Gończy polski to średniej wielkości, krótkowłosy pies myśliwski o zwisających uszach. Psy tej rasy są łagodne, inteligentne i podatne na szkolenie, a przy tym nieco nieufne w stosunku do obcych osób. Gończe polskie zostały wyhodowane do polowań, dlatego mają silny instynkt myśliwski i wymagać będą nie tylko dużej dawki ruchu, ale także ciekawego zajęcia, które zaspokoi ich potrzeby.
Aktywność
9/10
Pielęgnacja
4/10
Podatność
8/10
Długość życia
9/10
Z tego artykułu dowiesz się:
Ile kosztuje gończy polski?
Ile żyje gończy polski?
Jak ułożyć gończego polskiego?
Czy gończy polski jest agresywny?
Gończy polski czy posokowiec bawarski?
Gończy polski to średni pies o lekkiej, zwartej budowie, mogący ważyć 22-27 kg. Psy tej rasy mają proporcjonalną, lekko wypukłą głowę i prostą kufę zakończoną czarnym nosem. Mięsiste wargi psa mogą tworzyć niewielką fałdę w kącikach pyska, jednak nie powinny być zbyt obwisłe. Oczy gończego polskiego są średniej wielkości, wyraźnie skośne i ciemnobrązowe, a średniej wielkości, zwisające uszy muszą być lekkie, trójkątne i powinny dobrze przylegać do policzków.
Gończy polski ma prosty, dobrze umięśniony grzbiet o głębokiej klatce piersiowej i dość długi, średniej grubości ogon, który powinien być szablasto wygięty. Kończyny psa tej rasy muszą być proste, dobrze umięśnione i muszą pozwalać psu na sprawne poruszanie się.
Gończy polski ma dwuwarstwową sierść złożoną z twardego, sztywnego i przylegającego włosa okrywowego oraz gęstego podszerstka. Psy tej rasy występują w kilku umaszczeniach – czarnym z brązowym podpalaniem, czekoladowym podpalanym i rudym w różnych odcieniach. Dopuszczalne są niewielkie, białe znaczenia na palcach i piersi.
Gończy polski to rasa wyhodowana do polowań na dziki, zające i lisy. Pies ten musiał odznaczać się silnym instynktem myśliwskim, dużą odwagą i podatnością na szkolenie. Gończe polskie nie mogły wykazywać agresji w stosunku do ludzi i psów, choć zachowywały rezerwę w stosunku do obcych osób, dzięki czemu dobrze sprawdzały się w roli stróża. Dzisiejsze psy tej rasy zachowały wiele cech użytkowych i wciąż stanowią doskonałą pomoc dla myśliwych.
Gończy polski silnie przywiązuje się do domowników, chętnie okazuje im czułości i lubi towarzyszyć im we wszystkich codziennych czynnościach. Bardzo lubi każdego rodzaju zabawę i dobrze dogaduje się z dziećmi, jednak ze względu na jego szybkość i energię warto, by jego kontakty z maluchami odbywały się pod nadzorem osoby dorosłej.
W stosunku do obcych osób gończy polski jest dość nieufny i może oszczekać gości, choć nie powinien przy tym okazywać agresji. Pies tej rasy może być dobrym stróżem domu, nie powinien jednak mieszkać na stałe w ogrodzie lub w kojcu – pozbawiony towarzystwa rodziny będzie po prostu nieszczęśliwy.
Gończe polskie zazwyczaj dobrze dogadują się z innymi czworonogami - nie szukają zaczepek podczas spacerów i chętnie bawią się ze znajomymi psami. Są jednak bardzo energiczne, dlatego ich zachowanie może nie odpowiadać spokojniejszym zwierzakom.
Wykazują też silny instynkt łowiecki, który może prowokować je do ganiania nie tylko za kotami, ale także mniejszymi od siebie psiakami. Dlatego kontakty gończego polskiego z małymi czworonogami powinny być zawsze nadzorowane przez opiekuna. Pies tej rasy może zamieszkać z kotem, jeśli zostanie z nim odpowiednio zapoznany.
