Mops to niewielki, krępo zbudowany psiak o krótkiej sierści i skręconym ogonie. Charakterystyczną cechą tej rasy jest znacznie skrócona kufa i duże oczy o zatroskanym wyrazie. Mopsy są dostojne, inteligentne, a przy tym żywe i wesołe, nadają się więc dla każdego – nawet niedoświadczonego opiekuna i rodziny z dziećmi.
Aktywność
4/10
Pielęgnacja
4/10
Podatność
5/10
Długość życia
9/10
Ile kosztuje mops?
Ile żyją mopsy?
Czy mopsom wypadają oczy?
Mops czy buldog francuski?
Co jedzą mopsy?
Mops to mały, bardzo zwarty i dobrze umięśniony pies, który mimo niewielkiego wzrostu może ważyć od 6 do nawet 8 kg. Sylwetka psa tej rasy powinna być kwadratowa, muskularna i proporcjonalna. Głowa mopsa jest duża i okrągła, zakończona wyraźnie skróconą kufą i zaopatrzona w małe, delikatne uszy. Oczy u psa tej rasy powinny być duże, okrągłe, błyszczące, a liczne fałdki na głowie i pysku powinny nadawać im zatroskanego wyglądu.
Grzbiet mopsa jest krótki i zwarty, klatka piersiowa szeroka i dobrze wysklepiona. Proste, umiarkowanej długości i grube kończyny powinny umożliwiać psu tej rasy swobodny, wydajny i sprawny ruch. Ogon u mopsa jest zawsze wysoko osadzony, ciasno skręcony i dobrze przylegający do ciała.
Psy rasy mops porośnięte są krótką, delikatną i miękką sierścią. Występować mogą w kilku umaszczeniach – srebrnym, brzoskwiniowym, płowym lub czarnym. Zawsze jednak muszą mieć czarny pysk, nos i uszy.
Psy rasy mops to typowe czworonogi wyhodowane do towarzystwa. Mocno przywiązują się do swoich opiekunów, dobrze czują się nawet w większych rodzinach i mają pozytywne nastawienie do innych zwierząt. Podobnie jak inne małe molosy, takie jak buldog francuski, mopsy uwielbiają wypoczywać na kanapie i nie wymagają zbyt dużej aktywności fizycznej. Są przy tym skore do zabawy, radosne i doskonale sprawdzą się w roli towarzysza dla nieco starszych dzieci.
Pogodne, pozytywnie nastawione do świata mopsy nie mają skłonności do zachowań agresywnych. Psy tej rasy są z natury odważne, towarzyskie i otwarte, dzięki czemu szybko przekonują się do gości odwiedzających dom.
Zazwyczaj również nie sprawiają problemów w kontaktach z innymi psami, choć niekastrowane samce mogą czasem zachowywać się trochę natarczywie wobec suczek. W drodze selekcji mopsy utraciły instynkt łowiecki, mogą więc bez większych problemów zamieszkać z kotem lub innym zwierzęciem, o ile opiekun zadba o ich odpowiednie zapoznanie.
Mopsy to dość ciche psy i rzadko reagują szczekaniem na hałasy zasłyszane w domu. Ze względu na silne przywiązanie do opiekuna, mogą natomiast wykazywać objawy lęku separacyjnego – szczekać i piszczeć, gdy zostają same w domu. Nauczenie psiaka spokojnego tolerowania samotności nie jest jednak trudne. Niewielkie rozmiary, niekonfliktowy charakter i mała szczekliwość sprawiają, że pies rasy mops doskonale nadaje się dla osób mieszkających zarówno w domu z ogrodem, jak i w mieszkaniu w centrum miasta.
Mopsy są energiczne i uwielbiają zabawę w każdej postaci. Większość psów tej rasy ma jednak słabą tolerancję na wysiłek ze względu na znaczne skrócenie pyska, które uniemożliwia swobodne dyszenie i chłodzenie organizmu. Nadmierna aktywność, szczególnie w cieplejsze dni, może być więc przyczyną szybkiego zmęczenia, a nawet zasłabnięcia czy udaru.
Opiekun mopsa musi z jednej strony zapewnić czworonogowi odpowiednią dawkę ruchu, która pozwoli psu prawidłowo rozwinąć muskulaturę i utrzymać szczupłą sylwetkę, z drugiej strony musi jednak chronić pupila przed przemęczeniem. Małe gabaryty pozwalają zabrać ze sobą psiaka praktycznie wszędzie. Odważne, ciekawe świata mopsy chętnie potowarzyszą swoim opiekunom podczas niespiesznego spaceru w parku, wycieczki do lasu czy wyprawy do miasta. Odpowiednio zsocjalizowanego psiaka można zabierać także do pracy w biurze.
