodzinny oraz wystawowy.

Choć nie należy do najczęściej spotykanych ras, zdobywa coraz więcej miłośników dzięki swojemu zrównoważonemu charakterowi, majestatycznemu wyglądowi i lojalności wobec domowników.

Wciąż jednak najlepiej sprawdza się w domach z dużym ogrodem lub na terenach wiejskich, gdzie ma do dyspozycji odpowiednią przestrzeń i może realizować swoje naturalne instynkty.

Great Pyrenees - Pielęgnacja i zdrowie

Pirenejski pies górski wymaga regularnej pielęgnacji, zwłaszcza w okresie linienia, gdy jego gęsta sierść wypada bardzo intensywnie.

To zazwyczaj zdrowa i odporna rasa, choć jak większość dużych psów może być narażona na dysplazję stawów czy skręt żołądka. Pirenejczyk nie jest też szczególnie wymagający pod względem diety, o ile otrzymuje dobrze zbilansowane, pełnowartościowe posiłki.

Pielęgnacja

Dwuwarstwowa sierść pirenejskiego psa górskiego wymaga systematycznej pielęgnacji, szczególnie w okresach intensywnego linienia, które zwykle przypadają na wiosnę i jesień. Wtedy pies zrzuca obfity podszerstek, dlatego najlepiej czesać go codziennie, by uniknąć plątania się włosów i tworzenia kołtunów.

W pozostałych porach roku wystarczy szczotkować psa 1–2 razy w tygodniu, skupiając się na newralgicznych miejscach, takich jak okolice za uszami, pachwiny, ogon i tylne łapy. Najlepiej sprawdzają się szczotki pudlówki, metalowe zgrzebła oraz grzebienie o szerokich zębach.

Pirenejskie psy górskie nie potrzebują częstych kąpieli, ponieważ ich sierść nie chłonie łatwo brudu. Po każdym spacerze dobrze jest jednak usunąć z sierści zanieczyszczenia, takie jak liście, rzepy czy gałązki, które łatwo wplątują się w długi włos.

Psa kąpiemy tylko w razie potrzeby – np. gdy jest wyjątkowo brudny lub zaczyna nieprzyjemnie pachnieć. Do mycia warto używać delikatnych szamponów przeznaczonych dla psów długowłosych, które nie naruszą naturalnej bariery ochronnej skóry.

Regularna kontrola i higiena oczu oraz uszu jest bardzo ważna w przypadku tej rasy. Uszy pirenejczyka są zwisające i dobrze owłosione, co sprzyja gromadzeniu się wilgoci i brudu – dlatego należy je systematycznie sprawdzać i czyścić specjalnym preparatem.

Jeśli w oczach pojawi się nadmierna wydzielina, zaczerwienienie lub łzawienie, trzeba skonsultować się z lekarzem. Na szczególną uwagę zasługuje też higiena jamy ustnej psa, np. poprzez szczotkowanie zębów lub stosowanie gryzaków.

Pazury dobrze jest sprawdzać co kilka tygodni – jeśli pies nie ściera ich naturalnie, należy je skrócić za pomocą specjalnych cążek lub pilnika. Zbyt długie pazury mogą prowadzić do problemów z chodzeniem i powodować ból.

Wszystkie zabiegi pielęgnacyjne warto wprowadzać już od wieku szczenięcego, by pies przyzwyczaił się do dotyku, czesania i kontroli ciała. Przydatny będzie trening kooperacyjny, zwany też medycznym. Dzięki temu codzienna pielęgnacja stanie się czymś naturalnym, a współpraca z opiekunem – łatwiejsza i mniej stresująca.

Zdrowie

Pirenejskie psy górskie świetnie znoszą niskie temperatury – gęsta, izolująca sierść skutecznie chroni je przed wychłodzeniem. Znacznie gorzej radzą sobie z upałami – w ciepłe dni mogą szybko się przegrzać, dlatego powinny mieć zapewniony cień, stały dostęp do świeżej wody oraz ograniczoną aktywność w najgorętszych godzinach dnia.

Pirenejski pies górski żyje średnio od 10 do 12 lat i uchodzi za stosunkowo zdrową rasę, jednak – jak większość dużych psów – ma predyspozycje do niektórych chorób.

Do najczęstszych problemów zdrowotnych pirenejczyków należą:

• dysplazja stawów biodrowych i łokciowych,
• skręt żołądka,
• wady powiek, takie jak entropium (podwinięcie powieki) i ektropium (wywinięcie powieki),
• przewlekłe zapalenia uszu,
• alergie, nietolerancje i choroby skóry.

Ryzyko wystąpienia chorób można znacznie ograniczyć, wybierając szczeniaka ze sprawdzonej hodowli zarejestrowanej w ZKwP (FCI), gdzie psy hodowlane są badane pod kątem najczęstszych schorzeń genetycznych.