Podobnie jak inne psy wyhodowane do polowań, gończe polskie potrzebują dużej dawki ruchu i ciekawego zajęcia. Najlepsze będą dla nich długie, energiczne spacery w zacisznej okolicy, połączone ze swobodną eksploracją otoczenia. Trzeba przy tym pamiętać, że psy tej rasy będą miały skłonność do ucieczek za zwierzyną, dlatego powinny być zawsze prowadzone na smyczy lub długiej lince treningowej.
Ze względu na dość dużą nieufność, gończy polski może nie czuć się zbyt dobrze podczas miejskich spacerów czy wyjść do kawiarni. Sprawny i żywiołowy pies tej rasy będzie dobrym towarzystwem dla biegacza i rowerzysty, choć takie aktywności nie zastąpią mu relaksujących spacerów.
Inteligentne, chętne do współpracy z opiekunem gończe polskie są podatne na szkolenie i szybko się uczą, choć bywają samodzielne i uparte. Niektóre psiaki mogą też łatwo rozpraszać się podczas treningów, dlatego naukę należy rozpoczynać w spokojnym otoczeniu.
Podczas szkolenia nie należy stosować żadnych metod awersyjnych – wrażliwe gończe polskie szybko zaczną unikać opiekuna i będą wykazywać jeszcze większy opór. Najlepiej sprawdzą się pozytywne metody oparte na nagradzaniu psa za oczekiwane zachowanie.
Odpowiednio zmotywowany pies myśliwski doskonale odnajdzie się w takich sportach, jak nosework czy tropienie użytkowe.
Gończy polski to rasa wyhodowana na południu Polski do tropienia, pogoni i wypłaszania zwierzyny – przede wszystkim dzików, ale także mniejszych zwierząt łownych.
Przodkami gończych polskich były psy myśliwskie sprowadzane do Polski z Włoch i Francji. Szybkie, obdarzone doskonałym węchem i dość lekkie psy wykorzystywanie były do polowań już w XVII wieku. Po rozbiorach hodowla tych psów została całkowicie wstrzymana ze względu na wysokie podatki – wznowiono ją dopiero po zakończeniu II wojny światowej.
Na początku drugiej połowy XX wieku podjęto próby odtworzenia rasy i usystematyzowania ich hodowli. Zadaniem tym zajęli się płk Piotr Kartawik i płk Józef Pawłusiewicz, którzy hodowali nieco odmienne psy myśliwskie. Pierwszy z nich preferował psy większe i bardziej masywne, drugi nieco lżejsze i o ciemniejszym umaszczeniu.
W latach 60. obydwie odmiany zarejestrowano pod nazwą „ogar polski”, jednak wzorzec rasy sporządzony został na podstawie psów Kartawika. Z czasem hodowcy doszli do wniosku, psy Pawłusiewicza powinny być traktowane jako osobna rasa. Lżejsza odmiana doczekała się osobnej nazwy dopiero w 1983 roku, a pierwszy miot gończego polskiego przyszedł na świat w 1989 roku. FCI oficjalnie uznało rasę w 2006 roku.
Obecnie gończe polskie cieszą się sporym uznaniem wśród myśliwych ze względu na swoje zdolności do pracy i dobrze rozwinięty instynkt stróżowania. Psy te rzadko trafiają w ręce opiekunów szukających domowego pupila – ogromna potrzeba ruchu i łowieckie zapędy sprawiają, że gończy polski nie sprawdzi się w roli pierwszego psa ani leniwego kanapowca mieszkającego w mieście.
Gończy polski nie wymaga czasochłonnej pielęgnacji. To zdrowa i odporna rasa, która dobrze toleruje każdy rodzaj pożywienia.
Pielęgnacja gończego polskiego nie jest trudna. Psa tej rasy wystarczy regularnie czesać, by usunąć nadmiar martwego podszerstka i zabrudzenia. Najlepiej sprawdza się przy tym furminator przeznaczony do krótkiej sierści, a także gumowa rękawica z wypustkami i szczotka ze sztywnym włosem.
