Yorkshire terrier to rasa miniaturowa, która kojarzy się z psem do towarzystwa. W rzeczywistości są to jednak teriery z krwi i kości, choć w małym ciele. Psy tej rasy są łagodne, żywe, inteligentne i skore do zabawy. Mają przy tym dość silny charakter, bywają szczekliwe i dość uparte, a bez odpowiedniej socjalizacji mogą stać się zaczepne i reaktywne. Efektowna, długa sierść yorka wymaga regularnej i czasochłonnej pielęgnacji lub częstego strzyżenia.
Jak każdy pies, yorkshire terrier potrzebuje odpowiednio dobranej i zbilansowanej diety. Oblicz zapotrzebowanie kaloryczne swojego pieska i dopasuj idealne posiłki ze specjalnym rabatem 15% na dwa pierwsze zamówienia.
Aktywność
6/10
Pielęgnacja
9/10
Podatność
7/10
Długość życia
9/10
Yorkshire terrier to długowłosy pies o zwartej sylwetce, ważący do 3,2 kg. Psy tej rasy mają niewielką, dość płaską głowę o stosunkowo krótkiej kufie zakończonej czarnym nosem. Oczy yorka powinny być średniej wielkości, o inteligentnym i żywym wyrazie, nie mogą być przy tym wyłupiaste. Uszy w kształcie litery V muszą być stojące i niezbyt szeroko rozstawione.
Tułów psa rasy yorkshire terrier jest zwarty, a kończyny proste i umiarkowanie kątowane. Ogon yorka powinien być obficie owłosiony, prosty i noszony trochę powyżej linii grzbietu. Pies tej rasy musi poruszać się swobodnym ruchem o dobrym wykroku.
Psy rasy yorkshire terrier pozbawione są podszerstka – ich sierść składa się wyłącznie z włosów okrywowych. Muszą być one całkowicie proste, lśniące, delikatne i jedwabiste. Yorki występują w umaszczeniu ciemnostalowo-niebieskim. Na płaszczyku pokrywającym ciało od głowy do nasady ogona nie mogą występować włosy w kolorze płowym ani brązowym. Natomiast na klatce piersiowej powinno występować wyraźne podpalanie w płowym kolorze.
Kończyny i uszy psa tej rasy muszą być pokryte sierścią o intensywnie płowym zabarwieniu, ogon musi być natomiast błękitny i nieco ciemniejszy od reszty tułowia. Podczas wystawy długa sierść na grzbiecie yorka powinna opadać po obu bokach tułowia i tworzyć przedziałek biegnący od nosa do końca ogona. Nie może przy tym utrudniać psu swobodnego poruszania.
Yorkshire terrier to, podobnie jak bichon frise, pies wyhodowany do towarzystwa, choć o stosunkowo silnym instynkcie myśliwskim. Psy tej rasy są z natury przyjaźnie nastawione do ludzi i innych psów. Są przy tym żywe, aktywne i inteligentne, potrzebują więc dużej dawki ruchu i ciekawego zajęcia stymulującego umysł.
Yorki, podobnie jak West hughland white terrier, silnie przywiązują się do domowników i uwielbiają spędzać czas w towarzystwie człowieka. Mogą stanowić dobre towarzystwo zabaw dla nieco starszych dzieci, o ile zostały one nauczone delikatnego obchodzenia się z tak kruchym psiakiem. Trzeba także pamiętać, że obdarzony silnym charakterem yorkshire terrier może dobitnie okazać swoje niezadowolenie, gdy będzie stale podnoszony lub zaczepiany przez dzieci.
W stosunku do obcych osób yorki bywają nieufne, choć szybko nawiązują przyjaźnie z gośćmi regularnie odwiedzającymi ich dom. Psy te są także bardzo czujne i często szczekają, by zaalarmować opiekuna o intruzie lub podejrzanych dźwiękach. Mogą również cierpieć na lęk separacyjny objawiający się piszczeniem, wyciem i szczekaniem pod nieobecność opiekuna. Problemy te można jednak dość szybko rozwiązać, odpowiednio szkoląc psa i stopniowo przyzwyczajając go do tolerowania samotności.
Yorki z reguły dobrze dogadują się z innymi psami, choć zdecydowanie wolą towarzystwo człowieka. Mogą być zaborcze o swoich opiekunów, zdarza im się odstraszać psiego intruza szczekaniem lub kłapaniem zębami. Odpowiednio zsocjalizowany yorkshire terrier powinien być pewny siebie w kontaktach nawet z dużo większymi od siebie psami. Jego zabawy z innymi czworonogami muszą być jednak zawsze nadzorowane przez opiekuna, gdyż większy psiak nawet niechcący może zrobić maluchowi krzywdę. Brak właściwej socjalizacji może natomiast sprawić, że york stanie się lękliwy, reaktywny, a nawet agresywny do innych psów.
Aktywne i energiczne yorkshire teriery nie sprawdzą się w roli leniwego kanapowca. Brak odpowiedniej dawki ruchu i ciekawego zajęcia szybko sprawią, że psiak stanie się sfrustrowany i zacznie sprawiać opiekunom poważne problemy. Malutkie yorki nie pobiegną wprawdzie za rowerem i nie nadążą za dorosłym biegaczem, za to chętnie wybiorą się na dłuższy, aktywny spacer w spokojnej okolicy.
