Pekińczyk to mały, dość przysadzisty piesek o bujnej, gęstej sierści i skróconym pysku. Psy tej rasy są spokojne, zrównoważone i łagodne, a przy tym bywają uparte i nieco nieufne w stosunku do obcych. Pekińczyki doskonale odnajdą się nawet w niewielkim mieszkaniu, choć nie sprawdzą się w roli towarzysza zabaw dla dziecka. Długa sierść pekińczyka wymagać będzie czasochłonnej, regularnej pielęgnacji.
Aktywność
2/10
Pielęgnacja
9/10
Podatność
8/10
Długość życia
9/10
Z tego artykułu dowiesz się:
Ile żyją pekińczyki?
Ile kosztuje pekińczyk?
Pekińczyk ma włosy czy sierść?
Pekińczyk czy shih tzu?
Co jedzą pekińczyki?
Pekińczyk to mały, jednak dość masywny piesek, który waży nie więcej niż 5 kg. Psy tej rasy mają dość dużą, szeroką i płaską głowę o skróconym pysku zakończonym czarnym nosem, nad którym tworzy się charakterystyczny fałd skóry w kształt odwróconej litery V. Oczy pekińczyka powinny być ciemne i okrągłe, a wysoko osadzone, zwisające uszy muszą być pokryte gęstą sierścią.
Tułów psa tej rasy jest stosunkowo krótki, prosty, z szeroką klatką piersiową, a wysoko osadzony ogon powinien skręcać się nad grzbietem. Stosunkowo krótkie kończyny pekińczyka są grube i mocne, muszą umożliwiać psu sprawny ruch pełen godności.
Pekińczyki mają dwuwarstwową sierść złożoną z twardych, długich włosów okrywowych i gęstego, miękkiego podszerstka. Sierść tworzy u psa grzywę, kryzę i pióra na uszach, ogonie i palcach. Pekińczyki występują we wszystkich umaszczeniach, z wyjątkiem wątrobianego.
Pekińczyk to rasa wyhodowana do towarzystwa. U psów tych ceniono głównie zrównoważony charakter, niewielką potrzebę ruchu i dużą odwagę. Podobnie jak inne rasy pochodzące z Chin, pekińczyki są niezależne, bywają nieufne w stosunku do obcych osób i innych psów.
Pekińczyki przywiązują się do swoich opiekunów, jednak są dość zdystansowane i nie mają skłonności do wylewnego okazywania uczuć. Do zabaw podchodzą z reguły bez większego entuzjazmu, wolą wylegiwać się na kanapie i nie przepadają za zaczepkami, dlatego raczej nie dogadują się z energicznymi dziećmi.
Znacznie lepiej czują się w towarzystwie spokojnych, starszych osób. Psy tej rasy nie wykazują agresji ani strachu w kontaktach z obcymi osobami, jednak niechętnie nawiązują nowe znajomości z gośćmi. Pekińczyki mogą szczekać, by zaalarmować opiekuna o podejrzanych hałasach, niektóre odważnie bronią swojego terenu przed intruzami. Nie powinny jednak mieszkać w ogrodzie – to rasa stworzona wyłącznie do mieszkania w domu.
Pekińczyki z reguły nie przepadają za zabawami z innymi psami. Same raczej nie prowokują awantur, ale mogą dobitnie pokazać natrętowi, że nie życzą sobie zaczepek. Odpowiednia socjalizacja może sprawić, że pies tej rasy stanie się bardziej otwarty na kontakty z czworonogami, dlatego szczeniaka warto zabrać na zajęcia do psiego przedszkola. Pekińczyki nie wykazują instynktu łowieckiego, dlatego mogą zamieszkać z kotem, o ile zostaną z nim właściwie zapoznane.
