Terier szkocki to krótkonożny, przysadzisty pies wyhodowany do polowań na lisy i borsuki. Pies tej rasy jest żywiołowy, odważny, inteligentny i bardzo przywiązuje się do rodziny. Obdarzony jest jednak silnym instynktem łowieckim i stróżującym, nie przepada za innymi psami i bywa uparty, dlatego potrzebuje doświadczonego opiekuna.
Aktywność
6/10
Pielęgnacja
6/10
Podatność
8/10
Długość życia
8/10
Z tego artykułu dowiesz się:
Ile kosztuje terier szkocki?
Ile żyje terier szkocki?
Terier szkocki czy west?
Czy terier szkocki dużo szczeka?
Ile kosztuje strzyżenie teriera szkockiego?
Terier szkocki to mały, mocny pies o krótkich nogach mogący ważyć 8-10 kg. Psy tej rasy mają długą, szeroką głowę o ciemnobrązowych oczach ukrytych pod gęstymi brwiami i cienkich, spiczastych uszach.
Tułów teriera szkockiego jest dobrze umięśniony, a klatka piersiowa szeroka z wyraźnie zaokrąglonymi żebrami. Ogon psa tej rasy jest średniej długości, gruby u nasady i zwężający się ku końcowi. Powinien być noszony prosto ku górze lub lekko zakrzywiony nad grzbietem. Kończyny teriera szkockiego są proste, mocne i zakończone dużymi łapami. Muszą pozwalać psu na równomierny, swobodny ruch.
Terier szkocki ma dwuwarstwową sierść złożoną z krótkiego, gęstego podszerstka i szorstkiego, twardego włosa okrywowego. Psy tej rasy mogą mieć umaszczenie czarne, pszeniczne lub pręgowane w różnych odcieniach.
Terier szkocki to pies myśliwski wyhodowany do polowań na zwierzynę żyjącą w norach – głównie lisy i borsuki. Pies tej rasy musiał być odważny, czujny, cięty i samodzielny. Dzisiejsze teriery szkockie zachowały silny instynkt myśliwski i mają skłonność do ucieczek. Są przy tym uparte, nieufne w stosunku do obcych ludzi i mogą mieć skłonność do popadania w konflikty z innymi psami
Terier szkocki silnie przywiązuje się do swoich opiekunów i lubi towarzyszyć im w codziennych czynnościach. Jest wesoły, nie bywa jednak wylewny w okazywaniu uczuć, a niedelikatnie traktowany potrafi dobitnie okazać swoje niezadowolenie. Lubi zabawę, choć może mieć skłonność do bronienia zabawek, dlatego jego kontakty z dziećmi muszą być zawsze nadzorowane przez osobę dorosłą.
W stosunku do obcych osób terier szkocki jest nieufny i może bronić swojego terenu, jednak nie jest przy tym zbyt szczekliwy. Pies tej rasy nie powinien być trzymany wyłącznie w ogrodzie - znudzony, inteligentny psiak bez trudu znajdzie dziurę w ogrodzeniu i ucieknie za zapachem innych zwierząt.
Terier szkocki nie jest zbyt towarzyskim psem i może mieć problemy w kontaktach z innymi czworonogami. Duża odwaga sprawia, że bez wahania odpowie na zaczepki nawet większych od siebie psów, a w przypadku awantury nie będzie miał oporów, by użyć zębów. Z tego względu opiekun teriera szkockiego musi zapewnić psu odpowiednią socjalizację już w wieku szczenięcym.
Cięte, myśliwskie teriery często też nie tolerują kotów, o ile nie wychowywały się z nimi od małego.
Teriery szkockie to psy inteligentne, które niezwykle szybko się uczą. Wykorzystują to jednak głównie do swoich celów i kombinowania, jak uniknąć wykonywania poleceń. Od psa tej rasy nie należy więc oczekiwać ślepego posłuszeństwa, a podczas szkolenia opiekun musi wykazać się żelazną konsekwencją i dużym wyczuciem.
Nie należy natomiast uciekać się do przemocy – krzyczenie na psa i stosowanie kar sprawi, że uparty terier zacznie jeszcze bardziej się buntować. Najlepsze efekty można osiągnąć metodami pozytywnymi polegającymi na nagradzaniu psa za prawidłowe zachowanie.
Wytrzymałe i energiczne teriery szkockie uwielbiają wszelkiego rodzaju aktywność fizyczną. Ze względu na krótkie łapy, psiak tej rasy nie będzie w stanie nadążyć za rowerem, może za to towarzyszyć opiekunowi podczas porannego biegania. Najlepszym zajęciem dla teriera szkockiego będą jednak długie spacery w spokojnej okolicy połączone ze swobodną eksploracją terenu.
Trzeba przy tym pamiętać, że ten myśliwski pies ma skłonność do ucieczek za zwierzyną, dlatego nie należy spuszczać go ze smyczy. Naturalne instynkty psa można zaspokoić, zabierając go na przykład na szkolenie z tropienia użytkowego.