Trzeba jednak pamiętać, że yorki, tak jak inne teriery, np. Jack russell terrier, obdarzone są dość silnym instynktem łowieckim i mogą uciekać za zapachem zwierzyny. Dlatego w nieznanym miejscu należy zawsze prowadzić je na długiej smyczy. Pewne siebie i dobrze zsocjalizowane yorki z chęcią wybiorą się także na miejski spacer lub do kawiarni. Dobrze wychowane psy tej rasy można zabierać do pracy – trzeba jednak zapewnić im ciekawe, spokojne zajęcie, na przykład wylizywanie lickimaty lub konga wypełnionego pysznym jedzeniem PsiBufet.
orkshire terriery są inteligentne, ciekawskie i dość szybko się uczą w zamian za uwagę opiekuna i ciekawe nagrody. Wychowanie yorka nie sprawia większych trudności nawet początkującym psiarzom, pod warunkiem że pies nie jest traktowany jak zabawka i ma możliwość zaspokojenia swoich naturalnych potrzeb. Dobrze zmotywowane yorki mogą brać udział w zajęciach agility, rally-o czy nosework. W szkoleniu tych psów nie wolno używać przemocy, krzyku ani kar. Złe traktowanie sprawi, że psiak zacznie unikać opiekunów, a nawet może stać się agresywny.
Nazwa rasy yorkshire terrier pochodzi od hrabstwa Yorkshire znajdującego się w północno-wschodniej Anglii. Przodkami tych miniaturowych psiaków były teriery przywiezione do Anglii w XIX wieku przez robotników ze Szkocji, którzy potrzebowali niewielkich, ciętych psów do tępienia myszy i szczurów.
Pierwsze psy w typie dzisiejszych yorków były efektem krzyżowania kilku ras terierów popularnych na Wyspach Brytyjskich. Charakteryzowały się niewielkimi rozmiarami, które sprawiały, że psy te były tanie w utrzymaniu dla biednych robotników. Nie miały wówczas tak efektownego owłosienia, natomiast skutecznie pełniły rolę domowych szczurołapów.
Z czasem małe, czarne pieski z brązowym podpalaniem zaczęto krzyżować z innymi rasami – między innymi z maltańczykiem i skye terrierem – co sprawiło, że zyskały długą, prostą i jedwabistą sierść. Elegancko wyglądające, żywe i pogodne czworonogi miniaturowych rozmiarów szybko zdobyły uznanie ludzi z wyższych sfer. Za jednego z pierwszych przedstawicieli rasy, zwanej wówczas „terierem miniaturowym”, uznaje się Huddersfield Bena urodzonego w 1865 roku w hodowli prowadzonej przez Mary Ann Foster. Pies ten doczekał się licznego potomstwa i odnosił sukcesy na wystawach i konkursach szczurołapów.
W 1886 roku miłośnicy małych terierów założyli pierwszy klub rasy, a następnie opracowali wzorzec. Nazwę rasy w niedługim czasie zmieniono na „yorkshire terrier”. Małe, skuteczne szczurołapy były chętnie zabierane na statki przez marynarzy, dzięki czemu trafiły w niemal wszystkie zakątki świata.
Obecnie psy rasy yorkshire terrier pełnią rolę towarzysza rodzin i efektownego psa wystawowego. Niektórzy hodowcy mieli skłonność do nadmiernej miniaturyzacji tych psów. Niestety niosło to ze sobą zwiększone ryzyko poważnych chorób, dlatego szybko zrezygnowano z tych praktyk. Tak zwane „yorki miniaturki” osiągające zawrotne ceny to zazwyczaj wytwór pseudohodowców.
Długi włos yorkshire terriera wymagać będzie czasochłonnej pielęgnacji – by jej uniknąć, można ostrzyć psiaka na krótko. Podobnie jak inne psy ras miniaturowych, yorki mogą żyć kilkanaście lat. Jednak ze względu na dużą skłonność do chorób i problemów trawiennych, wymagać będą częstych badań kontrolnych i ostrożnie dobranej diety.
Utrzymanie sierści yorka w kondycji wystawowej jest niezwykle czasochłonne. Długi, delikatny włos wymaga regularnych zabiegów pielęgnacyjnych, rozczesywania, zakładania papilotów i precyzyjnego strzyżenia. Taką pielęgnację warto powierzyć doświadczonemu groomerowi. Większość opiekunów, którzy nie planują brać udziału w wystawach, strzyże psiaki na krótko. Lekką, „sportową” fryzurę wystarczy regularnie szczotkować za pomocą metalowego grzebienia, by zapobiegać tworzeniu się kołtunów. Szczególną uwagę należy zwrócić na uszy, pachy i okolice ogona.
