Czas czytania: 4 min
16 lis 2023
Świerzb u psa to choroba pasożytnicza wywołana przez psi świerzbowiec drążący.
Świerzbowce drążą tunele w naskórku psa, co powoduje silny świąd i drapanie się. Na skórze zwierzaka pojawić się mogą wyłysienia, strupy i łuski.
Pasożyt ten może przenieść się na człowieka, jednak nie jest w stanie rozmnażać się na ludzkim naskórku. Zakażenie od psa mija samoistnie po dwóch tygodniach.
Leczenie świerzbu u psa polega na stosowaniu szamponów zaleconych przez lekarza weterynarii i trwa zazwyczaj 4-6 tygodni.
Na ciele psa namnażać się może wiele różnorodnych pasożytów. Ich inwazje stanowią przyczynę znacznej części chorób skóry występujących u domowych czworonogów. Gatunkiem roztoczy najczęściej występującym u psów jest psi świerzbowiec drążący – Sarcoptes scabiei var canis. Jak pies może zarazić się tym pasożytem? Sprawdź, jak objawia się świerzb u psa i czy jest zaraźliwy dla ludzi.
Za występowanie świerzbu u psa odpowiada psi świerzbowiec drążący. W populacji domowych czworonogów pasożyt ten jest bardzo rozpowszechniony – świerzb stanowi prawie 5% wszystkich chorób skóry u psów. Do zarażenia tym gatunkiem roztoczy dochodzi poprzez bezpośredni kontakt z chorymi zwierzętami lub podczas korzystania z tych samych przedmiotów (na przykład legowisk). Świerzbem zarazić się może każdy pies, niezależnie od wieku, wielkości czy rasy, choć wykazano, że na zakażenie najbardziej podatne są młode zwierzaki.
Świerzb u psa drąży korytarze w naskórku czworonoga i składa w nim jaja. Wywołuje to niezwykle silny świąd, który będzie prowokował zwierzaka do ciągłego drapania się i ocierania o meble lub dywan. Zazwyczaj najbardziej swędzące są ciepłe miejsca na ciele, gdyż tam pasożyt namnaża się najbardziej intensywnie.
Oprócz ciągłego drapania się, świerzbu u psa objawia się także zmianami skórnymi. Na brzuchu, uszach i łapach psa pojawić się mogą:
grudki,
zaczerwienienie,
wyłysienia i przerzedzenia sierści,
otarcia,
łuski,
strupy,
pogrubienie skóry.
Uszkodzenia skóry prowadzić będą do wtórnych zakażeń bakteryjnych i grzybiczych, a rozległy świerzb u psa powodować może powiększenie węzłów chłonnych.
Świerzb u psa wywołany jest świerzbowcem psim. Pasożyt ten może wprawdzie przejść na skórę człowieka i powodować świąd, jednak nie jest zdolny do rozmnażania się w ludzkim naskórku. Dlatego zarażenie świerzbem od psa ustępuje zazwyczaj samoistnie w ciągu dwóch tygodni.
Jeśli pies się drapie, a na jego ciele pojawiają się wyłysienia lub inne zmiany skórne, należy skonsultować się z lekarzem weterynarii. W przypadku podejrzenia świerzbu u psa, specjalista pobierze zeskrobinę skórną i obejrzy ja pod mikroskopem. Jeśli badanie ujawni obecność pasożyta, konieczne będzie wprowadzenie odpowiedniego leczenia.
Domowe sposoby na leczenie świerzbu u psa zazwyczaj nie są skuteczne. Mogą natomiast poważnie odbić się na zdrowiu psa. Uszkodzonej skóry czworonoga nie należy niczym smarować, gdyż może to wywołać dodatkowe podrażnienie i zakażenia. Zwierzakowi nie należy też podawać żadnych leków bez konsultacji ze specjalistą – większość tabletek dla ludzi zawiera substancje, które są toksyczne dla psów.
W leczeniu łagodnych inwazji świerzbowca pomocne mogą być środki przeciwpasożytnicze w formie kropli zawierających fipronil. W przypadku zaawansowanej choroby niezbędne będzie podjęcie leczenia zaleconego przez lekarza weterynarii.
Leczenie świerzbu u psa polega przede wszystkim na stosowaniu szamponów przeciwpasożytniczych. Kąpiele lecznicze w szamponie zaleconym przez lekarza weterynarii wykonuje się zazwyczaj co 14 dni. Mają one za zadanie nie tylko zwalczyć świerzbowca, ale także złagodzić świąd, podrażnienia i łojotok towarzyszące chorobie.
Oprócz zwalczania świerzbowców niezwykle ważne jest także leczenie wtórnych zakażeń bakteryjnych. Lekarz weterynarii może zalecić podawanie psu antybiotyków, stosowanie maści i oczyszczanie podrażnionych miejsc odpowiednio dobranymi środkami odkażającymi.
Leczenie świerzbu u psa trwa zazwyczaj od 4 do 6 tygodni. Po 2 tygodniach u chorego zwierzaka można zauważyć znaczącą poprawę stanu skóry i zmniejszenie świądu. Terapię należy kontynuować tak długo, aż w kontrolnych zeskrobinach nie będzie widać pasożytów.
Trzeba przy tym pamiętać, że świerzb to wysoce zaraźliwa choroba, która szybko przenosi się na inne zwierzęta. Dlatego chorego psa należy odizolować od innych czworonogów i nie pozwalać mu na zabawy z psami spotkanymi na spacerach. Zwierzaki mieszkające pod jednym dachem z psem ze świerzbem należy też zabezpieczyć kroplami przeciwpasożytniczymi aplikowanymi na skórę.
Ryzyko zakażenia świerzbem można zmniejszyć, regularnie zabezpieczając psa kroplami zawierającymi fipronil. Nie należy pozwalać psu na kontakty z bezdomnymi zwierzętami, które mogą być nosicielami wielu niebezpiecznych pasożytów. Warto także codziennie kontrolować stan skóry pupila, a w razie zaobserwowania u niego podrażnień lub otarć należy skonsultować się z lekarzem weterynarii.