Terier szkocki to rasa wyhodowana na północno-zachodnim wybrzeżu Szkocji (Highlands). Jej początki sięgają XV wieku.
Małe teriery o krótkich nogach hodowane były głównie na farmach, gdzie ich zadaniem było przede wszystkim tępienie szkodników. Myśliwi wykorzystywali je także do polowań na lisy i borsuki – niewielkie rozmiary i zajadły charakter pozwalały tym psom na walkę z większymi od siebie drapieżnikami nawet w bardzo ciasnych norach. Podobnie w norach pracowały też bardziej popularne jamniki.
Psy te dość znacznie różniły się od siebie wyglądem, rodzajem sierści i umaszczeniem, gdyż ich hodowcy brali pod uwagę głównie cechy niezbędne do pracy. Najbardziej ceniono czarne lub piaskowe psy o szorstkiej sierści, które uważano za prawdziwie szkockie teriery.
Terierami tymi zainteresowano się dopiero w XIX wieku. Silne, krępe psy podzielono na dwie kategorie – Dandie Dinmont teriery i Skye teriery, które zaprezentowano na wystawie w Birmingham w 1860 roku. Kilka lat później opracowano wstępny wzorzec, który podzielił teriery z wyspy Skye na cztery typy, które dały początek osobnym rasom.
Psy zbliżone wyglądem do dzisiejszych terierów szkockich nazywano najczęściej Aberdeen terierami – od miejscowości, z której pochodziła ich największa w tamtych czasach hodowla. W 1879 roku ujednoliceniem rasy zajął się kapitan Gordon Murray, natomiast pierwszy angielski klub rasy w 1882 roku założył hodowca S. E. Shirley.
Ostateczny wzorzec szkockiego teriera powstał w 1930 roku – od tego czasu rasa zaczęła zyskiwać coraz większą popularność i zaczęła być rozpoznawalna także poza Wielką Brytanią.
Obecnie terier szkocki to wciąż doskonały pomocnik myśliwego. Te zadziorne, uparte psiaki zdobyły serca także zwykłych miłośników psów, dzięki czemu trafiły na domowe kanapy. Niewielkie rozmiary teriera szkockiego sprawiają, że psiaki te często wybierane są przez mieszkańców dużych miast, choć rasa ta najlepiej czuje się w nieco spokojniejszej okolicy.
Terier szkocki nie linieje, wymaga natomiast regularnego trymowania. Psy tej rasy narażone są na kilka chorób genetycznych, jednak w większości przypadków dobrze tolerują każdy rodzaj podawanego im pokarmu.
Pielęgnacja szorstkiej sierści teriera szkockiego polega na jej trymowaniu, czyli wyskubywaniu martwych włosów. Zabieg ten musi być przeprowadzany co 2-3 miesiące, a zaniedbanie sierści psa może prowadzić do poważnych problemów skórnych. Trymowanie nie jest prostym zabiegiem, dlatego warto powierzyć je doświadczonemu groomerowi.
Prawidłowo pielęgnowany terier szkocki nie linieje. Na co dzień warto go jednak czesać i rozplątywać ewentualne kołtuny za pomocą szczotki pudlówki lub metalowego grzebienia. Po każdym spacerze należy też usuwać z sierści wplątane liście i gałązki.
Pies tej rasy nie wymaga natomiast częstych kąpieli – w przypadku, gdy mycie okaże się konieczne, sierść należy dokładnie wysuszyć suszarką, by uniknąć skołtunienia.
Opiekun teriera szkockiego musi też regularnie kontrolować stan uszu i oczu psa oraz długość jego pazurów. Warto również myć psu brodę po każdym jedzeniu.
Terier szkocki to pies wytrzymały i odporny, który może żyć nawet 14 lat. Dwuwarstwowa okrywa włosowa chroni go przed niesprzyjającymi warunkami pogodowymi, a długi pysk ułatwia chłodzenie organizmu nawet przy wysokich temperaturach. Trzeba przy tym pamiętać, że czarne teriery szkockie są bardziej podatne na udar słoneczny.
Wśród problemów zdrowotnych typowych dla rasy wymienia się przede wszystkim:
wypadanie rzepek,
osteopatię czaszkowo-żuchwową (nieprawidłowy rozrost kości szczęki i żuchwy),
chorobę von Willebranda (zaburzenia krzepliwości krwi),
scottie cramp (zaburzenia neurologiczne powodujące drgawki),
jaskrę,
abiotrofię móżdżku (zanik komórek móżdżku),
nowotwory pęcherza, skóry i żołądka.
Wiele chorób występujących u szkockich terierów ma charakter dziedziczny. Dlatego ryzyko ich występowania można znacząco zmniejszyć, kupując psa z hodowli zarejestrowanej w ZKwP (FCI). Odpowiedzialni hodowcy wykonują swoim psom badania i dopuszczają do dalszego rozrodu wyłącznie zdrowe osobniki, które nie przekażą potomstwu wadliwych genów. Dbają też o szczepienia i odrobaczanie szczeniąt.
