Sznaucer olbrzym to duży, silny pies o szorstkiej sierści. Psy tej rasy są odważne, inteligentne i mocno przywiązują się do opiekunów. Sznaucer bywa przy tym dość nieufny w stosunku do obcych osób, choć nie powinien zachowywać się agresywnie. Sprawdzi się więc w roli domowego stróża, jednak przy nieodpowiednim wychowaniu może stać się niebezpieczny.
Aktywność
8/10
Pielęgnacja
9/10
Podatność
8/10
Długość życia
5/10
Z tego artykułu dowiesz się:
Ile kosztuje sznaucer olbrzym?
Sznaucer olbrzym czy terier rosyjski?
Czy sznaucer olbrzym jest agresywny?
Czy sznaucer olbrzym gubi sierść?
Czy sznaucer olbrzym dużo szczeka?
Sznaucer olbrzym to duży, mocny pies, który może ważyć od 35 do 47 kg. Psy tej rasy mają proporcjonalną głowę i klinowatą kufę zakończoną dużym, czarnym nosem. Oczy sznaucera olbrzyma są średniej wielkości, owalne, ciemne i bystre, a wysoko osadzone, wiszące uszy powinny załamywać się na kształt litery V. Tułów u psa tej rasy jest mocny, dość krótki, o umiarkowanie szerokiej klatce piersiowej sięgającej aż do łokcia. Ogon sznaucera olbrzyma powinien być długi i sierpowato zagięty, a kończyny muszą być mocne, proste i dobrze umięśnione. Powinny pozwalać psu na elegancki, dziarski ruch.
Sznaucer olbrzym ma dwuwarstwową sierść złożoną z twardego, szorstkiego włosa okrywowego i gęstego podszerstka. Na wierzchu głowy i uszach sierść powinna być krótka, natomiast na pysku musi tworzyć krzaczaste brwi i brodę. W rasie sznaucer olbrzym dopuszczalne są trzy rodzaje umaszczenia – czysto czarne z czarnym podszerstkiem, pieprz i sól (czarny z szarym podszerstkiem) oraz czarno-srebrne (czarne z białymi znaczeniami).
Sznaucer to rasa wyhodowana pierwotnie do zaganiania i stróżowania bydła. We współczesnych czasach sznaucery olbrzymy wykorzystywano także do pracy w wojsku i policji. Aby odpowiednio pełnić swoje zadania, psy tej rasy musiały być odważne, zrównoważone, inteligentne i czujne, a przy tym gotowe do obrony swojego opiekuna przed zagrożeniami.
Sznaucer olbrzym silnie przywiązuje się do całej rodziny, choć zazwyczaj wybiera sobie jedną osobę, której jest najbardziej oddany. Pies tej rasy jest cierpliwy, energiczny i chętny do zabawy, dlatego może stanowić dobre towarzystwo do zabaw dla starszych dzieci. Trzeba jednak pamiętać, że sznaucer olbrzym to duży pies, który może niechcący wyrządzić maluchowi krzywdę, dlatego jego kontakty z dziećmi powinny być zawsze nadzorowane przez osobę dorosłą.
W stosunku do obcych osób sznaucer olbrzym wykazuje ostrożność, jednak z natury nie jest agresywny i nie zaatakuje, jeśli nie zostanie sprowokowany. Sprawdzi się więc doskonale w roli domowego stróża. Pies tej rasy nie powinien mieszkać wyłącznie w ogrodzie ani w kojcu – pozbawiony kontaktów z ukochaną rodziną stanie się nieszczęśliwy i sfrustrowany. Ze względu na nieufność w kontaktach z nieznanymi ludźmi, sznaucer olbrzym wymagać będzie starannej socjalizacji.
