Owczarek szetlandzki to mały, długowłosy pies pełen wdzięku. Psy tej rasy są inteligentne, żywe i chętnie współpracują z opiekunem, do którego silnie się przywiązują. W stosunku do obcych są nieco nieufne, choć nie powinny wykazywać agresji. Owczarki szetlandzkie są bardzo szczekliwe, co może być uciążliwe dla okolicznych mieszkańców. Wymagać też będą regularnej pielęgnacji.
Aktywność
7/10
Pielęgnacja
6/10
Podatność
4/10
Długość życia
7/10
Ile kosztuje owczarek szetlandzki?
Owczarek szetlandzki ma sierść czy włosy?
Owczarek collie czy sheltie?
Jak wychować owczarka szetlandzkiego?
Ile żyje owczarek szetlandzki?
Owczarek szetlandzki to mały, harmonijnie zbudowany pies, który może ważyć 5-10 kg. Swoim wyglądem sheltie przypomina owczarka szkockiego długowłosego – powinien mieć podobne proporcje ciała i nie może wykazywać cech skarłowacenia. Psy tej rasy mają subtelną, elegancką głowę o kształcie długiego klina zwężającego się ku nosowi. Oczy sheltie są średniej wielkości, mają kształt migdała i powinny być lekko skośne, a końce małych, stojących uszu powinny opadać do przodu.
Grzbiet owczarka szetlandzkiego jest prosty, lekko wzniesiony w okolicy lędźwi i zakończony nisko osadzonym ogonem, który musi być lekko skręcony na końcu, ale nigdy nie może być zakręcony ani noszony powyżej grzbietu. Kończyny psa tej rasy są proste, suche i dobrze umięśnione. Powinny pozwalać owczarkowi szetlandzkiemu na swobodny, pełen wdzięku ruch.
Psy rasy owczarek szetlandzki mają dwuwarstwową sierść złożoną z włosa okrywowego i podszerstka. Włos okrywowy musi być prosty, długi i szorstki w dotyku, a podszerstek powinien być krótki, gęsty i miękki. Charakterystyczna cechą sheltie jest obfita grzywa i gęsto owłosiony ogon, a także pióra na przednich nogach i obfite portki.
Owczarki szetlandzkie mogą występować w kilku umaszczeniach – śniadym (o barwie jednolitej lub z nalotem), trójbarwnym (z czarnym tułowiem i podpalaniem), niebieskim marmurkowym (srebrzystoniebieskie tło z czarnymi plamami i łatami) oraz czarno-białym i czarnym podpalanym.
Owczarek szetlandzki to rasa powstała ze skrzyżowania małego psa w typie szpica i owczarków typu collie. Psy te są więc żywiołowe, zadziorne, szczekliwe i nieco nieufne w stosunku do obcych, a przy tym wyjątkowo pojętne, chętne do pracy i oddane opiekunowi.
Owczarek szetlandzki to pies silnie przywiązujący się do wszystkich domowników i chętnie okazujący im czułość. Lubi wszelkiego rodzaju zabawy, dlatego sprawdzi się w roli towarzysza nieco starszych dzieci. Trzeba jednak pamiętać, że pies ten jest bardzo delikatny i kruchy, dlatego dzieci powinny być nauczone odpowiedniego obchodzenia się ze zwierzętami. W stosunku do obcych osób sheltie są dość ostrożne i nie lubią spoufalać się z nieznajomymi, jednak nie wykazują przy tym strachu ani agresji.
Są natomiast bardzo czujne i zaalarmują opiekuna o każdym, nawet najmniejszym podejrzanym hałasie. Owczarki szetlandzkie lubią szczekać także podczas zabawy, powitania z opiekunem czy wychodzenia na spacer, dlatego mogą być uciążliwe dla sąsiadów.
Sheltie dość dobrze dogadują się z innymi psami i nie prowokują konfliktów. Jak przystało na rasę stworzoną do pracy przy owcach, mogą mieć jednak skłonność do instynktownego zaganiania biegających czworonogów. Nie wykazują natomiast silnych zachowań łowieckich, dlatego mogą zamieszkać z kotem, o ile zostały z nim poprawnie zapoznane.
Psy rasy owczarek szetlandzki są energiczne, potrzebują więc dużej dawki ruchu i ciekawego zajęcia. Pozbawione odpowiedniej dawki aktywności fizycznej, długich spacerów i możliwości swobodnej eksploracji otoczenia mogą stać się sfrustrowane, reaktywne i nabrać niszczycielskich skłonności. Sheltie chętnie towarzyszą swoim opiekunom podczas dłuższych spacerów w każdej okolicy, a niekonfliktowa natura i kompaktowe rozmiary sprawiają, że mogą być zabierane także na różnego rodzaju wycieczki i wyjazdy.
Owczarek szetlandzki jest inteligentny i pojętny, a współpraca z opiekunem i pochwały sprawiają mu dużą przyjemność. Są przy tym dość wrażliwe i nie tolerują złego traktowania - wychowywane krzykiem i przemocą mogą stać się bojaźliwe i zaczną unikać opiekuna. W szkoleniu tej rasy najlepiej sprawdzają się pozytywne metody oparte na nagradzaniu psa za odpowiednie zachowanie. Dobrze zmotywowany sheltie może sprawdzić się w takich sportach, jak obedience, rally-o, agility, taniec z psem czy nosework.