Trzeba przy tym pamiętać, że terier szkocki, tak jak każdy inny pies, może zachorować – na przykład na choroby wirusowe, zapalenie trzustki czy choroby wątroby. Dlatego opiekun psa tej rasy powinien regularnie odwiedzać z psem lekarza weterynarii i wykonywać profilaktyczne badania pupila.
W przypadku zaobserwowania u psa takich objawów, jak kulawizna, krwotok z nosa, drgawki czy postępujące wychudzenie, należy jak najszybciej udać się z psem do specjalisty na badania kontrolne.
Teriery szkockie nie są wybredne, co w połączeniu ze zbyt małą dawką aktywności fizycznej może szybko prowadzić do nadwagi. Opiekun psa tej rasy musi więc zadbać o odpowiednie dawkowanie psu jedzenia i ograniczyć podawanie psu przysmaków. Dzienną dawkę jedzenia warto podzielić przynajmniej na dwa posiłki – dzięki temu psiak nie będzie chodził głodny i będzie miał mniejszą skłonność do żebrania.
Teriera szkockiego można karmić zarówno gotową karmą suchą i mokrą, jak i domowymi posiłkami – dietą gotowaną lub surową. Decydując się na samodzielne przygotowywanie psu jedzenia, należy pamiętać o ich odpowiednim zbilansowaniu. Posiłki powinny zawierać nie tylko mięso i warzywa, ale także uważnie dobrane suplementy mineralno-witaminowe. Brak takich dodatków może spowodować niedobory pokarmowe, które staną się przyczyną poważnych problemów zdrowotnych.
Chcąc karmić psa zdrowo, można także zdecydować się na skorzystanie z PsiBufet – kateringu dla psów oferującego świeże posiłki dla domowych czworonogów. Jedzenie PsiBufet składa się wyłącznie z najwyższej jakości składników delikatnie gotowanych na parze. Mięso, podroby i warzywa uzupełnione zostały niezbędnymi suplementami dobranymi przez doświadczonych dietetyków, dzięki czemu posiłki zawierają wszystkie niezbędne psu składniki odżywcze w odpowiednich proporcjach.
PsiBufet nie zawiera natomiast żadnych zbędnych wypełniaczy, zbóż, konserwantów ani sztucznych barwników, dlatego sprawdzi się w żywieniu nawet bardzo wrażliwych psów. Korzystając z usług PsiBufet nie trzeba obawiać się o nadwagę – wielkość posiłków dostosowywana jest do indywidualnych potrzeb danego psa wynikających z jego wielkości, stanu zdrowia, wieku i poziomu aktywności.
W miotach terierów szkockich od czasu do czasu rodziły się białe szczenięta. Myśliwi uważali je za słabsze i niezdolne do pracy, dlatego eliminowali je z dalszej hodowli. Dopiero w XIX wieku przeprowadzono intensywną selekcję i uznano je za osobną rasę zwaną west highland white terrier.
Inne, blisko spokrewnione ze szkockim terierem rasy to dandie dinmont terrier, cairn terrier i skye terrier. Wszystkie te psy charakteryzują się niewielkimi rozmiarami, krępą sylwetką i twardym włosem z gęstym podszerstkiem.
Jeśli planujesz zostać opiekunem teriera szkockiego, na te pytania warto znać odpowiedzi!
Ile kosztuje terier szkocki? Cena szczeniaka psa tej rasy wynosi około 6000 zł. To, ile kosztuje terier szkocki, zależy głównie od pochodzenia rodziców miotu i umaszczenia szczeniaków.
Ile żyje terier szkocki? Średnia długość życia psa tej rasy wynosi 11-13 lat. To, ile żyć będzie terier szkocki, zależy przede wszystkim od genów przekazanych szczeniakowi przez rodziców, a także od opieki weterynaryjnej i sposobu żywienia.
Terier szkocki czy west? Terier szkocki i west highland white terier to blisko spokrewnione ze sobą szkockie rasy wyhodowane do polowań. Psy te są cięte, odważne, samodzielne i uparte, wymagają też podobnej pielęgnacji i wykazują silny instynkt łowiecki. Teriery szkockie występują w kilku rodzajach umaszczenia (czarnym, pszenicznym i pręgowanym), westy natomiast mogą być tylko białe.
Czy terier szkocki dużo szczeka? Terier szkocki to czujny, nieufny pies mający skłonność do pilnowania swojego terytorium i szczekania w obecności potencjalnych intruzów. Na co dzień psy tej rasy nie są jednak zbyt szczekliwe.
Ile kosztuje strzyżenie teriera szkockiego? Teriery szkockie wymagają trymowania i strzyżenia co 2-3 miesiące. Taki zabieg kosztuje około 180 zł.