Warto jednak zadbać, by mops zbytnio się nie nudził – zajęcie zapewnią psiakowi zabawki wypełnione częścią dziennej dawki lekkostrawnego, aromatycznego jedzenia od PsiBufet. Podczas szkolenia nie należy wymagać od mopsów ślepego posłuszeństwa. Te małe pieski z reguły niespiesznie wykonują komendy, bywają także uparte i niedokładne. Opiekun psa tej rasy musi więc zadbać o dobre zmotywowanie zwierzaka do współpracy, na przykład poprzez przeplatanie krótkich sesji szkoleniowych zabawą i nagradzanie czworonoga smakołykami.
Podczas nauki nie należy natomiast stosować kar, krzyku ani przemocy fizycznej – złe traktowanie mopsa zniechęci go do współpracy, może także wywołać strach i sprawić, że psiak zacznie unikać opiekuna. Jeśli wychowanie czworonoga sprawia nam trudność, powinniśmy skontaktować się ze sprawdzonym trenerem lub behawiorystą i stosować się do jego wskazówek.
Mops to rasa, która ma swoje początki w Chinach. Małe, krótkonożne psy o gładkiej sierści zwane Lo-sze znane były już za czasów panowania Dynastii Song, czyli ponad 1000 lat przed naszą erą.
Psy w typie mopsa były cenione przez Cesarzy Chin. W ich hodowli kładziono nacisk przede wszystkim na niewielkie rozmiary – psy te miały mieścić się pod niskimi, chińskimi stolikami – zwarte ciało i skróconą kufę otoczoną licznymi zmarszczkami. Psiaki te były pilnie strzeżone przez straż i utrzymywane w luksusowych warunkach. Utrzymywane były także przez tybetańskich mnichów w roli strażników klasztoru.
W XIV wieku Chiny rozpoczęły handel z innymi krajami świata. Niewielkie, krępe psiaki szybko dotarły do Japonii i Rosji, a następnie do Europy, gdzie stały się jedną z ulubionych ras arystokracji. Szczególne uznanie zyskały w Holandii i Szwecji. Za sprawą Wilhelma III Orańskiego mopsy trafiły także na dwór królewski w Anglii, gdzie rozpoczęła się ich pierwsza hodowla na terenie Europy.
W Wielkiej Brytanii wyodrębniły się dwie linie w rasie. Mopsy typu Morrison o beżowym lub pomarańczowym umaszczeniu wyhodowane z psów Królowej Charlotte oraz Willouhgby o ciemniejszej sierści, wywodzące się od psów przywiezionych z Rosji. Gdy w 1860 roku Brytyjczycy zajęli chiński pałac cesarski, odkryli w nim kilkanaście mopsów. Psy te zostały przywiezione do Anglii i użyte przy doskonaleniu rasy.
Psy rasy mops pierwszy raz zaprezentowane zostały na wystawie w 1861 roku. W okresie tym nastąpiło także zmieszanie obu typów psów, a w 1882 roku założono pierwszy angielski klub tej rasy. W 1885 roku mopsy trafiły do USA, gdzie szybko zdobyły popularność.
Dzisiejsze mopsy nie różnią się zbytnio od psów hodowanych na chińskim dworze cesarskim – wciąż mają krępą budowę ciała, jasną i gładką sierść oraz niewielki wzrost. Psiaki te doskonale odnalazły się w miejskich warunkach i często wybierane są przez osoby, które poszukują pogodnego, niekłopotliwego czworonoga mniejszej wielkości.
Krótka sierść u mopsów nie wymaga intensywnej pielęgnacji. Psy tej rasy narażone są jednak na wiele chorób i poważnych dolegliwości zdrowotnych. Wiele mopsów wymagać będzie także specjalnej diety z uwagi na skłonność do alergii i problemów trawiennych.
Pielęgnacja krótkiej, gładkiej sierści mopsa nie jest czasochłonna. Psiaka wystarczy regularnie wyczesywać za pomocą miękkiej szczotki, by usunąć martwe włosy i pobudzić krążenie w skórze. Psa tej rasy nie trzeba także zbyt często kąpać. Niewielkie zabrudzenia z łatwością można usunąć zwilżoną ściereczką.
Kąpiele wskazane będą wyłącznie wtedy, gdy pies wyjątkowo się ubrudzi – zwierzaka należy wtedy umyć przy użyciu hipoalergicznego szamponu przeznaczonego dla psów z wrażliwą skórą. Znacznie więcej czasu poświęcić należy pielęgnacji fałdek skórnych tworzących się w okolicy pyska. Zbierające się w nich zanieczyszczenia i wilgoć mogą prowadzić do odparzeń skóry, stanów zapalnych i grzybicy. Fałdki należy regularnie przecierać wacikiem nasączonym płynem przeznaczonym do pielęgnacji skóry wrażliwej.
Na szczególną uwagę opiekuna zasługują także oczy, które u mopsów są wyjątkowo podatne na podrażnienia i urazy, a także nos i opuszki łap, które mogą mieć tendencję do przesuszania i nadmiernego rogowacenia. W przypadku zaobserwowania zaczerwienienia oczu, zacieków pod oczami, opuchlizny pyska lub popękanej skóry należy zgłosić się do lekarza weterynarii. U mopsa należy także regularnie kontrolować stan uszu, pazurów i zębów.
