Buldog francuski to typowy mały molos o skróconym pysku, zwartej budowie i krótkiej, gładkiej sierści. Towarzyskie, energiczne i chętne do zabawy buldożki mocno przywiązują się do swoich opiekunów, a nawet bywają zaborcze o ich względy. Pieski tej rasy doskonale odnajdują się w roli towarzysza zarówno osoby samotnej, jak i większej rodziny z dziećmi.
Aktywność
4/10
Pielęgnacja
4/10
Podatność
8/10
Długość życia
7/10
Ile żyje buldog francuski?
Ile kosztuje buldog francuski?
Ile waży buldog francuski?
Jaka karma dla buldoga francuskiego?
Buldog francuski to mały, mocno zbudowany, krępy pies ważący 8-14 kg. Głowa u psa tej rasy jest stosunkowo duża i szeroka, o nisko osadzonych, ciemnych oczach i stojących uszach średniej wielkości. Jedną z charakterystycznych cech w rasie buldog francuski jest wyraźnie skrócona kufa i lekko zadarty, szeroki nos. Płaski pysk nie powinien jednak utrudniać buldożkowi swobodnego oddychania.
Klatka piersiowa u buldoga francuskiego powinna być głęboka i beczkowata, grzbiet szeroki i krótki, zakończony wyraźnie opadającym zadem. Kończyny buldożka są krótkie, grube i muskularne – tylne nogi powinny być odrobinę dłuższe od przednich. Buldożek francuski ma naturalnie krótki ogon, który powinien być jednak na tyle długi, by zasłonić odbyt. Może być przy tym prosty, skręcony lub zawinięty.
Buldog francuski ma krótką, przylegającą do skóry sierść pozbawioną podszerstka. Buldożki występują w umaszczeniu jednolicie płowym (także z czarną maską na pysku), kremowym lub płowym pręgowanym, niekiedy z domieszką koloru białego. Dopuszczalne są również osobniki całkowicie białe z czarnym nosem, jednak nie są pożądane ze względu na ryzyko wrodzonej głuchoty. W rasie tej niedopuszczalne są natomiast buldożki czarne, czarne podpalane, szare i błękitne.
Pies rasy buldog francuski jest przyjazny, inteligentny i energiczny. Podobnie jak większość molosów, buldożki uwielbiają towarzystwo swoich opiekunów i pieszczoty. Są skore do zabawy i aktywne, jednak między spacerami lubią spędzać czas w domu, wylegując się na kanapie.
Psy rasy buldog francuski mają mocny charakter, który niedoświadczonym osobom może sprawiać trudność podczas wychowania. Konsekwencja i wyczucie sprawią jednak, że buldożek będzie bezproblemowym, radosnym członkiem rodziny i ulubieńcem wszystkich gości.
Niewielkie buldożki pochodzą wprawdzie od psów stworzonych pierwotnie do walk psów, jednak na drodze selekcji utraciły skłonność do zachowań agresywnych. Stosunkowo dobrze dogadują się z innymi czworonogami, choć bywają zadziorne i nieco natarczywe, co może skutkować konfliktami z napotkanymi na spacerze psami. Odpowiednio wychowane i zsocjalizowane mogą jednak bez problemu zamieszkać z innym psem, kotem czy nawet królikiem.
Buldog francuski jest przyjaźnie nastawiony do wszystkich ludzi – początkowo może być powściągliwy wobec nowo poznanych osób, jednak szybko się do nich przekonuje. Piesek tej rasy nie sprawdzi się w roli przydomowego stróża. Jest wprawdzie dość czujny i zaalarmuje opiekuna, jeśli usłyszy podejrzane hałasy, jednak jego pocieszny wygląd z pewnością nie odstraszy intruza.
Buldożek nie powinien być przy tym psem podwórkowym – nie jest zbyt odporny na zimno i upały, ponadto potrzebuje ogromnej dawki uwagi ze strony swoich opiekunów.