Sznaucery olbrzymy są odważne i dość tolerancyjne w stosunku do innych psów, dlatego nie wszczynają niepotrzebnych awantur. Jeśli jednak zostaną zaatakowane, nie będą miały oporów, by się obronić. Młode psy tej rasy chętnie bawią się z innymi czworonogami, jednak podczas takich spotkań mogą niechcący wyrządzić krzywdę mniejszym psiakom. Dlatego ich kontakty z innymi psami powinny odbywać się zawsze pod okiem opiekuna. Sznaucer olbrzym może zamieszkać z kotem, jednak musi być to takiego towarzystwa przyzwyczajany już od szczeniaka.
Sznaucery olbrzymy są inteligentne, czujne i szybko się uczą, choć bywają dość uparte i często nudzą się monotonnymi treningami. Psy tej rasy wymagają więc ciekawych, krótkich sesji szkoleniowych przeplatanych dużą dawką zabawy. Trzeba też pamiętać, że sznaucer olbrzym to pies wrażliwy, który bardzo źle reaguje na krzyk i kary. Nieodpowiednie traktowanie może sprawić, że zacznie on unikać opiekuna lub bronić się za pomocą agresji.
Sznaucer olbrzym doskonale sprawdzi się w takich psich sportach, jak obedience, obrona sportowa, tropienie i nosework.
Energiczne, wytrzymałe i nieznoszące nudy sznaucery olbrzymy potrzebują dużych dawek aktywności fizycznej. Mogą sprawdzić się w roli towarzystwa dla biegacza lub rowerzysty, choć wymagać będą także długich, swobodnych spacerów połączonych z eksploracją otoczenia.
Nieufny wobec obcych osób sznaucer olbrzym nie będzie czuł się dobrze na spacerze w zatłoczonej, miejskiej okolicy – znacznie lepszym wyborem będą wycieczki w ustronne miejsca, na przykład do lasu lub nad jezioro. Sznaucery olbrzymy nie lubią gwałtownych zmian w codziennej rutynie i otoczeniu, dlatego nie sprawdzą się u boku opiekuna, który często podróżuje.
Przodkami dzisiejszych sznaucerów są wiejskie psy hodowane w Niemczech do zaganiania i strzeżenia bydła. Odmiana olbrzymia powstała z krzyżowań z innymi niemieckimi rasami.
Wiejskie psy przypominające szorstkowłosą odmianę niemieckich pinczerów znane były w XVII wieku. Ich sierść doskonale chroniła je przed niesprzyjającymi warunkami pogodowymi i ugryzieniami większych szkodników. Psy te pełniły rolę stróża zwierząt gospodarskich, towarzyszyły opiekunom podczas transportu towarów na targi i pilnowały straganów. Aż do XX wieku spotykane były wyłącznie w Bawarii.
Szorstkowłosymi psami i ich zaletami użytkowymi zainteresowano się na przełomie XIX i XX wieku. Grupa niemieckich hodowców psów postanowiła usystematyzować hodowlę sznaucerów i założyła pierwsze księgi hodowlane. Aby nadać psom większe rozmiary, krzyżowano je z innymi niemieckimi rasami, takimi jak dog niemiecki, rottweiler, owczarek niemiecki i bokser.
Duże, odważne psy zyskały szczególną popularność podczas I i II wojny światowej, kiedy to zaczęto je wykorzystywać jako psy wojskowe i policyjne. Opracowano dla nich wzorzec odróżniający je od innych odmian sznaucerów – średniego i miniaturowego – i zabroniono ich krzyżowania.
Obecnie sznaucer olbrzym to wciąż doskonały pies służbowy, choć bywa też utrzymywany w roli towarzysza rodziny. Nie jest jednak zbyt popularną rasą ze względu na duże rozmiary i wysokie koszty utrzymania. Ponadto sznaucery olbrzymy nie czują się zbyt dobrze w dużych miastach – lepsze warunki stanowi dla nich dom z ogrodem położony w cichej okolicy.
Sznaucer olbrzym wymaga systematycznej, dość czasochłonnej pielęgnacji. Psy tej rasy rzadko chorują i dobrze tolerują każdy rodzaj diety.