Pekińczyk nie jest zbyt aktywnym psem – od biegania za piłką i długich wypraw zdecydowanie woli odpoczynek w domowym zaciszu. Nie znaczy to jednak, że nie potrzebuje spacerów. Pies tej rasy powinien być zabierany przynajmniej raz dziennie na dłuższy, spokojny spacer, podczas którego będzie mógł swobodnie eksplorować otoczenie. Takie wyjścia pomogą utrzymać psa w dobrej kondycji i uchronią go przed otyłością.
Pekińczyki nie są zbyt towarzyskie, dlatego mogą nie czuć się dobrze podczas wyjścia do kawiarni czy spaceru po zatłoczonym mieście. Można je za to zabierać na spacery do parku czy do lasu. Pozbawiony instynktu łowieckiego pekińczyk raczej nie oddali się za zapachem leśnej zwierzyny, jednak warto prowadzić go na długiej lince, która zapewni mu bezpieczeństwo.
Pekińczyki, tak jak inne rasy z Dalekiego Wschodu, nie przepadają za nauką sztuczek, bywają uparte i niechętnie wykonują wydawane im komendy. Od psa tej rasy nie należy więc wymagać zbytniego posłuszeństwa. Pekińczyki lubią stawiać na swoim i mogą wymuszać na opiekunie różne zachowania, dlatego podczas ich wychowania niezbędna będzie konsekwencja i odpowiednie wyczucie.
Szkolenie powinno odbywać się wyłącznie z wykorzystaniem pozytywnych metod szkolenia opierających się na nagradzaniu psa za prawidłowe zachowanie. Stosowanie kar i krzyku zniechęci pekińczyka do współpracy i sprawi, że psiak będzie stawiał jeszcze większy opór.
Pekińczyk to jedna z najstarszych ras psów. Małe psiaki przypominające miniaturowego lwa skrzyżowanego z małpką znane były już 4 tysiące lat temu.
Niewielkie, krępe psy o bujnej grzywie i spłaszczonym pysku hodowane były jako psy świątynne w chińskich klasztorach. Uważane były za ucieleśnienie bóstwa, które odpędzało złe duchy, dlatego otaczano je wielką czcią, a ich hodowlą zajmował się wyłącznie cesarz Chin. Niewielkie rozmiary piesków pozwalały na chowanie ich do rękawów szat, dzięki czemu czworonogi mogły zawsze towarzyszyć chronionej przez siebie osobie.
Do połowy XIX wieku pekińczyki znane były wyłącznie w Chinach. Do Europy trafiły dopiero po 1860 roku dzięki Brytyjczykom, którzy podczas wojny zdobyli pałac w Pekinie. Jednym z piesków pochodzących z Chin obdarowano królową Wiktorię, dwa trafiły do hrabiny von Willengton, a pozostałe zapoczątkowały pierwszą angielską hodowlę pekińczyków. Od czasu do czasu hodowcy przywozili ze wschodu kolejne psiaki, by wzbogacić pulę genetyczną rasy.
Kolejne hodowle powstały w Niemczech i w Holandii, a małe psiaki z charakterem dużego psa szybko stały się popularne wśród ludzi żyjących w większych miastach. FCI oficjalnie uznało istnienie rasy pekińczyk dopiero w 1967 roku.
Obecnie pekińczyki nie cieszą się już tak dużą popularnością, jak kiedyś – wyparte zostały przez podobne rasy miniaturowe, takie jak shih tzu. Wciąż jednak mają grono zagorzałych miłośników. Pekińczyki doskonale przystosowują się do życia w dużych miastach, choć czują się dobrze także w spokojniejszych okolicach.
Pekińczyk wymaga czasochłonnej pielęgnacji. Rasa ta jest wprawdzie długowieczna, jednak może cierpieć na kilka poważnych problemów zdrowotnych. Niektóre pekińczyki powinny mieć starannie dobraną dietę.