Wciąż jednak nie ma gwarancji pełnego zdrowia – opiekun pirenejczyka powinien regularnie odwiedzać lekarza weterynarii, wykonywać profilaktyczne badania oraz reagować na wszelkie niepokojące objawy, takie jak utrata apetytu, apatia, kulawizna czy problemy skórne.

Żywienie

Pirenejski pies górski nie wymaga specjalistycznej diety, jednak ze względu na swoje rozmiary, spokojny tryb życia i predyspozycje zdrowotne, jego żywienie powinno być dobrze przemyślane.

Psy tej rasy mają skłonność do rozszerzenia i skrętu żołądka, dlatego dzienne porcje pożywienia należy dzielić na co najmniej dwa, a najlepiej trzy mniejsze posiłki podawane o stałych porach. Po jedzeniu pies powinien mieć zapewniony minimum 30 minut odpoczynku, by zmniejszyć ryzyko problemów trawiennych.

Pirenejczyk potrzebuje diety dobrze zbilansowanej, która wspiera jego stawy, mięśnie oraz utrzymuje optymalną masę ciała. Szybki przyrost masy w okresie wzrostu, typowy dla tej rasy, sprawia, że szczególną uwagę należy zwrócić na żywienie szczeniąt – nadmiar białka, wapnia lub kalorii może prowadzić do zaburzeń rozwojowych układu kostno-stawowego.

U dorosłych psów równie ważna jest odpowiednia kaloryczność posiłków, aby zapobiec nadwadze, która zwiększa obciążenie stawów i może prowadzić do schorzeń ortopedycznych oraz problemów z sercem i układem krążenia.

W diecie pirenejczyka sprawdzą się zarówno wysokiej jakości karmy suche i mokre, jak i domowe, gotowane posiłki. Warto unikać karm niskiej jakości, zawierających dużą ilość zbóż, sztucznych wypełniaczy i konserwantów.

Przy samodzielnym komponowaniu diety niezbędna jest wiedza na temat psiego żywienia, by zapewnić mu wszystkie niezbędne składniki odżywcze – w tym wapń, fosfor, białko, witaminy i tłuszcze. Długotrwałe błędy w żywieniu mogą prowadzić do poważnych schorzeń, takich jak choroby stawów, problemy z wątrobą, nerkami czy zaburzenia rozwoju.

Dlatego, jeśli chcemy karmić psa BARF-em lub domową dietą gotowaną, dobrze jest na początku skonsultować się z doświadczonym psim dietetykiem, który rozpisze dla naszego psa posiłki dostosowane do jego potrzeb oraz dobierze niezbędną suplementację. Dietetyk może nam pomóc również wtedy, gdy decydujemy się na podawanie psu karmy komercyjnej.

Świetną alternatywą dla samodzielnego bilansowania posiłków i stosowania karm przemysłowych jest PsiBufet – firma cateringowa dla psów, która oferuje świeżo gotowane posiłki dopasowane do potrzeb konkretnego czworonoga i dostarczane prosto pod drzwi.

Gotowane na parze posiłki PsiBufet są stworzone są przez dietetyków zwierzęcych i zawierają wszystko, czego potrzebuje pies: mięso, podroby i warzywa jakości human-grade oraz niezbędne witaminy i minerały. Nie znajdziesz w nich za to konserwantów i sztucznych dodatków, dzięki czemu są odpowiednie nawet dla psów z wrażliwym układem pokarmowym.

Dzięki gotowym, porcjowanym posiłkom opiekunowie pirenejczyków zyskują pewność, że ich pies otrzymuje codziennie świeże, zdrowe jedzenie, bez konieczności samodzielnego gotowania i bilansowania posiłków.

Chcesz wypróbować świeże posiłki? Wypełnij krótką ankietę żywieniową o swoim piesku, oblicz jego zapotrzebowanie energetyczne i poznaj propozycję menu wraz z cenami.

>>OBLICZ ZAPOTRZEBOWANIE<<

Great Pyrenees - Ciekawostki

Pirenejczyki mają wilczy chwyt. Ich szczęki są niezwykle silne i przystosowane do walki z drapieżnikami. Mimo to są bardzo łagodne wobec ludzi i innych zwierząt domowych, jeśli są prawidłowo socjalizowane.

W niektórych regionach Pirenejów nadal pełnią swoją pierwotną rolę – chronią owce przed wilkami i niedźwiedziami, które wracają do naturalnych siedlisk.

Pirenejski pies górski został opisany w XVII wieku przez Ludwika XIV. Francuski król był tak zachwycony majestatycznym wyglądem pirenejczyków, że wykorzystywał je jako psy pałacowe do stróżowania królewskich rezydencji.