Złożona z twardego włosa okrywowego i gęstego podszerstka sierść sznaucera olbrzymiego wymaga regularnego czesania. Opiekun psa tej rasy musi zaopatrzyć się w gęsty, metalowy grzebień do rozczesywania kołtunów na dłuższym włosie i szczotkę pudlówkę do usuwania nadmiaru podszerstka.
Niezbędna będzie też odpowiednia pielęgnacja brody, która zbiera ślinę i resztki jedzenia. Po każdym spacerze z sierści psa należy usuwać zanieczyszczenia, takie jak rzepy i liście. Pies tej rasy nie wymaga częstych kąpieli.
Co trzy lub cztery miesiące sznaucer olbrzymi musi być trymowany – zadanie to wymaga wprawy i jest czasochłonne, dlatego warto zlecić je doświadczonemu groomerowi. Warto też co jakiś czas skracać psu brodę i brwi maszynką lub nożyczkami.
Opiekun musi też regularnie kontrolować stan uszu i oczu pupila, a w razie potrzeby także skracać psu pazury.
Sznaucer olbrzym to wytrzymały i odporny pies, który dobrze znosi zarówno zimowe chłody, jak i słoneczne dni. Może mieć jednak skłonność do przegrzewania się w upały - szczególnie czarnym psom należy latem zapewnić chłodne miejsce do odpoczynku i ostrożnie dawkować aktywność fizyczną. Średnia długość życia psa tej rasy wynosi około 10-13 lat.
Sznaucery olbrzymy rzadko chorują, jednak wykazują genetyczne predyspozycje do takich chorób, jak:
dysplazja stawów biodrowych i łokciowych,
postępujący zanik siatkówki,
jaskra,
zespół suchego oka,
nowotwory skóry,
nowotwory wątroby,
niedoczynność tarczycy,
narkolepsja,
padaczka,
niewydolność serca,
rozszerzenie i skręt żołądka,
alergie pokarmowe,
zapalenie kanałów słuchowych.
Wiele z tych chorób powodowanych jest przez mutacje genetyczne, które można wykryć dzięki szczegółowym badaniom. Dlatego chcąc zmniejszyć ryzyko poważnych dolegliwości u psa, należy kupować szczeniaka wyłącznie z dobrej hodowli zarejestrowanej w ZKwP i od hodowcy, który szczegółowo bada swoje psy przed dopuszczeniem ich do rozrodu.
Opiekun sznaucera olbrzyma powinien przynajmniej raz do roku odwiedzać z psem lekarza weterynarii. Wizyty takie nie powinny obejmować wyłącznie szczepienia na wściekliznę – psu należy także wykonać profilaktyczny przegląd zdrowia obejmujący szczegółowe badania krwi. W ten sposób możliwe będzie wczesne wykrycie ewentualnych chorób i szybsze podjęcie leczenia. Psa należy przebadać także w przypadku, gdy wystąpią u niego jakieś niepokojące objawy, na przykład kulawizna, niechęć do zabawy, łzawienie oczu czy trzepanie uszami.
Sznaucer olbrzym nie jest ani wybrednym, ani przesadnie żarłocznym psem. Wciąż jednak należy zapewnić mu wysokiej jakości dietę i zadbać o prawidłowe dawkowanie jedzenia, by nie dopuścić do niedoborów i nadwagi. Ze względu na ryzyko rozszerzenia i skrętu żołądka, psy tej rasy powinny być karmione dwa lub trzy razy dziennie.
Sznaucera olbrzyma można karmić gotowymi karmami suchymi lub mokrymi przeznaczonymi dla dużych ras i dostosowanymi do indywidualnych potrzeb danego psa. Ze względu na ryzyko pojawienia się u psa objawów alergii pokarmowej (drapanie się, wypadanie sierści, zapalenie uszu), warto zdecydować się na hipoalergiczną, bezzbożową dietę z dużą zawartością mięsa.