Gończe polskie nie potrzebują też zbyt częstych kąpieli – ich krótka, sztywna sierść nie zbiera brudu i piachu, dlatego kąpanie będzie wskazane tylko wtedy, gdy pies poważnie się wybrudzi, na przykład wejdzie w błoto lub wytarza się w padlinie. Po myciu psa należy dokładnie wytrzeć ręcznikiem i można pozostawić do samodzielnego wyschnięcia.
Na szczególną uwagę opiekuna zasługują uszy gończego polskiego. Psy tej rasy mają skłonność do nawracających zapaleń kanałów słuchowych, dlatego warto często sprawdzać stan uszu psa i w razie potrzeby usuwać z nich nadmiar zalegającej woskowiny. Należy również oglądać oczy, które mogą ulegać urazom podczas buszowania w krzakach i kontrolować długość pazurów.
Gończe polskie to psy zdrowe i wytrzymałe, które dobrze tolerują zarówno niższe, jak i wyższe temperatury. Podczas skrajnej pogody trzeba jednak zachować ostrożność – w czasie upałów należy ograniczyć psu aktywność fizyczną, by nie dopuścić do udaru, natomiast w srogą zimę warto zakładać mu ciepłe ubranko, które będzie chronić psa przed wyziębieniem. Gończe polskie mogą żyć nawet 15 lat i nie wykazują zbyt dużej skłonności do problemów zdrowotnych.
Dolegliwości, jakie mogą trapić tego czworonoga, to przede wszystkim:
dysplazja stawów biodrowych i łokciowych,
różnego rodzaju kontuzje i urazy wynikające z dużej aktywności,
nawracające zapalenie kanałów słuchowych,
rozszerzenie i skręt żołądka.
Wybierając hodowlę, z której będzie pochodził szczeniak, należy upewnić się, że należy ona do ZKwP (FCI). Hodowcy zarejestrowani w tym związku często wykonują swoim podopiecznym badania i nie dopuszczają do rozrodu psów, które mogłyby przekazać potomstwu predyspozycje do poważnych chorób. Odpowiedzialni hodowcy dbają też o podstawowe szczepienia, odrobaczenia i dietę szczeniaków, co przekłada się na lepszą odporność i mniejsze ryzyko problemów zdrowotnych w późniejszym wieku.
Opiekun gończego polskiego powinien regularnie odwiedzać z pupilem lekarza weterynarii. Nie należy ograniczać się do obowiązkowego szczepienia przeciw wściekliźnie – profilaktykę zdrowotną warto uzupełniać o coroczne badania krwi. Dzięki temu możliwe będzie wykrycie ewentualnych chorób już we wczesnym stadium, co zwiększy skuteczność leczenia. W przypadku zauważenia u psa nawracającej kulawizny, trzepania uszami, nawracających biegunek czy nadmiernego łzawienia, należy skontaktować się ze specjalistą.
Psy rasy gończy polski mają dość dobry apetyt, który w połączeniu ze zbyt małą dawką ruchu może sprzyjać nadwadze i otyłości. Z tego względu opiekun mało aktywnego czworonoga powinien rozważnie dawkować mu jedzenie i ograniczyć podawanie dodatkowych przekąsek między posiłkami. Dieta psa biorącego udział w polowaniach powinna być natomiast bardziej kaloryczna.
Głęboka klatka piersiowa sprawia, że gończe polskie narażone są także na potencjalnie śmiertelny skręt żołądka. Ryzyko tej przypadłości można znacząco zmniejszyć, dzieląc dzienną porcję jedzenia na dwa lub trzy posiłki podawane o stałych porach dnia. Pies powinien mieć także zapewnione minimum pół godziny odpoczynku po jedzeniu.
Większość gończych polskich dobrze toleruje każdy rodzaj pokarmu, dlatego psy tej rasy mogą być żywione zarówno gotową karmą suchą lub mokrą, jak i gotowanymi lub surowymi posiłkami przygotowywanymi w domu. Wielu opiekunów psów decyduje się na samodzielne gotowanie pupilowi, gdyż znaczna część karm ze sklepu zawiera sztuczne konserwanty, barwniki i zbyt dużą dawkę niepotrzebnych psu węglowodanów.