York nie wymaga częstych kąpieli – zabrudzenia nagromadzone na sierści po spacerze łatwo można wyczesać włosianą szczotką lub zmyć zwilżoną ściereczką. Gdy psiak poważnie się ubrudzi, można wykąpać go w hipoalergicznym szamponie z dodatkiem nawilżających olejków. Po kąpieli psiaka należy dokładnie wytrzeć ręcznikiem i pozostawić do samodzielnego wyschnięcia.
Opiekun yorka powinien zwracać uwagę także na uszy, oczy, pazury i zęby psa. Yorkshire terrier ma skłonność do nadmiernego odkładania się kamienia nazębnego, wskazane jest więc codzienne mycie zębów pastą dla psów.
Yorkshire terriery są długowieczne i mogą towarzyszyć swoim opiekunom nawet 16 lat. Te delikatne psy są jednak bardzo narażone na wszelkiego rodzaju urazy i złamania, dlatego należy obchodzić się z nimi wyjątkowo delikatnie. Yorki nie są także zbyt odporne na niskie temperatury i szybko wychładzają się podczas mrozów. Zimą warto ubierać je w ciepłe ubranka, zwracając przy tym uwagę, by nie krępowały one ruchów psa.
Psy tej rasy wykazują także predyspozycje do wielu chorób i dolegliwości zdrowotnych. Należą do nich między innymi:
Chcąc zmniejszyć ryzyko wystąpienia u yorka wielu poważnych chorób zagrażających jego życiu, należy kupować szczenięta wyłącznie z hodowli zarejestrowanych w ZKwP (FCI). Odpowiedzialni hodowcy zwracają uwagę nie tylko na wygląd i niewielkie rozmiary swoich psów, ale także na stan ich zdrowia i dopuszczają do rozrodu wyłącznie przebadane psy.
Opiekunowie yorkshire terriera powinni także regularnie kontrolować stan zdrowia swojego pupila, przede wszystkim wykonując badania krwi i echo serca. W przypadku zauważenia niepokojących objawów, takich jak kulawizna, nawracające zaburzenia trawienia, kaszel czy szybkie męczenie się, należy niezwłocznie udać się z psem do lekarza weterynarii.
Yorkshire terrier potrzebuje wysokiej jakości pożywienia, które dostarczy mu odpowiedniej dawki energii i niezbędnych składników odżywczych. Psy tej rasy narażone są na nadwagę, problemy z uzębieniem i zaburzenia trawienia, dlatego niezwykle ważny jest odpowiedni dobór sposobu żywienia. Yorka można karmić zbilansowaną karmą gotową lub posiłkami przygotowywanymi ze świeżych składników. Sucha karma powinna być lekkostrawna, bezzbożowa i monobiałkowa, musi mieć także małe granulki dostosowane do możliwości szczęk miniaturowych psów.
W żywieniu yorków z problemami stomatologicznymi sprawdzają się natomiast karmy mokre i dobrze rozdrobnione domowe posiłki. Opiekunowie psów z dolegliwościami trawiennymi mogą rozważyć samodzielne przygotowywanie psu jedzenia – dieta domowa złożona z wysokiej jakości składników wolna będzie od konserwantów, sztucznych barwników i innych dodatków, które mogą powodować niestrawność. Trzeba jednak pamiętać, że odpowiednie zbilansowanie jadłospisu nie jest łatwą sprawą i wymaga niemałej wiedzy z zakresu prawidłowego żywienia psów.
Dobrym sposobem żywienia yorka jest także zamawianie jedzenia u firm kateringowych dla psów – na przykład PsiBufet. Posiłki takie zawierają wyłącznie świeże mięso, podroby i warzywa uzupełnione niezbędnymi suplementami, dzięki czemu nie zawierają potencjalnie szkodliwych dla psa substancji. Jedzenie PsiBufet jest także bezzbożowe i większość przepisów bazuje wyłącznie na jednym źródle białka zwierzęcego, co znacznie zmniejsza ryzyko wystąpienia u psa alergii lub nietolerancji pokarmowej. Wyjątkowy aromat i delikatna konsystencja posiłków sprawiają, że nawet wybredne psy i starsze zwierzaki z problemami stomatologicznymi chętnie zjadają całą podaną im porcję.
Chcesz wypróbować świeże posiłki? Wypełnij krótką ankietę żywieniową o swoim piesku, oblicz jego zapotrzebowanie energetyczne i poznaj propozycję menu wraz z cenami.
Yorkshire terriery traktowane są często jak zabawki i pocieszne, nieporadne maluchy. Psy tej rasy mają jednak silny charakter typowego terriera, dlatego wymagają konsekwentnego wychowania, które pozwoli uniknąć częstych w rasie problemów – bojaźliwości, reaktywności i agresji w stosunku do większych psów.
Często można spotkać się ze stwierdzeniem, że yorki nie uczulają. Nie jest to jednak prawda! Za wywołanie reakcji alergicznej u ludzi odpowiada białko zawarte w naskórku i ślinie psa. Brak podszerstka znacznie ogranicza linienie i sprawia, że psiak pozostawia po sobie mniej alergenów, jednak wciąż są one obecne w otoczeniu zwierzaka i mogą powodować uczulenie u wrażliwszych osób.
Jeśli planujesz zostać opiekunem yorka, na te pytania warto znać odpowiedzi!