Jednak nawet najlepsze gotowe karmy zawierają często sztuczne konserwanty, barwniki i inne dodatki technologiczne, które mogą powodować u psa uczulenie. Dlatego niektórzy opiekunowie sznaucerów olbrzymów decydują się na samodzielne przygotowywanie psu jedzenia. Dzięki temu wiedzą, że ich pupil dostaje lekkostrawną dietę złożoną wyłącznie z wysokiej jakości składników.
Chcąc podawać psu dietę domową, nie należy zapominać o odpowiedniej suplementacji, gdyż nawet najlepiej skomponowane posiłki nie będą zawierać wystarczającej ilości wszystkich niezbędnych psu witamin i składników mineralnych. Dobór takich preparatów uzupełniających nie jest łatwą sprawą i wymagać będzie od opiekuna wiedzy z zakresu prawidłowego żywienia psów.
Dobrą alternatywą dla gotowych karm mogą być także posiłki oferowane przez PsiBufet – katering dla psów. Gotowane jedzenie PsiBufet składa się wyłącznie ze świeżego mięsa, podrobów, warzyw i niezbędnych psu suplementów. Nie zawiera natomiast żadnych konserwantów, barwników ani zbędnych wypełniaczy, dzięki czemu doskonale sprawdzi się w żywieniu psów z alergiami i wrażliwym układem trawiennym. Opiekun decydujący się na PsiBufet ma do wyboru kilka wyjątkowo smakowitych, lekkostrawnych smaków, które podpasują nawet bardzo wybrednym czworonogom.
W przeszłości sznaucerom olbrzymom obcinano uszy – miało to zapewnić im groźniejszy wygląd. Obecnie kopiowanie uszu i ogonów jest zakazane w większości krajów.
Sznaucery występują w trzech odmianach wielkości:
sznaucer standardowy – 14-20 kg,
sznaucer olbrzym – 35-47 kg,
sznaucer miniaturowy – 4-8 kg.
Każda z odmian posiada odrębny wzorzec, choć różni je wyłącznie wielkość. FCI zabrania krzyżowania psów między odmianami.
Jeśli planujesz zostać opiekunem sznaucera olbrzyma, na te pytania warto znać odpowiedzi!
Ile kosztuje sznaucer olbrzym? Cena szczeniaka tej rasy wynosi około 6000 zł. To, ile kosztuje sznaucer olbrzym, zależy głównie od stanu zdrowia rodziców miotu, a także ich osiągnięć wystawowych.
Sznaucer olbrzym czy terier rosyjski? Sznaucer olbrzym i terier rosyjski to dość podobne rasy zaliczane do psów obronnych i stróżujących. Czarne teriery rosyjskie są znacznie większe od sznaucerów olbrzymów i zamiast trymowania, wymagają regularnego strzyżenia. Obydwie rasy wymagają starannej socjalizacji, gdyż nieodpowiednio wychowane mogą zachowywać się agresywnie w stosunku do obcych ludzi.
Czy sznaucer olbrzym jest agresywny? Z natury sznaucer olbrzym nie jest agresywny. Wykazuje jednak dużą nieufność w stosunku do obcych ludzi i silny instynkt obronny, dlatego nieodpowiednio zsocjalizowany może stać się niebezpieczny.
Czy sznaucer olbrzym gubi sierść? Sznaucer olbrzym obdarzony jest gęstym podszerstkiem, który zostaje na ubraniach i dywanach. Jednak regularne szczotkowanie i trymowanie mogą sprawić, że sznaucer olbrzym nie będzie gubił dużych ilości sierści.
Czy sznaucer olbrzym dużo szczeka? Sznaucer olbrzym jest wyjątkowo czujny i może alarmować opiekuna o podejrzanych hałasach i intruzach. Zazwyczaj jednak nie szczeka bez powodu i jest uważany za stosunkowo cichego stróża.