Chcąc żywić psa domowym jedzeniem, należy jednak pamiętać, że dieta psa musi być zawsze odpowiednio zbilansowana – w przeciwnym razie może przyczynić się do rozwoju niedoborów i poważnych chorób. Ułożenie zdrowego jadłospisu nie jest proste, wymaga od opiekuna dużej wiedzy i doświadczenia, a przygotowywanie posiłków zajmuje zazwyczaj sporo czasu.
Jednak nawet zabiegany, niedoświadczony opiekun może zapewnić swojemu pupilowi zdrową, naturalną dietę pozbawioną zbędnych dodatków. Dobrym wyborem mogą być posiłki przygotowywane przez PsiBufet – katering dla psów. Jedzenie PsiBufet przygotowywane jest wyłącznie ze świeżych składników delikatnie gotowanych na parze i wolne jest od konserwantów, barwników i polepszaczy smaku.
Każdy przepis składa się wyłącznie z mięsa, podrobów, warzyw i niezbędnych suplementów potrzebnych do zbilansowania diety – dzięki temu nie zawiera żadnych zbędnych zapychaczy i zapewnia psu wszystkie niezbędne składniki odżywcze we właściwych proporcjach. Wśród bezzbożowych, lekkostrawnych receptur znalazło się kilka monobiałkowych wariantów, które sprawdzą się doskonale w żywieniu psów z nawracającymi zaburzeniami trawienia i alergiami. Mrożone jedzenie dostarczane jest pod same drzwi opiekuna, który nie musi trudzić się czasochłonnym gotowaniem i robieniem zakupów.
Gończy polski to jedna z pięciu polskich ras uznawanych przez FCI. Do pozostałych należą:
chart polski,
ogar polski,
polski owczarek nizinny.
Gończe polskie o umaszczeniu czekoladowym i rudym są wyjątkowo rzadkie – psy tej rasy najczęściej mają umaszczenie czarne z brązowym podpalaniem.
Jeśli planujesz zostać opiekunem gończego polskiego, na te pytania warto znać odpowiedzi!
Ile kosztuje gończy polski? Cena szczeniaka tej rasy wynosi około 3500 zł. To ile, kosztuje gończy polski, zależy głównie od osiągnięć rodziców miotu podczas polowań i renomy hodowcy.
Ile żyje gończy polski? Średnia długość życia psa tej rasy to około 13 lat, choć niektóre osobniki mogą żyć nawet 15 lat i do późnej starości cieszyć się dobrym zdrowiem. To, ile żyć będzie gończy polski, zależy przede wszystkim od genów przekazanych szczeniakowi przez rodziców, a także od opieki zdrowotnej i sposobu żywienia psa.
Jak ułożyć gończego polskiego? Gończe polskie bywają uparte i samodzielne, dlatego potrzebują konsekwentnego opiekuna. Są jednak bardzo inteligentne i szybko się uczą, jeśli szkolone są pozytywnymi metodami. Wyszkolenie szczeniaka na dobrego psa myśliwskiego nie będzie trudne, jeśli rodzice miotu osiągali dobre wyniki w testach użytkowości.
Czy gończy polski jest agresywny? Gończy polski nie jest agresywny, choć z zasady jest psem wykazującym dużą nieufność w stosunku do obcych osób. Aby zmniejszyć ryzyko agresywnych zachowań, psu należy zapewnić odpowiednią socjalizację, najlepiej pod okiem behawiorysty.
Gończy polski czy posokowiec bawarski? Gończy polski i posokowiec bawarski to bardzo podobne rasy myśliwskie – zarówno pod względem budowy, wielkości, jak i charakteru. Oba psy doskonale sprawdzą się na polowaniu, są zdrowe, silnie przywiązują się do rodziny i nie przepadają za obcymi ludźmi. Posokowce bawarskie mają bardziej różnorodne umaszczenie.