Szpic wilczy, znany także jako keeshond, to średniej wielkości pies o bujnym, gęstym futrze i charakterystycznym umaszczeniu w odcieniach szarości, czerni i bieli. Jego puchata sierść tworzy efektowne kryzy wokół szyi, a ogon, noszony wysoko, pokrywa puszyste włosie.
To pies o pogodnym i towarzyskim usposobieniu, bardzo oddany rodzinie i czujny. Szpic wilczy jest inteligentny i łatwy do szkolenia, choć wymaga regularnej pielęgnacji sierści.
Aktywność
8/10
Pielęgnacja
7/10
Podatność
3/10
Długość życia
8/10
Szpic wilczy to pies średniej wielkości o zwartej, harmonijnej budowie ciała. Waży zwykle od 25 do 30 kg.
Jego głowa jest proporcjonalna, z wyraźnym stopem, co nadaje jej szlachetny wygląd. Kufa jest stosunkowo krótka, klinowata, delikatnie zwężająca się ku czarnemu nosowi. Oczy są ciemnobrązowe, średniej wielkości i osadzone lekko skośnie.
Uszy szpica są małe, trójkątne, proste i wysoko osadzone, co podkreśla jego żywiołową i uważną naturę. Ciemniejsza maska na pysku nadaje szpicowi wilczemu wyjątkowo charakterystyczny wygląd.
Tułów szpica wilczego jest zwarty i solidny, z prostym, mocnym grzbietem i dobrze rozwiniętą klatką piersiową. Sylwetka psa jest elegancka, ale jednocześnie umięśniona, co podkreśla jego wszechstronność i wytrzymałość.
Ogon, wysoko osadzony, jest jednym z najbardziej charakterystycznych elementów tej rasy – bujnie owłosiony, zwinięty nad grzbietem, dodaje psu majestatycznego wyglądu. Jego kończyny są proste, mocne i dobrze umięśnione, co sprawia, że poruszający się szpic wilczy jest pełen gracji, a jego ruchy – płynne i energiczne.
Szata szpica wilczego jest jego wizytówką – gęsta, puszysta i dwuwarstwowa. Podszerstek jest miękki, gęsty i wełnisty, doskonale chroniąc psa przed chłodem, natomiast włosy okrywowe są dłuższe, szorstkie i proste, tworząc efektowną grzywę wokół szyi oraz bujne owłosienie ogona.
Na głowie, uszach i przednich łapach sierść jest krótsza i bardziej przylegająca. Typowe umaszczenie to szaro-czarne z różnymi odcieniami szarości, srebra i czerni, co daje efekt „cieniowania”.
Szpic wilczy to pies o czujny, towarzyski i niezwykle oddany opiekunom. Początkowo był wykorzystywany jako pies stróżujący na statkach i gospodarstwach. Obecnie szpice wilcze są cenione głównie jako psy rodzinne. Jednocześnie zachowują swoją wrodzoną czujność i skłonność do ostrzegania, co sprawia, że nadal świetnie sprawdzają się jako psy stróżujące.
Szpic wilczy to pies bardzo oddany i przyjazny wobec domowników. Łatwo przywiązuje się do swojej rodziny i uwielbia spędzać czas z ludźmi.
Jest cierpliwy i łagodny wobec dzieci, dzięki czemu może być świetnym towarzyszem zabaw, choć najmłodsi powinni być nauczeni właściwego obchodzenia się z psem.
W stosunku do obcych osób szpic wilczy jest z natury czujny i nieufny – potrafi ostrzegać donośnym szczekaniem. Odpowiednio socjalizowany szpic może zaakceptować gości, choć zwykle zachowuje dystans.
W relacjach z innymi psami szpic wilczy jest z reguły przyjacielski, ale może wykazywać lekką natarczywość lub czujność, co wynika z jego instynktu stróżującego. Wczesna socjalizacja i kontakty z różnymi psami pomagają mu rozwijać pozytywne relacje z innymi czworonogami.
Szpic wilczy może mieć neutralny stosunek do małych zwierząt, takich jak koty czy gryzonie, pod warunkiem że zostanie wprowadzony do ich towarzystwa w kontrolowany sposób. Przy odpowiednim podejściu nie powinien przejawiać wobec nich zachowań łowieckich.
Szpic wilczy to aktywny i energiczny pies, który potrzebuje regularnej dawki ruchu i stymulacji umysłowej. Nie odnajdzie się jako pies wyłącznie kanapowy – wymaga codziennych spacerów, zabaw oraz zajęć rozwijających jego inteligencję.
Doskonale sprawdzi się jako towarzysz podczas długich wędrówek, pieszych wycieczek, a nawet umiarkowanych aktywności, takich jak bieganie czy jazda na rowerze. Jest to pies wszechstronny, który potrzebuje opiekuna gotowego poświęcić mu czas i zaangażowanie.
