Bulterier to mocno zbudowany, dobrze umięśniony pies średniej wielkości o charakterystycznej, jajowatej głowie. Psy tej rasy są łagodne w stosunku do ludzi, energiczne i chętne do zabawy. Bulteriery są dość zrównoważone, jednak bywają uparte, przez co ich szkolenie może sprawiać opiekunowi trudność. Mogą natomiast stanowić doskonałe towarzystwo zabaw dla dzieci i dobrze sprawdzają się w roli psa nawet dla większej rodziny mieszkającej w mieście.
Aktywność
6/10
Pielęgnacja
4/10
Podatność
9/10
Długość życia
5/10
Czy bulterier jest groźny?
Ile kosztuje bulterier?
Bulterier - ile ma uścisku?
Jak wychować bulteriera?
Ile żyją bulteriery?
Bulterier to średniej wielkości masywny i dobrze umięśniony pies, który może ważyć od 22 kg do 35 kg. Psy tej rasy charakteryzują się długą, mocną i głęboką głową, która oglądana od przodu powinna być jajowata i dobrze wypełniona. Linia profilu musi natomiast tworzyć łagodny łuk opadający ku czubkowi czarnego nosa. Oczy bulteriera są wąskie, trójkątne i skośne, czarne lub ciemnobrązowe, o przeszywającym spojrzeniu. Uszy psa tej rasy muszą być małe i cienkie, a przy tym proste i pionowe.
Tułów powinien być zaokrąglony, o dobrze wysklepionej i głębokiej klatce piersiowej, a grzbiet krótki, mocny i prosty. Ogon bulteriera jest dość krótki, nisko osadzony i noszony poziomo, powinien zwężać się stopniowo ku końcowi. Kończyny psa tej rasy muszą być równoległe, dobrze umięśnione i powinny pozwalać psu na związany, swobodny i regularny chód.
Ściśle przylegająca do ciała skóra bulteriera powinna być pokryta krótką i twardą w dotyku sierścią. U psów tej rasy w okresie zimowym dopuszczalny jest miękki podszerstek. Bulteriery występują w kilku umaszczeniach – czysto białym, czarnym lub płowym pręgowanym i trójbarwnym. Niepożądane są cętki na białym tle, a także umaszczenie błękitne i czekoladowe.
Bulterier to łagodny pies o pogodnym usposobieniu, który lubi wylewnie okazywać uczucia. Jest przy tym skory do zabawy, aktywny i energiczny. Psy tej rasy nie mają silnego instynktu łowieckiego, jednak nie zawsze dobrze dogadują się z innymi zwierzętami.
Bulteriery uwielbiają pieszczoty i wszelkiego rodzaju aktywność fizyczną, są przy tym odporne i wyrozumiałe, dlatego sprawdzą się w roli towarzysza zabaw dla dzieci. Trzeba jednak pamiętać, że pies tej rasy jest silny i skoczny, a przy dużej ekscytacji może zrobić maluchowi krzywdę. Dlatego jego kontakty z dziećmi powinny być zawsze nadzorowane przez osobę dorosłą.
W stosunku do obcych osób bulteriery są zazwyczaj ufne, odważne i przyjaźnie nastawione, choć nieodpowiednio wychowane mogą stać się ostrożne i agresywne. Psu tej rasy warto więc zapewnić odpowiednią socjalizację w wieku szczenięcym.
W stosunku do innych psów niektóre bulteriery bywają natarczywe i mogą mieć skłonność do popadania w konflikty. Psy tej rasy, podobnie jak inne teriery typu bull, są niedelikatne w zabawie i łatwo się ekscytują, dlatego opiekun powinien zachować ostrożność przy kontaktach swojego pupila z mniejszymi, delikatnymi psami. Aby zmniejszyć ryzyko problemów na spacerach, psa można zapisać do psiego przedszkola, gdzie pod okiem doświadczonego specjalisty zwierzak nauczy się odpowiedniej komunikacji z przedstawicielami swojego gatunku.
Bulteriery są inteligentne, jednak niełatwo poddają się szkoleniu. Upartego psa tej rasy trudno przekonać do współpracy z opiekunem i nie da się go nakłonić do nieciekawych dla niego zajęć nawet bardzo atrakcyjną nagrodą.
Od bulteriera nie należy więc wymagać bezwzględnego posłuszeństwa, a w szkoleniu nie wolno używać metod awersyjnych (bicia, krzyku i kar). Psy te bardzo źle znoszą przymus i nieodpowiednio traktowane mogą nabrać niechęci do opiekuna, a nawet stać się agresywne. Ich szkolenie powinno odbywać się wyłącznie w ramach zabawy.
