Pinczer małpi to mały, kosmaty pies o krótkiej kufie, czarnej sierści i charakterystycznej krzaczastej brodzie. Psy tej rasy są czujne, odważne i nieco uparte, bywają też szczekliwe i pobudliwe, choć odpowiednio wychowane mogą stać się miłymi psami rodzinnymi. Nie są jednak polecane na towarzysza zabaw dla małych dzieci, gdyż bywają niecierpliwe.
Aktywność
7/10
Pielęgnacja
7/10
Podatność
8/10
Długość życia
8/10
Z tego artykułu dowiesz się:
Ile kosztuje pinczer małpi?
Ile żyje pinczer małpi?
Gdzie kupić pinczera małpiego?
Czy pinczer małpi jest agresywny?
Jak wychować pinczera małpiego?
Pinczer małpi to mały, zwartej budowy pies mogący ważyć 4-6 kg. Psy tej rasy mają okrągłą głowę o krótkiej i prostej kufie zakończonej dużym nosem. U pinczerów małpich preferowany jest lekki przodozgryz – lekko zadarta do góry żuchwa powinna nieznacznie wystawać przed górną szczękę. Oczy psa tej rasy powinny być ciemne, okrągłe i lekko wypukłe, a wysoko osadzone uszy mogą być załamane w kształt litery V lub małe i stojące.
Pinczer małpi ma mocny, krępy i zwarty tułów z lekko spłaszczoną po bokach klatką piersiową, która musi sięgać poniżej łokcia. Ogon pinczera małpiego jest prosty lub sierpowaty, a mocne, proste kończyny muszą pozwalać psu na swobodny i płynny ruch.
Pinczer małpi ma dwuwarstwową sierść złożoną z twardego, gęstego włosa okrywowego i delikatnego podszerstka. Szorstka i zmierzwiona sierść na głowie powinna tworzyć krzaczaste brwi, wieńce wokół oczu i obfitą brodę nadającą psu małpiego wyrazu. W rasie tej akceptowane jest jedynie jednolicie czarne umaszczenie.
Pinczer małpi to rasa wyhodowana przede wszystkim do towarzystwa, choć wykorzystywana była także w roli tępicieli gryzoni i dzwonków alarmowych. Psiaki te musiały wykazywać się odwagą, szybkością i nieustępliwością, które pozwalały im na walkę ze szczurami oraz lojalnością wobec swojego opiekuna. Sprawiło to, że dzisiejsze pinczery małpie to psy energiczne, łatwo pobudzające się, szczekliwe i oddane opiekunowi, choć nie zawsze mu posłuszne.
Pinczer małpi silnie przywiązuje się do członków swojej rodziny i chętnie okazuje im uczucia. Jednak nie wszystkie psy tej rasy lubią branie na ręce i przytulanie – potrafią się dość stanowczo bronić przed zbytnią natarczywością. Z tego względu pinczery małpie nie są polecane dla rodzin z małymi dziećmi. Silne przywiązanie do opiekuna może prowadzić do pojawienia się u psa lęku separacyjnego objawiającego się szczekaniem i niszczeniem pod nieobecność domowników. Taki problem jest jednak możliwy do przepracowania z pomocą doświadczonego behawiorysty.
Pinczery małpie są z natury nieufne wobec obcych osób i mogą odstraszać gości szczekaniem, choć nie powinny zachowywać się zbyt agresywnie. Opiekuna zaalarmują także o każdym podejrzanym hałasie. Ze względu na wrodzoną podejrzliwość, psu tej rasy należy zapewnić staranną socjalizację w wieku szczenięcym.
Pinczery małpie są odważne i nie boją się odpowiadać na zaczepki czworonogów napotkanych na spacerach. Psu tej rasy należy zapewnić regularne kontakty ze zrównoważonymi, przyjaznymi psami – w ten sposób maluch nauczy się prawidłowego zachowania i komunikacji z przedstawicielami swojego gatunku. Pinczery małpie są kruche i delikatne, dlatego ich zabawy z innymi czworonogami powinny być zawsze nadzorowane przez opiekuna.
Psy tej rasy mają dość silny instynkt łowiecki, przez co mogą mieć skłonność do ganiania kotów i innych mniejszych zwierząt.
Pinczery małpie to psy energiczne, lubiące zabawę i ciekawe spacery. Nie wymagają jednak długich, męczących wypraw – wystarczy im spokojna przechadzka po parku i zabawa w domowym zaciszu. Pieski te uwielbiają towarzyszyć swoim opiekunom, a ich niewielkie rozmiary pozwalają zabrać je w każdą podróż.
Trzeba jednak pamiętać, że pinczer małpi nie przepada za obcymi ludźmi - wrodzona nieufność sprawia, że mogą stresować się podczas wizyty w kawiarni czy na spacerze w zatłoczonym centrum miasta.