Psy tej rasy są podatne na szkolenie dzięki swojej inteligencji i chęci współpracy z człowiekiem. Szpic wilczy szybko uczy się nowych zachowań, o ile szkolenie odbywa się w oparciu o pozytywne wzmocnienie i jest prowadzone konsekwentnie, ale łagodnie.
Nie reaguje dobrze na metody oparte na przymusie czy krzyku, dlatego najlepiej współpracuje z osobami cierpliwymi, które cenią jego niezależny, choć lojalny charakter.
Szpice wilcze często uczestniczą w sportach kynologicznych, takich jak agility, obedience czy rally-o, w których mogą wykorzystać swoją zwinność i inteligencję. Ich naturalna czujność i wrażliwość na bodźce sprawiają, że nadają się również do noseworku czy tropienia użytkowego.
Pies tej rasy będzie doskonałym wyborem dla osób prowadzących aktywny tryb życia, które szukają energicznego i oddanego towarzysza, chętnego do udziału w różnorodnych aktywnościach.
Szpic wilczy, pochodzący z Niemiec, jest jedną z najstarszych ras psów w Europie. Początkowo był wykorzystywany jako pies stróżujący, pilnujący gospodarstw i dobytku, a także towarzysz na statkach i barkach.
Historia rasy szpic wilczy sięga wieków, kiedy psy te były hodowane w Niemczech jako wszechstronne psy stróżujące. Wykorzystywano je głównie na terenach wiejskich oraz na barkach. Ich zadaniem było pilnowanie gospodarstw, dobytku i zapasów.
Pierwotnie psy te były hodowane bez jednolitego wzorca, a ich wygląd dostosowywał się do lokalnych potrzeb, jednak wszystkie cechowały się gęstą sierścią, wytrzymałością i instynktem obronnym. Były szczególnie popularne w regionach środkowej Europy.
Pod koniec XIX wieku rozpoczęto prace nad standaryzacją rasy, a szpice wilcze zaczęły pojawiać się na wystawach psów. Oficjalny wzorzec rasy opracowano w Niemczech na początku XX wieku, co pozwoliło ujednolicić ich cechy fizyczne i charakterologiczne.
W 1930 roku szpic wilczy został uznany przez niemieckie organizacje kynologiczne, a w 1955 roku rasa została oficjalnie zarejestrowana przez FCI.
Dzięki starannemu doborowi hodowlanemu zachowano zarówno ich charakterystyczny wygląd, jak i wszechstronność użytkową.
Obecnie szpic wilczy cieszy się umiarkowaną popularnością jako pies rodzinny i towarzyski. Miłośnicy rasy cenią ją za lojalność, czujność i przyjazne usposobienie.
W krajach, takich jak Niemcy czy Holandia, szpice wilcze można często spotkać na wystawach psów, a ich popularność rośnie również w innych częściach świata, również w Polsce.
Mimo to rasa pozostaje bardziej niszowa w porównaniu do innych psów użytkowych czy rodzinnych.
Szpice wilcze wymagają regularnej pielęgnacji, szczególnie szczotkowania gęstej sierści, aby zapobiec jej kołtunieniu i utrzymać zdrowy wygląd. Należy też zadbać o ich aktywność fizyczną i umysłową, aby mogły zaspokoić swoje naturalne potrzeby. Ponadto dobrej jakości dieta oraz regularne kontrole u weterynarza pomogą utrzymać psa w doskonałej kondycji.
Pielęgnacja szpica wilczego wymaga systematyczności, szczególnie jeśli chodzi o jego gęstą, dwuwarstwową sierść. Psa powinniśmy szczotkować najlepiej 2–3 razy w tygodniu, aby usunąć martwy podszerstek i zapobiec tworzeniu się kołtunów.
W okresie linienia, kiedy pies intensywnie zrzuca podszerstek, konieczne jest częstsze wyczesywanie. Należy to robić przy użyciu szczotki drucianej lub grzebienia z długimi zębami.
Sierści szpica wilczego nie należy golić ani przycinać, ponieważ pełni ona funkcję ochronną. Izoluje psa zarówno przed zimnem, jak i przed upałem, pomagając mu utrzymać odpowiednią temperaturę ciała. Systematyczne wyczesywanie w zupełności wystarczy.
Kąpiele powinny ograniczać się do niezbędnego minimum, kiedy pies faktycznie się zabrudzi. Należy użyć w tym celu delikatnego szamponu dla psów, a po wykąpaniu sierść dokładnie wysuszyć suszarką, aby uniknąć problemów skórnych.
Psy tej rasy wymagają regularnej kontroli i higieny jamy ustnej – najlepiej myć im zęby specjalną pastą dla psów codziennie, a przynajmniej 2–3 razy w tygodniu.