Buldogi francuskie są z natury odważne, towarzyskie i nie wykazują agresji. Trzeba jednak pamiętać, że brak odpowiedniej socjalizacji, złe traktowanie lub zaniedbanie potrzeb mogą sprawić, że psiak tej rasy stanie się sfrustrowany, reaktywny lub lękliwy. Opiekun buldożka powinien więc zapewnić szczeniakowi dużo pozytywnych skojarzeń związanych z innymi ludźmi i psami. Niezwykle ważny jest także wybór odpowiedniej hodowli, w której hodowca zapewnia szczeniętom wstępną socjalizację i przyjemne kontakty z otoczeniem.
Buldożki francuskie uwielbiają zabawę – nawet intensywną i bardzo ekscytującą – nie są jednak stworzone do przesadnego wysiłku. Ze względu na skrócenie pyska, mogące utrudniać dyszenie i chłodzenie organizmu, psy tej rasy dość szybko się męczą i przegrzewają. Opiekun buldoga francuskiego powinien więc zapewnić psu wystarczającą dawkę ruchu, która pozwoli mu zbudować silną muskulaturę, uważając równocześnie, by nie przeforsować czworonoga.
Odważnego, inteligentnego i ciekawskiego psa tej rasy zabierać można ze sobą praktycznie wszędzie – zarówno na spacer po miejskich osiedlach, jak i na spokojne przechadzki w lesie.
Dobrze zsocjalizowany buldożek francuski chętnie także potowarzyszy swojemu opiekunowi podczas pracy w biurze, o ile zapewni mu się atrakcyjne, samodzielne zajęcie, które zmęczy go umysłowo. W takich sytuacjach doskonale sprawdzą się maty do wylizywania lub gumowe zabawki wypełnione pysznym jedzeniem od PsiBufet.
Psy rasy buldog francuski bywają uparte, nie należy więc oczekiwać od nich ślepego posłuszeństwa ani zaangażowania w intensywne szkolenie. Chcąc nauczyć buldożka przydatnych umiejętności i komend, ważne jest znalezienie odpowiedniej motywacji – niektóre czworonogi chętniej będą współpracować za drobne przysmaki, inne będą wolały zabawę w przeciąganie sznura czy pogonienie za piłką.
Trzeba przy tym pamiętać, by podczas wychowywania nie stosować żadnych metod awersyjnych (krzyku, przemocy ani kar). Niedelikatne postępowanie spowodować może niechęć do opiekuna i strach, a w skrajnych przypadkach także agresję w obronie własnej. Jeśli domowe szkolenie buldożka nie przynosi efektów, warto skonsultować się z behawiorystą lub skorzystać z oferty szkoły dla psów.
Przodkami buldogów francuskich były buldogi angielskie – rasa stworzona w Wielkiej Brytanii do krwawych walk psów lub zabijania innych zwierząt dla ludzkiej uciechy.
Pierwotnie buldogi angielskie były zwinnymi, silnymi psami ważącymi 7-11 kg. W rasie tej spotkać można było także mniejsze czworonogi, których masa ciała nie przekraczała 5 kg. Gdy w 1835 roku walki z udziałem psów zostały w Anglii zakazane, buldogi angielskie straciły swoje przeznaczenie i zaczęły być utrzymywane również jako psy do towarzystwa, przez co zatraciły swój agresywny charakter.
Do Francji buldogi trafiły za sprawą tkaczy, którzy emigrowali do Normandii w poszukiwaniu pracy. Francuzi preferowali psy mniejsze i chętnie importowali z Wielkiej Brytanii osobniki, które nie wpisywały się w standardy ustanowione dla angielskich psów.
Małe buldożki szybko zostały uznane za odrębną rasę o nazwie „Bouledogue Francais” i stały się ulubieńcami dam, artystów i projektantów mody. Nie prowadzono jednak ksiąg rodowodowych ani przemyślanej selekcji. Małe buldożki krzyżowano z terierami, by uzyskać pożądane cechy, takie jak stojące uszy.