Opiekun bulteriera musi także pamiętać, że psy te silnie przywiązują się do rodziny i mogą bardzo źle znosić samotność. Szczeniaka bulteriera warto więc już od małego przyzwyczajać do samodzielnego zostawania w domu.
Dorosłe bulteriery nie są zbyt aktywnymi psami, szczeniaki natomiast potrzebują dużej dawki codziennej zabawy i ruchu. Pozbawione możliwości rozładowania nadmiaru energii młode bulteriery mogą stać się sfrustrowane i sprawiać opiekunowi niemałe problemy w domu i na spacerach. Psu tej rasy należy więc zapewnić długie, ciekawe spacery połączone z zabawami węchowymi.
Intensywnego wysiłku nie należy natomiast proponować psu podczas upałów, gdyż zwierzak łatwo może ulec przegrzaniu. Dobrze zmotywowane bulteriery mogą sprawdzić się w niektórych psich sportach, takich jak agility czy tropienie użytkowe. Przed rozpoczęciem z psem intensywnych treningów należy odbyć konsultację z lekarzem weterynarii, który wykluczy ewentualne dolegliwości ze strony układu ruchu i serca.
Bulteriery wyhodowane zostały w Wielkiej Brytanii do krwawych walk psów – podobnie jak staffordshire teriery.
Na początku XIX wieku walki psów z bykami i niedźwiedziami zostały zabronione. Hazardziści przerzucili się więc na inny krwawy sport – walki psów i konkursy szczurołapów. Szybko jednak okazało się, że silne, choć dość powolne i duże buldogi angielskie nie spełniają się w tej roli.
Aby dodać psom ciętości i zwinności zaczęto je krzyżować z terierami, czego efektem było powstanie dwóch odrębnych typów – jednego przypominającego dzisiejsze staffordshire teriery (staffiki) i drugiego zbliżonego wyglądem do obecnych bulterierów. Psy do walk musiały wyróżniać się dużą agresją w stosunku do innych zwierząt, a równocześnie wyjątkową łagodnością wobec ludzi.
Udoskonaleniem psów wykorzystywanych do walk zajął się James Hinkins, który w połowie XIX wieku zaczął krzyżować je z nieistniejącym już białym terierem angielskim. Uzyskał dzięki temu bardziej jednolite psy z silnymi nogami i elegancko wyglądającą głową. Owoce swojej pracy zaprezentował na londyńskiej wystawie psów w 1862 roku.
Psy Hinkinsa szybko zdobyły dużą popularność wśród kynologów, którzy zaczęli krzyżować je z dalmatyńczykami i whippetami, by nadać im jeszcze bardziej eleganckiego wyglądu. Domieszka krwi borzojów i szorstkowłosego collie pozwoliła natomiast uzyskać nieco bardziej jajowaty kształt głowy, niemal pozbawiony stopu.
W 1887 roku powstał pierwszy angielski klub bulteriera, który opracował wzorzec rasy. Szybko zauważono, że czysto białe bulteriery niezwykle często rodzą się głuche. Hodowcy zaczęli więc krzyżować swoje psy z innymi terierami typu bull, co poskutkowało większą różnorodnością umaszczenia.
Silna selekcja psów do walk sprawiła, że bulteriery niezwykle rzadko wykazują agresję wobec człowieka. Mogą mieć natomiast problemy w kontaktach z innymi psami. Obecnie psy tej rasy to doskonali, uczuciowi i radośni towarzysze rodzin, którzy nie sprawdzają się zbytnio w roli psów sportowych ani stróżujących.
Krótka okrywa włosowa bulteriera nie wymaga czasochłonnej ani skomplikowanej pielęgnacji. Pies tej rasy ma jednak skłonność do przeróżnych problemów dermatologicznych i nadwagi, przez co wymagać będzie starannie dobranej diety. W rasie tej występować może także wiele chorób uwarunkowanych genetycznie.
Krótka, sztywna sierść bulteriera o skąpym podszerstku jest łatwa w utrzymaniu. Opiekun powinien pamiętać o regularnym wyczesywaniu psa, co pozwoli usunąć nadmiar martwych włosów, które mogą wbijać się w ubrania i meble. Bulteriera można czesać gumową rękawicą z wypustkami lub włosianą szczotką o miękkiej szczecinie.
Należy także stale kontrolować wygląd skóry psa, szczególnie na brzuchu, między palcami i na brodzie. Jeśli na ciele psa pojawią się wypryski, przebarwienia, strupy albo wyłysienia, należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem weterynarii.