Pies rasy pinczer małpi jest inteligentny i szybko się uczy, jednak bywa uparty i samodzielny. Z tego względu opiekun powinien wykazać się konsekwencją i dużym wyczuciem, a treningi muszą być jak najbardziej urozmaicone i przyjemne – w przeciwnym razie psiak szybko znajdzie sobie ciekawsze zajęcie.
W szkoleniu pinczera małpiego nie należy używać metod opierających się na krzyku i karach. Źle traktowany pies tej rasy może zacząć unikać opiekuna albo agresywnie się przed nim bronić. Najlepiej sprawdzają się metody pozytywne polegające na nagradzaniu psa za odpowiednie zachowanie. Jeśli wychowanie pinczera małpiego zaczyna sprawiać problemy, warto skonsultować się z doświadczonym behawiorystą lub trenerem.
Pinczer małpi to rasa wyhodowana w Niemczech do tępienia gryzoni w mieszkaniach. Powstała prawdopodobnie ze skrzyżowania szorstkowłosych terierów z mopsami.
Średniej wielkości, kosmate teriery o różnorodnym typie znane były w Niemczech już w XVI wieku – pojawiały się między innymi na drzeworytach Albrechta Durera. Zadaniem tych psów było głównie wyłapywanie szczurów w stajniach i gospodarstwach, a także informowanie właściciela terenu o nadchodzących intruzach.
W XVII wieku potrzebne stały się mniejsze psiaki, które miały służyć do chronienia domów przed myszami. Średnie teriery zaczęto więc krzyżować z mniejszymi rasami psów, stworzonymi typowo dla towarzystwa. Jedną z tych ras był prawdopodobnie mops, który wniósł do populacji geny odpowiadające za skrócony pysk. Do stworzenia pinczera małpiego wykorzystano także sznaucery i niemieckie pinczery.
Pierwszy wzorzec rasy pinczer małpi stworzony został w 1908 roku, a pięć lat później naniesiono w nim ostateczne poprawki. Początkowo w miotach rodziły się szczeniaki w różnym umaszczeniu, jednak od 1946 roku w rasie pojawiają się już wyłącznie czarne osobniki. FCI oficjalnie uznało istnienie rasy w 1955 roku.
Obecnie pinczer małpi nie cieszy się zbyt dużą popularnością, a w Polsce należy do rzadkości. Małe, charakterne psiaki doskonale odnajdują się w małych mieszkaniach i miastach, choć równie dobrze czują się w domach położonych w spokojnej okolicy.
Pinczer małpi wymaga regularnej, choć niezbyt skomplikowanej pielęgnacji. Psy tej rasy są stosunkowo zdrowe, choć mogą potrzebować starannie dobranej diety.
Stercząca, szorstka sierść pinczera małpiego ma skłonność do plątania się, dlatego musi być starannie szczotkowana – najpierw szczotką, a następnie grzebieniem. Psa tej rasy powinno się raz na kilka miesięcy trymować, czyli wyskubywać palcami martwe włoski. Zadanie to można powierzyć doświadczonemu groomerowi.
Opiekun pinczera małpiego powinien też zwracać uwagę na brwi i przycinać je, gdy zaczynają drażnić oczy psa. Konieczne może być również codzienne mycie brody, jeśli pies żywiony jest mokrą karmą lub domowym jedzeniem.
Niezbędne będzie regularne kontrolowanie stanu oczu i uszu oraz długości pazurów. Pinczery małpie mogą mieć skłonność do odkładania się kamienia nazębnego, dlatego warto im szczotkować zęby.
Pinczer małpi to stosunkowo zdrowa i odporna rasa, której przedstawiciele żyją z reguły 11-14 lat. Psy te mogą jednak wykazywać skłonność do przegrzewania się podczas upałów, ze względu na skrócony pysk i czarne umaszczenie. Zimą natomiast warto zakładać psu ciepłe ubranka, które zapobiegną wychłodzeniu organizmu.
Wśród problemów zdrowotnych typowych dla rasy wymienia się między innymi:
dysplazję stawów biodrowych,
wypadanie rzepek,
aseptyczną martwicę głowy kości udowej,
zapadanie tchawicy,
jaskrę,
zespół suchego oka,
niezrośnięte ciemiączko,
przetrwały przewód tętniczy,
jamistość rdzenia kręgowego (syringomielia),
alergię i nietolerancję pokarmową.
Niektóre z tych chorób mają podłoże genetyczne i można ich uniknąć, kupując szczeniaka z legalnej hodowli zarejestrowanej w ZKwP (FCI). Odpowiedzialni hodowcy wykonują swoim psom badania pozwalające wykluczyć z dalszej hodowli osobniki, które mogłyby przekazać potomstwu wadliwe geny. Ogromny wpływ na stan zdrowia psa mają także żywienie i profilaktyka zdrowotna zapewniana przez hodowcę w pierwszych tygodniach życia malucha.
Opiekun pinczera małpiego powinien regularnie odwiedzać z pupilem lekarza weterynarii. Oprócz obowiązkowego szczepienia przeciwko wściekliźnie warto wykonywać psu także coroczne, profilaktyczne przeglądy zdrowia obejmujące badania krwi i moczu. W ten sposób można wykryć ewentualne choroby już w początkowym stadium i szybko wprowadzić skuteczne leczenie.