Rasa została oficjalnie uznana przez francuski związek kynologiczny po 1880 roku. Rozpoczęto wtedy rejestrację buldożków i opracowano pierwszy wzorzec. Stopniowo małe buldożki stawały się popularne także w innych krajach – trafiły między innymi do USA, gdzie na początku XX wieku uwielbiane były przez rodziny z wyższych sfer.
W roku 1906 buldogi francuskie znalazły się na piątym miejscu w rankingu najpopularniejszych ras w Ameryce i zyskiwały coraz większe uznanie wśród ludności. Odmienione buldożki trafiły do Anglii w 1893 roku. Brytyjscy hodowcy uważali je początkowo za mniejszą odmianę rasy buldog angielski – buldog miniaturowy.
W 1905 roku Kennel Club uznał jednak, że małe buldogi powinny być osobną rasą i nadał im francuską nazwę „Bouledogue Francais”. W 1912 roku zmieniono ją na „buldog francuski” i przyjęto wzorzec rasy podobny do obowiązującego w Ameryce i Francji.
Obecnie buldog francuski to jedna z najpopularniejszych ras psów na całym świecie. Czworonogi te doskonale sprawdzają się w roli towarzysza rodzin z dziećmi lub samotnych osób, bez problemu odnajdują się także w zatłoczonym mieście i niewielkich kawalerkach.
Gładka sierść u psa rasy buldog francuski nie jest trudna w pielęgnacji. Opiekun powinien jednak wiedzieć, że buldożki narażone są na wiele chorób typowych dla tej rasy. Wymagać będą także odpowiedniej, lekkostrawnej diety.
Dbanie o okrywę włosową psa rasy buldog francuski nie jest skomplikowane. Krótką, pozbawioną podszerstka sierść wystarczy co jakiś czas przeczesać miękką szczotką, by usunąć martwe włosy okrywowe i pobudzić krążenie krwi w skórze.
Czworonoga nie należy zbyt często kąpać – mycie powinno odbywać się jedynie wtedy, gdy psiak wyjątkowo ubrudzi się podczas spaceru. Mniejsze zabrudzenia przetrzeć można ręcznikiem zwilżonym wodą. Nie znaczy to jednak, że buldożki nie wymagają żadnej pielęgnacji czy zabiegów higienicznych. Na krótkiej kufie u psów brachycefalicznych tworzą się liczne fałdki skórne, w których rozwijać się mogą bakterie i grzyby. Dlatego opiekun buldoga francuskiego powinien regularnie sprawdzać stan skóry czworonoga i w razie zaobserwowania zabrudzeń przemywać je zwilżonym wacikiem, a następnie smarować psiaka balsamem przeznaczonym do pielęgnacji wrażliwej skóry psów.
Na szczególną uwagę zasługują także oczy, które mogą mieć skłonność do nadmiernego łzawienia. By w ich kącikach nie tworzyły się nieestetyczne zacieki, okolice oczu należy pielęgnować tak jak fałdki w okolicy pyska. Podobnie należy zadbać o skórę na nosie i opuszkach łap, jeśli nasz pupil ma tendencję do nadmiernego rogowacenia lub przesuszania. Ponadto opiekun buldożka musi kontrolować stan uszu, pazurów i czyścić psu zęby, jeśli pojawi się na nich kamień.
Buldog francuski to rasa niezwykle wrażliwa i podatna na wiele chorób. Do najczęstszych problemów zdrowotnych u buldożków zalicza się przede wszystkim:
Ogromnym problemem w rasie jest ponadto syndrom brachycefaliczny dotykający psy z wyjątkowo krótkim pyskiem. U czworonogów tych rozwijają się przeróżne wady anatomiczne (zwężenie nozdrzy, przerost podniebienia miękkiego, niedorozwój krtani i zapadanie tchawicy), które ograniczają psu możliwość swobodnego oddychania. Takie problemy skutkować będą zmniejszoną tolerancją na wysiłek, szybkim przegrzewaniem się organizmu nawet w chłodniejsze dni, dusznościami prowadzącymi do omdlenia, a także ulewaniem się pokarmu i wymiotami po jedzeniu.