Bulterier nie wymaga częstych kąpieli, gdyż zabrudzenia z jego sierści można łatwo usunąć szczotką lub zwilżonym ręcznikiem. Jeśli jednak mycie okaże się konieczne, należy używać do tego wyłącznie delikatnych, hipoalergicznych szamponów przeznaczonych dla psów o wrażliwej skórze. Po kąpieli bulteriera należy dokładnie wytrzeć ręcznikiem i pozostawić do wyschnięcia. Jeśli lekarz weterynarii zaleci psu terapię specjalistycznym szamponem, należy stosować się do zaleceń specjalisty.
Psa rasy bulterier trzeba regularnie zabezpieczać przeciwko pasożytom zewnętrznym ze względu na predyspozycje do alergicznego pchlego zapalenia skóry i nużycy, a także kontrolować stan jego uszu, oczu, zębów i pazurów.
Bulteriery nie są zbyt odporne - ani na wysokie temperatury, ani na niskie, dlatego podczas upałów należy unikać długich spacerów, a zimą warto zakładać psu ocieplające ubranka. Psy tej rasy mogą żyć nawet 15 lat, choć przeciętna długość ich życia wynosi 10 lat.
U bulterierów obserwuje się predyspozycje genetyczne do takich problemów zdrowotnych, jak:
Białe bulteriery szczególnie narażone są na wszelkiego rodzaju problemy skórne. U psów o tym umaszczeniu i z błękitnymi oczami często występuje także zespół Waardenburga, czyli wrodzona głuchota, która może stać się przyczyną nadmiernej agresji. Opiekunowie białych bulterierów i psów po białych rodzicach powinni więc wykonać szczenięciu badanie słuchu metodą BAER.
Psy tej rasy powinny być także regularnie badane pod kątem chorób nerek i serca. Poważne wady genetyczne występują w szczególności u psów pochodzących z pseudohodowli. Dlatego szukając szczeniaka bulteriera, należy wybierać wyłącznie hodowle zarejestrowane w ZKwP (FCI). Odpowiedzialni hodowcy wykonują psom badania genetyczne i nie rozmnażają psów mogących przekazać potomstwu choroby dziedziczne.
Bulteriery niezwykle często cierpią na alergie pokarmowe i problemy skórne. Są także łakome i narażone na nadwagę i otyłość, które zwiększają ryzyko innych problemów zdrowotnych. Z tego względu psy tej rasy powinny otrzymywać wysokiej jakości pożywienie dostosowane do swojego poziomu aktywności i stanu zdrowia. Posiłki powinny być również pozbawione składników mogących wywołać u psa uczulenie.
W żywieniu bulterierów dobrze sprawdzają się wysokiej jakości karmy gotowe, suche lub mokre, o hipoalergicznym składzie. Opiekunowie psów z alergią często decydują się podawać pupilom samodzielnie przygotowywane posiłki – gotowane lub BARF – gdyż dieta domowa może zmniejszać reakcje uczuleniowe u psa.
Decydując się na żywienie bulteriera tym sposobem, należy pamiętać, że jedzenie musi być zbilansowane pod kątem wszystkich składników odżywczych. Ewentualne niedobory białka, kwasów tłuszczowych, witamin czy substancji mineralnych mogą bowiem poważnie odbić się na zdrowiu zwierzaka. Dobrą alternatywą dla domowego żywienia może być jedzenie przygotowywane przez firmy kateringowe dla psów – na przykład PsiBufet.
Posiłki PsiBufet złożone są wyłącznie ze świeżych składników najwyższej jakości i nie zawierają sztucznych barwników, konserwantów ani polepszaczy smaku. Są przy tym zbilansowane, gdyż powstają na bazie przepisu stworzonego przez doświadczonych psich dietetyków. Opiekun bulteriera decydujący się na jedzenie od PsiBufet nie musi martwić się o przekarmienie swojego pupila – dzienną dawkę jedzenia dla psa wyliczy zaawansowany kalkulator uwzględniający wszystkie potrzeby zwierzaka.
Wśród ras uznanych przez FCI znajduje się nie tylko bulterier, ale także jego miniaturowa wersja. Dorosły bulterier miniaturowy nie może mieć więcej niż 36 cm w kłębie, natomiast przeciętny standardowy bulterier ma zazwyczaj 35-50 cm wysokości.
Jeśli planujesz zostać opiekunem bulteriera, na te pytania warto znać odpowiedzi!