Długa sierść pekińczyka nie wymaga strzyżenia, musi być jednak starannie szczotkowana – w przeciwnym razie będzie się plątać i filcować. Opiekun psa tej rasy musi zaopatrzyć się w metalowy grzebień do rozczesywania długiego włosa i szczotkę do wyczesywania nadmiaru martwego podszerstka. Sierść należy czesać tylko po naniesieniu odżywki przeznaczonej dla psów długowłosych.
Pekińczyka nie należy zbyt często kąpać. Jeśli mycie okaże się konieczne, należy korzystać wyłącznie z hipoalergicznych kosmetyków dla psów. Po kąpieli psa trzeba dokładnie wysuszyć suszarką, a następnie nanieść na włos odżywkę i starannie rozczesać. Opiekun pekińczyka może też korzystać z usług psiego fryzjera, który wykona kompleksową pielęgnację obejmującą mycie, czesanie, skracanie pazurów i higienę oczu.
Niezbędne jest także regularne podcinanie psu grzywki, by nie drażniła oczu i przemywanie fałd na pysku gazikiem zwilżonym wodą lub specjalnym płynem dla psów. Opiekun powinien też sprawdzać stan uszu, kontrolować długość pazurów pupila i myć zwierzakowi zęby, które u tej rasy są szczególnie narażone na choroby.
Pekińczyki to psy długowieczne – średnia długość życia tej rasy wynosi 12 lat, choć niektórzy przedstawiciele mogą dożyć nawet 20 lat. Ze względu na skrócony pysk, pekińczyk narażony jest na udar cieplny. Dlatego latem należy zachować ostrożność i nie zabierać psa na długie spacery podczas upałów.
Wśród najczęstszych problemów zdrowotnych typowych dla rasy wymienia się:
chorobę zwyrodnieniową stawów,
postępujący zanik siatkówki,
wypadanie gałki ocznej,
zespół suchego oka,
jaskrę,
niewydolność serca,
alergie i nietolerancje pokarmowe,
kamicę moczową,
zapalenia i odparzenia skóry,
nadwagę i otyłość.
Skrócony pysk pekińczyka może stać się także przyczyną syndromu brachycefalicznego – zespołu objawów obejmujących przede wszystkim trudności z oddychaniem, problemy z oczami, nietolerancję wysiłkową i wysoką podatność na przegrzanie. Z tego względu, szukając szczeniaka pekińczyka, warto zwrócić uwagę na długość psiego pyska i nie wybierać maluchów o najbardziej spłaszczonych nosach.
Należy także upewnić się, że dana hodowla zarejestrowana jest w ZKwP (FCI), a hodowca dba nie tylko o szczepienia i odrobaczanie, ale także o odpowiednie żywienie i socjalizację swoich szczeniaków.
Opiekun pekińczyka powinien przynajmniej raz na pół roku odwiedzać z psem lekarza weterynarii. Profilaktyczne przeglądy zdrowia obejmujące badania krwi pozwolą na szybkie wykrycie ewentualnych chorób i wdrożenie odpowiedniego leczenia jeszcze zanim u psa pojawią się niebezpieczne objawy.
Psa rasy pekińczyk warto też co kilka lat zabrać na konsultację do kardiologia i okulisty. W przypadku zauważenia takich objawów, jak wyłysienia, łzawienie oczu, omdlenia czy ciężkie dyszenie, należy skonsultować się z lekarzem weterynarii.
Pekińczyki mają dobry apetyt i chętnie jedzą każdy rodzaj karmy. Trzeba jednak pamiętać, że pieski te są mało aktywne i narażone na nadwagę. Dlatego opiekun pekińczyka powinien ostrożnie dawkować psu jedzenie i unikać dokarmiania pupila między posiłkami.
Ponadto pekińczyki często cierpią na różnego rodzaju alergie i nietolerancje pokarmowe, które objawiają się najczęściej problemami skórnymi, łzawieniem oczu i powracającymi problemami trawiennymi. Z tego względu dieta dla tego delikatnego pieska powinna zawierać najwyższej jakości składniki pozbawione konserwantów i sztucznych dodatków. Warto też unikać niepotrzebnych psu wypełniaczy, takich jak makaron, kasza, ryż czy inne zboża.