Ciągłe niedotlenienie może stać się również przyczyną chorób serca i znacząco skrócić życie czworonoga. U buldożków z syndromem brachycefalicznym najczęściej przeprowadza się kilka operacji chirurgicznych, mających skorygować długość podniebienia i poszerzyć nozdrza.
Chcąc zmniejszyć ryzyko problemów zdrowotnych u buldożka, należy przede wszystkim rozważnie wybrać hodowlę. Odpowiedzialny hodowca nie dopuści do rozrodu psów z poważnymi wadami i zadba o to, by jego szczenięta miały odpowiednią długość pyska, pozwalającą na swobodne oddychanie. Nie należy także nabierać się na ogłoszenia „buldożków miniaturek” – miniaturowe buldogi francuskie zawsze pochodzić będą z pseudohodowli i narażone będą na dodatkowe choroby wynikające ze skarłowacenia.
Buldogi francuskie nie są wybredne i z reguły mają dobry apetyt. Miewają jednak skłonność do alergii pokarmowych, nietolerancji i wzdęć, które objawiają się głośnym przelewaniem w brzuchu i puszczaniem bąków. Buldożki potrzebować więc będą lekkostrawnego pożywienia najwyższej jakości. W żywieniu psów tej rasy sprawdzą się zarówno dobre karmy suche lub mokre, jak i zbilansowane diety złożone ze świeżych składników. Gotowa karma dla buldoga francuskiego powinna być dostosowana do wieku, poziomu aktywności i stanu zdrowia psa.
Musi także mieć prosty skład – wskazane będą produkty bezzbożowe, opierające się wyłącznie na jednym źródle białka zwierzęcego. Niestety u niektórych psów nawet najlepsze karmy wywoływać będą niestrawność i wzdęcia. W takich przypadkach najlepszym sposobem żywienia buldożka będzie podawanie mu diety domowej, złożonej wyłącznie ze świeżego mięsa i warzyw, uzupełnionej o niezbędne suplementy.
Bilansowanie domowych posiłków dla psów bywa jednak trudne. Zaburzone proporcje składników pokarmowych mogą stać się przyczyną poważnych chorób i dodatkowo obciążyć wrażliwy układ pokarmowy. Chcąc zapewnić zwierzakowi bezpieczną, zbilansowaną dietę warto zdecydować się na jedzenie oferowane przez PsiBufet – świeże, bezzbożowe, przygotowywane według receptur stworzonych przez specjalistów. Gotowane na parze mięso wołowe, jagnięce, z kurczaka lub indyka uzupełnione warzywami i suplementami nie tylko dostarczy psu wszystkich niezbędnych składników odżywczych, ale także pozwoli ograniczyć nieprzyjemne objawy problemów trawiennych u buldożka.
Buldogi francuskie słyną z puszczania śmierdzących bąków, chrapania i głośnego oddychania przypominającego chrumkanie. Takie problemy nie powinny jednak być akceptowane przez opiekunów i traktowane jako zupełnie naturalne dla rasy! Świadczą bowiem o poważnych problemach zdrowotnych – zaburzeniach trawienia i utrudnionym oddychaniu – które mogą znacząco doskwierać czworonogowi, a nawet powodować jego cierpienie. Obserwując takie objawy u pupila, należy niezwłocznie wybrać się do lekarza weterynarii!
Coraz więcej organizacji kynologicznych zauważa postępujące przerasowienie buldogów francuskich, które polega na nadmiernym uwydatnieniu karykaturalnych cech. Z tego względu w wielu krajach zakazano rozmnażania buldożków, które mają za krótki pysk, zbyt wąskie nozdrza i nie potrafią swobodnie oddychać.
Niektóre organizacje wprowadzają także testy sprawnościowe dla rasy polegające na pokonaniu danej trasy w określonym czasie, bez zadyszki. Tylko psy, które pozytywnie przejdą test, mogą być dopuszczone do dalszej hodowli.
Jeśli planujesz zostać opiekunem buldoga francuskiego, na te pytania warto znać odpowiedzi!