Mopsy nie należą do najzdrowszych czworonogów. Większość problemów zdrowotnych, jakie występują u tej rasy, związana jest z ich charakterystyczną budową pyska i głowy. Znaczne skrócenie tułowia i ciężki, masywny korpus również mogą przyczynić się do rozwoju przeróżnych chorób.
Wśród najczęstszych dolegliwości, z jakimi zmagają się pieski tej rasy, wymienia się przede wszystkim:
Podobnie jak buldogi francuskie i inne rasy ze znacznie skróconym pyskiem, mopsy narażone są także na syndrom brachycefaliczny. Zwężenie nozdrzy, przerost podniebienia miękkiego i zapadanie tchawicy to częste w rasie wady rozwojowe, które ograniczają psu możliwość swobodnego oddychania. Skutkuje to nie tylko zmniejszoną tolerancją na wysiłek i wysokie temperatury, ale także dusznościami czy omdleniami.
Psy z syndromem brachycefalicznym zazwyczaj cierpią również na choroby serca wynikające z ciągłego niedotlenienia organizmu. U mopsów, u których występują tego typu wady, możliwe jest przeprowadzenie operacji chirurgicznych, których zadaniem jest korekta szerokości nosa, długości podniebienia i poprawa komfortu życia. Zabiegi te są jednak dość skomplikowane i kosztowne. Takie problemy zdrowotne wystąpić mogą u każdego mopsa.
Ryzyko poważnych dolegliwości zdrowotnych jest jednak znacznie wyższe u psów pochodzących z pseudohodowli prowadzonych przez osoby, dla których liczy się wyłącznie zysk ze sprzedaży jak największej liczby szczeniąt. Odpowiedzialni hodowcy dbają, by ich zwierzęta były zdrowe, prawidłowo się rozwijały i mogły jak najdłużej towarzyszyć swoim opiekunom. Przy wyborze hodowli, z której będzie pochodził szczeniak mopsa, należy więc zachować ostrożność, a w razie wątpliwości warto poprosić hodowcę o okazanie rodziców miotu i dokumentów potwierdzających ich stan zdrowia.
Mopsy nie należą do psów wybrednych. Wręcz przeciwnie – zazwyczaj mają wyjątkowo dobry apetyt, który staje się przyczyną nadwagi i otyłości. Psy tej rasy są jednak dość wrażliwe i niezwykle często cierpią na zaburzenia trawienia objawiające się wzdęciami i biegunką. Wymagać więc będą lekkostrawnego pożywienia dostosowanego do swoich indywidualnych potrzeb – stanu zdrowia, wieku i poziomu aktywności.
Mopsa karmić można zarówno suchą, jak i mokrą karmą przeznaczoną dla psów ras małych. W ich żywieniu stosować należy przede wszystkim zbilansowane produkty o prostym, hipoalergicznym składzie – bezzbożowe, monobiałkowe diety o wysokiej zawartości mięsa i podrobów. Niestety w wielu przypadkach nawet najbardziej lekkostrawne karmy gotowe będą wywoływać u tych psów problemy trawienne. Nawracające biegunki, częste wzdęcia i gazy będą wskazaniem do zmiany sposobu karmienia i podawania zwierzakowi diety domowej złożonej wyłącznie z naturalnych, niskoprzetworzonych składników.
Chcąc podawać mopsowi dietę domową, należy jednak pamiętać, że samodzielne zbilansowanie jadłospisu nie jest łatwym zadaniem. Każdy pies potrzebuje bowiem określonej dawki białka, tłuszczu, składników mineralnych i witamin – wszelkie niedobory tych składników mogą poważnie odbić się na stanie zdrowia czworonoga. Opiekun, który nie posiada wystarczającej wiedzy z zakresu dietetyki zwierzęcej, może zdecydować się na skorzystanie z usług firmy PsiBufet, która oferuje świeże, domowe jedzenie dla psów.
Posiłki PsiBufet powstały przy współpracy z doświadczonymi specjalistami, dzięki czemu są doskonale zbilansowane i dostarczą zwierzakowi wszystkich niezbędnych mu składników pokarmowych w odpowiednich proporcjach. Złożone wyłącznie z najwyższej jakości mięsa, podrobów, warzyw i niezbędnych suplementów receptury są ponadto lekkostrawne i doskonale przyswajalne, co pozwala ograniczyć występowanie problemów trawiennych nawet u najbardziej wrażliwych czworonogów.
Mopsy to nie jedyne małe psy wywodzące się z Dalekiego Wschodu – z tamtejszych rejonów pochodzą także pekińczyki, shih tzu i lhasa apso. Chińczycy dbali, by u hodowanych przez nich mopsów zmarszczki układały się w charakterystyczny sposób. Ich rozmieszczenie miało przypominać chiński znak tłumaczony jako „książę”.
Jeśli planujesz zostać opiekunem mopsa, na te pytania warto znać odpowiedzi!