Opiekunowie psów tej rasy często decydują się na samodzielne gotowanie pupilowi – w ten sposób mogą kontrolować jakość i skład podawanego psu jedzenia oraz wykluczyć z jego diety potencjalnie szkodliwe, sztuczne dodatki znajdujące się w wielu suchych i mokrych karmach. Niestety ułożenie zdrowego jadłospisu dla pekińczyka nie jest proste, a źle zbilansowane diety mogą poskutkować niedoborami ważnych dla psa witamin i różnymi problemami zdrowotnymi. Dlatego decydując się na gotowanie psu jedzenia w domu, należy skonsultować się z psim dietetykiem.
Dobrą alternatywą dla domowego jedzenia mogą być posiłki przygotowywane przez PsiBufet – katering dla psów. Jedzenie PsiBufet zawiera wyłącznie najwyższej jakości mięso, podroby i warzywa z dodatkiem niezbędnych witamin i minerałów, dlatego dostarczy psiakowi wszystkich niezbędnych składników odżywczych potrzebnych do zachowania doskonałego zdrowia.
Posiłki nie zawierają za to żadnych konserwantów, sztucznych dodatków ani wypełniaczy, dzięki czemu nawet u wrażliwych pekińczyków nie wywołają problemów trawiennych ani alergii. PsiBufet pakowany jest w wygodne saszetki, które zawierają odmierzone porcje jedzenia, a opiekun nie musi martwić się o przekarmienie pupila.
Wzorzec rasy opisuje pekińczyki jako małe psy ważące do 5 kg. Wśród psiaków zdarzają się wyjątkowo małe osobniki (mogące ważyć zaledwie 2 kg), które nieoficjalnie określane są jako „rękawowa” odmiana. To właśnie takie miniaturowe psiaki noszone były w rękawach przez cesarzy.
Pekińczyki są blisko spokrewnione z shih tzu i lhasa apso – dwiema miniaturowymi (choć większymi od pekińczyka) rasami, których korzenie również sięgają Dalekiego Wschodu.
Jeśli planujesz zostać opiekunem pekińczyka, na te pytania warto znać odpowiedzi!
Ile żyją pekińczyki? Średnia długość życia psa tej rasy wynosi około 12 lat. To, ile żyją pekińczyki, zależy przede wszystkim od genów przekazanych szczeniakowi przez rodziców, a także od sposobu żywienia i profilaktyki zdrowotnej zapewnionej przez opiekuna.
Ile kosztuje pekińczyk? Cena szczeniaka tej rasy wynosi około 6000 zł. To, ile kosztuje pekińczyk, zależeć będzie głównie od stanu zdrowia rodziców miotu i ich osiągnięć wystawowych, a także od umaszczenia malucha.
Pekińczyk ma włosy czy sierść? Pekińczyk ma sierść złożoną z długich włosów okrywowych i gęstego podszerstka.
Pekińczyk czy shih tzu? Pekińczyk i shih tzu to blisko spokrewnione rasy, które mają podobny wygląd i charakter. Shih tzu są nieznacznie większe od pekińczyków i mają dłuższą sierść, która wymaga regularnego strzyżenia.
Co jedzą pekińczyki? Pekińczyki nie są wybredne, jednak mogą cierpieć na alergie i nietolerancje pokarmowe, które objawiać się będą problemami skórnymi, łzawieniem oczu lub częstymi biegunkami. Dlatego jedzenie dla pekińczyka powinno być lekkostrawne i złożone z wysokiej jakości składników. Dobrą dietą dla pekińczyka mogą być posiłki PsiBufet zawierające mięso, podroby, warzywa i suplementy potrzebne do zbilansowania posiłku.