Do lekarza weterynarii należy zgłosić się także w przypadku pojawienia się u psa niepokojących objawów – na przykład kaszlu, kulawizny, nawracającej biegunki lub nadmiernej utraty sierści.
Pinczery małpie mają dość dobry apetyt, który w połączeniu z niewystarczającą dawką ruchu może doprowadzić do nadwagi i otyłości. Z tego względu niezwykle ważne jest odpowiednie dawkowanie psu jedzenia. Psy tej rasy mają dość wrażliwe żołądki i stosunkowo często cierpią na biegunki, mogą też wykazywać alergię na niektóre składniki karmy. Dlatego dieta pinczera małpiego powinna być lekkostrawna i hipoalergiczna.
Psa tej rasy można karmić gotową karmą przeznaczoną dla małych ras lub dietą domową – gotowaną lub surową. Ze względu na częste problemy trawienne, niektórzy opiekunowie pinczerów małpich decydują się na samodzielne przygotowywanie psu jedzenia. W ten sposób mają pewność, że w diecie ich pupila nie znajdą się żadne sztuczne dodatki, zbędne wypełniacze ani wątpliwej jakości składniki.
Niestety ułożenie zdrowego jadłospisu dla zwierzaka nie jest proste i wymaga dość dużej wiedzy z zakresu prawidłowego żywienia psów. Zbilansowana dieta powinna zawierać nie tylko mięso i warzywa, ale też dodatek odpowiednio dobranych suplementów, które dostarczą psu niezbędnych składników mineralnych i witamin. Długotrwałe stosowanie niedoborowej diety może poważnie odbić się na zdrowiu i samopoczuciu psa.
Opiekunowie, którzy nie mają wystarczającego doświadczenia pozwalającego na samodzielne przygotowywanie psu posiłków nie muszą jednak skazywać pupila na wysoko przetworzone karmy. Bezpieczną alternatywą mogą być posiłki przygotowywane przez PsiBufet – katering dla psów. Gotowane jedzenie PsiBufet składa się z najwyższej jakości mięsa, podrobów i warzyw uzupełnionych niezbędnymi suplementami. Dzięki temu jest zbilansowane, lekkostrawne i łatwo przyswajalne nawet dla psów o bardzo wrażliwych żołądkach.
Posiłki nie zawierają natomiast żadnych zbędnych wypełniaczy ani sztucznych dodatków, dlatego mogą być podawane także psom cierpiącym na alergie i nietolerancje pokarmowe. PsiBufet jest dostarczany pod same drzwi opiekuna, a poszczególne posiłki pakowane są w wygodne saszetki, co znacznie ułatwia opiekunowi odpowiednie dawkowanie psu jedzenia.
Oryginalna nazwa rasy – Affenpinscher – pochodzi z języka niemieckiego, od słów affe (małpa) i pinscher (terier).
Jeśli planujesz zostać opiekunem pinczera małpiego, na te pytania warto znać odpowiedzi!
Ile kosztuje pinczer małpi? Cena szczeniaka tej rasy wynosi około 7000 zł. To, ile kosztuje pinczer małpi, zależy między innymi od stanu zdrowia rodziców miotu i renomy hodowcy.
Ile żyje pinczer małpi? Średnia długość życia psa tej rasy wynosi około 12 lat. To, ile żyje pinczer małpi, zależy od wielu czynników – między innymi od opieki zdrowotnej i sposobu żywienia zapewnionego przez opiekuna.
Gdzie kupić pinczera małpiego? Pinczera małpiego należy kupować jedynie z legalnych hodowli zarejestrowanych w Związku Kynologicznym w Polsce oraz od zagranicznych hodowców zrzeszonych w FCI lub AKC. Rasa ta nie jest zbyt popularna, dlatego kupienie szczeniaka może okazać się wyzwaniem – ogłoszeń można szukać na forach przeznaczonych dla miłośników psów rasowych lub zgłosić się do najbliższego oddziału ZKwP, który posiada listę hodowli.
Czy pinczer małpi jest agresywny? Z natury pinczer małpi nie jest agresywny. Psy tej rasy są jednak nieufne w stosunku do obcych osób i jeśli opiekun nie zadba o socjalizację, mogą dość agresywnie przepędzać osoby, które uznają za zagrożenie dla siebie lub swojej rodziny. Pinczer małpi nie przepada też za natarczywymi dziećmi i może odstraszać je kłapaniem zębów.
Jak wychować pinczera małpiego? Pinczery małpie są dość niezależne i uparte, dlatego opiekun podczas wychowania psa tej rasy musi wykazać się konsekwencją i unikać zbytniego rozpieszczania pupila. Nie należy jednak wychowywać pinczera małpiego za pomocą krzyku ani kar – najlepszym sposobem będzie nagradzanie psa za prawidłowe zachowanie.