Opiekun powinien sprawdzać oczy psa i w razie potrzeby przemywać delikatnym preparatem. Uszy najlepiej kontrolować raz na tydzień i czyścić specjalnym płynem, jeśli pojawi się nadmiar woskowiny lub brud.
Ważnym elementem pielęgnacji jest również przycinanie pazurów, jeśli nie ścierają się naturalnie podczas spacerów.
Szpic wilczy to rasa generalnie zdrowa i długowieczna. Przeciętna długość życia wynosi 12–15 lat. Są to psy odporne i wytrzymałe, ale mogą wykazywać predyspozycje do niektórych chorób, w tym schorzeń o podłożu genetycznym.
Najczęściej występujące choroby u szpica wilczego to:
Chcąc zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia dziedzicznych problemów zdrowotnych u szpica wilczego, należy ostrożnie wybierać hodowle.
Odpowiedzialni hodowcy wykonują różne testy genetyczne i badania swoim psom i dopuszczają do rozrodu tylko zdrowe osobniki, co znacznie zmniejsza ryzyko przekazywania niepożądanych genów kolejnym pokoleniom.
Po stronie opiekuna leżą natomiast regularne kontrole weterynaryjne, szczepienia i badania profilaktyczne, które mogą pomóc wykryć ewentualne problemy zdrowotne na wczesnym etapie, dzięki czemu możliwe będzie szybkie wdrożenie odpowiedniego leczenia.
Równie ważnym elementem profilaktyki zdrowotnej jest dobrze dobrana dieta.
Szpic wilczy wymaga zbilansowanej diety dostosowanej do indywidualnych potrzeb – wieku, poziomu aktywności oraz stanu zdrowia. Posiłki powinny być bogate w wysokiej jakości białko zwierzęce, które wspiera rozwój mięśni i zdrowie skóry oraz sierści.
Dla psów aktywnych wskazane są karmy o podwyższonej kaloryczności i zawartości tłuszczu, które dostarczą energii do codziennych aktywności.
Szczenięta szpica wilczego wymagają diety specjalnie opracowanej dla szczeniąt – brak odpowiednio zbilansowanego pożywienia w okresie wzrostu może prowadzić do zaburzeń rozwojowych i zwiększać ryzyko poważnych problemów zdrowotnych.
Opiekun powinien również dbać o utrzymanie prawidłowej masy ciała szpica wilczego, ponieważ nadwaga znacząco zwiększa ryzyko chorób stawów w późniejszym wieku.
Warto zadbać, by posiłki były nie tylko odżywcze, ale także smakowite – szpice wilcze, choć z reguły bezproblemowe w kwestii jedzenia, mogą wykazywać skłonność do wybredności, jeśli karma nie spełnia ich oczekiwań.
Opiekun szpica wilczego może zdecydować się zarówno na karmę komercyjną, jak i posiłki przygotowywane samodzielnie – dietę gotowaną lub surową (BARF).
Świetną alternatywą mogą być świeże posiłki, takie jak te oferowane przez PsiBufet. To pełnowartościowe jedzenie stworzone przez specjalistów, oparte na naturalnych składnikach najwyższej jakości, takich jak mięso i warzywa, wzbogacone o niezbędne suplementy.
Różnorodność smaków pozwala zaspokoić preferencje nawet najbardziej wymagających psów. PsiBufet to doskonały wybór dla opiekunów, którzy chcą zapewnić swojemu szpicowi wilczemu zdrową i smaczną dietę, skrojoną na miarę jego potrzeb.
Szpice wilcze są jedną z najstarszych europejskich ras, z korzeniami sięgającymi czasów prehistorycznych, co czyni je jednym z przodków wielu współczesnych ras szpiców.
Szpice wilcze są często nazywane „uśmiechniętymi psami” ze względu na ich charakterystyczny wyraz pyska, który wynika z kształtu warg i skośnie osadzonych oczu.
W przeszłości szpice wilcze były często wykorzystywane na holenderskich barkach, gdzie strzegły towarów i informowały szczekaniem o zbliżających się intruzach, stąd po angielsku są często określane jako barge dogs.
Jeśli przymierzasz się do kupna psa rasy szpic wilczy, na te pytania warto znać odpowiedź.
Autor:
Kasia zaczęła swoją przygodę z psami w 2019 roku, kiedy została domem tymczasowym dla psiaków z Fundacji Rasowy Kundel. Przez jej dom przewinęło się 12 różnych piesków, a ostatni z nich – Gucio – został z nią na zawsze. W 2023 roku ukończyła kurs trenerski w warszawskiej szkole dla psów Wymarzony pies. Stale zgłębia swoją wiedzę, czytając książki oraz biorąc udział w kursach i szkoleniach. Praca w PsiBufet pozwala jej łączyć dwie największe pasje – pieski i pisanie.