Pirenejczyk był bohaterem francuskiego folkloru. W dawnych czasach wierzono, że pirenejskie psy górskie potrafią odpędzać nie tylko wilki, ale także złe duchy. Przypisywano im niemal mistyczne moce opiekuńcze.

Warto wiedzieć

Jeśli przymierzasz się do kupna psa rasy pirenejski pies górski, na te pytania warto znać odpowiedź.

• Ile kosztuje szczeniak pirenejskiego psa górskiego? Cena szczeniaka pirenejskiego psa górskiego z hodowli zarejestrowanej w ZKwP (FCI) zazwyczaj wynosi od 5000 do 8000 zł, w zależności od renomy hodowli, osiągnięć rodziców oraz przeznaczenia szczenięcia (pies wystawowy, hodowlany czy towarzyszący).
• Czym się różni pirenejski pies górski od owczarka podhalańskiego? Obie rasy są duże, białe i pierwotnie pełniły funkcje pasterskie, ale pirenejski pies górski pochodzi z Francji, a owczarek podhalański z Polski. Pirenejczyk ma zwykle dłuższą, bardziej falistą sierść, delikatniejszą sylwetkę i często występują u niego plamki na głowie, natomiast podhalan powinien być zawsze jednolicie biały.
• Czy pirenejski pies górski jest agresywny? Nie, pirenejski pies górski nie jest z natury agresywny. Jest to pies opanowany i zrównoważony, choć może być nieufny wobec obcych i bardzo stanowczy w obronie swojej rodziny lub terytorium.
• Czy pirenejczyki są głośne? Pirenejskie psy górskie potrafią być szczekliwe, zwłaszcza gdy zauważą coś niepokojącego na swoim terytorium. To cecha związana z ich stróżującym instynktem. W warunkach wiejskich lub na dużej posesji ich szczekanie jest zazwyczaj uzasadnione, jednak w mieście może być uciążliwe.
• Czy pirenejski pies górski może być psem rodzinnym? Dobrze wychowany pirenejski pies górski może być wspaniałym psem rodzinnym – lojalnym, czułym i opiekuńczym wobec domowników, także dzieci. Wymaga jednak konsekwentnego wychowania i dużo przestrzeni. Dzieci należy uczyć odpowiedniego obchodzenia się z psem, a wspólne interakcje zawsze nadzorować – między innymi ze względu na gabaryty psa, który nawet niechcący może wyrządzić szkodę maluchowi.
• Czy pirenejski pies górski linieje przez cały rok? Nie, ale linieje bardzo intensywnie dwa razy w roku – wiosną i jesienią. W tym czasie wymaga codziennego szczotkowania, aby utrzymać sierść w dobrej kondycji. Poza sezonem linienia gubi sierść w mniejszych ilościach – wtedy czesanie 1–2 razy w tygodniu powinno wystarczyć.
• Czy pirenejskie psy górskie lubią się przytulać? To zależy od konkretnego psa. Większość pirenejczyków jest czuła wobec swoich opiekunów, ale z racji swojej niezależnej natury nie są typem psa, który potrzebuje ciągłych pieszczot. Okazują miłość w bardziej powściągliwy sposób – poprzez bliskość i czujne towarzyszenie. Warto wiedzieć, jak okazać psu miłość po psiemu – z poszanowaniem psich granic i potrzeb.
• Czy pirenejski pies górski nadaje się do mieszkania w bloku? Ze względu na swoje rozmiary, instynkt stróżujący i potrzebę przestrzeni, pirenejski pies górski nie nadaje się do życia w mieszkaniu. Najlepiej czuje się w domu z ogrodem lub na wsi.
• Czy pirenejczyk potrzebuje dużo ruchu? Pirenejskie psy górskie nie są hiperaktywne, ale potrzebują regularnych spacerów i dostępu do otwartej przestrzeni. Lubią patrolować teren i mieć możliwość spokojnego poruszania się – to nie jest pies do dynamicznych sportów, ale długie, spokojne spacery są jak najbardziej wskazane i potrzebne.
• Czy pirenejski pies górski jest podatny na szkolenie? Nie do końca – pirenejczyk to pies bardzo inteligentny, ale niezależny i samodzielny, co może być wyzwaniem w szkoleniu. Nie wykonuje poleceń automatycznie – musi widzieć w nich sens. Najlepiej więc uzbroić się w cierpliwość, zgłębić metody szkolenia pozytywnego i dowiedzieć się, w jaki sposób motywować psa, by chciał z nami współpracować.
• Czy pirenejczyk dobrze dogaduje się z innymi zwierzętami? Pirenejski pies górski ma niski instynkt łowiecki. Jeśli jest dobrze socjalizowany od szczeniaka, może bez problemu mieszkać z innymi psami i kotami. Jednak wobec obcych psów, szczególnie tej samej płci, może wykazywać zachowania kontrolujące – dlatego warto już od wczesnego szczenięctwa zadbać o relacje z innymi psami.