Owczarek szetlandzki to rasa wyhodowana na Wyspach Szetlandzkich. Ich pierwotnym przeznaczeniem było pilnowanie i zaganianie stad owiec na dużych obszarach i w trudnych warunkach.
Owczarek szetlandzki nie wywodzi się bezpośrednio od długowłosego owczarka szkockiego collie, choć wygląda jak jego zminiaturyzowana odmiana. Przodkami psów tej rasy były małe szpice przybyłe na Wyspy Szetlandzkie wraz z Norwegami. Małe, lekkie psy zwane peerie („mały”) doskonale radziły sobie w trudnym, skalistym krajobrazie i dobrze sprawdzały się przy pracy w zagrodach zwierząt gospodarskich.
Ich dodatkową zaletą płynącą z niewielkich rozmiarów były niskie koszty utrzymania. W połowie XIX wieku wyspiarze zaczęli powiększać tereny swoich pastwisk, w związku z czym pojawiło się zapotrzebowanie na psy potrafiące pracować na większych obszarach. Małe, lokalne szpice zaczęto więc krzyżować z psami pasterskimi sprowadzanymi ze Szkocji i Anglii – w tym prawdopodobnie z border collie.
Na początku XX wieku w Wielkiej Brytanii rozwinęła się moda na sprowadzanie miniaturowych zwierząt z Wysp Szetlandzkich. Handlarze zaczęli przywozić do Anglii i Szkocji nie tylko kuce szetlandzkie, ale także małe psy pasterskie.
Pogodne, przyjazne i niezwykle urocze psiaki szybko zdobyły popularność na Wyspach Brytyjskich i wzbudziły zainteresowanie szkockich kynologów, którzy podjęli się doskonalenia rasy. Dzisiejszy wygląd owczarek szetlandzki zawdzięcza domieszce krwi długowłosego szkockiego owczarka collie oraz licznym zabiegom hodowlanym, które miały na celu wyeliminowanie wszelkich cech skarłowacenia. Dzięki nim dzisiejszy owczarek szetlandzki nie ma ani typowego dla szpica zawiniętego ogona, ani okrągłej głowy i wyłupiastych oczu typowych dla psich miniaturek.
W 1908 roku nowej rasie nadano nazwę „collie szetlandzki”, jednak wywołało to oburzenie wśród hodowców owczarków szkockich, dlatego w 1914 roku zmieniono ją na „owczarek szetlandzki”.
Obecnie owczarek szetlandzki to jedna z najlepiej rozpoznawanych ras w Europie. Inteligentne, sympatyczne i chętne do nauki psiaki wybierane są często przez rodziny z dziećmi. Doskonale sprawdzają się w roli pierwszego psa dla początkującego psiarza, a także sprawdzą się w rękach pasjonatów psich sportów. Sheltie dobrze odnajdują się zarówno w spokojnej, wiejskiej okolicy, jak i w większych miastach.
Owczarki szetlandzkie wymagać będą regularnej, dość czasochłonnej pielęgnacji. Są także narażone na kilka genetycznych chorób i mogą wymagać starannie dobranej diety.
Dwuwarstwowa okrywa włosowa sheltie ma skłonność do plątania się i filcowania, dlatego wymagać będzie częstego rozczesywania za pomocą metalowego grzebienia lub drucianej szczotki. Szczególną uwagę należy zwrócić na sierść za uszami, w okolicy pach i na tylnej stronie ud. W okresie linienia niezbędne będzie także codzienne wyczesywanie nadmiaru martwego podszerstka przy użyciu szczotki pudlówki lub odpowiednio dobranego furminatora.
Sheltie nie wymagają zbyt częstych kąpieli – brud i kurz można z łatwością wyczesać włosianą szczotką. Opiekun owczarka szetlandzkiego powinien natomiast regularnie kontrolować stan oczu i uszu pupila, a w razie potrzeby także skracać psu pazury. Niektóre psy tej rasy mogą mieć skłonność do szybkiego odkładania się kamienia nazębnego i będą wymagać regularnego mycia zębów.
Owczarki szetlandzkie to z reguły zdrowe i wytrzymałe psy, które żyją średnio 12-15 lat. Dobrze znoszą zarówno zimowe chłody, jak i letnie upały, a gęsta okrywa włosowa chroni psa także przed wilgocią i wiatrem. Psy tej rasy narażone są jednak na kilka chorób o podłożu genetycznym.
Do problemów zdrowotnych najczęściej spotykanych u sheltie należą:
Ryzyko wystąpienia niektórych z tych problemów zdrowotnych u sheltie można znacząco zmniejszyć, kupując szczeniaka z hodowli zarejestrowanej w ZKwP (FCI). Odpowiedzialni hodowcy wykonują swoim psom badania genetyczne, dzięki którym możliwe jest wykluczenie z dalszej hodowli osobników, które mogłyby przekazać potomstwu predyspozycje do chorób.
Opiekun psa rasy owczarek szetlandzki powinien zapewnić swojemu psu odpowiednią profilaktykę zdrowotną, przynajmniej raz do roku odwiedzając z pupilem lekarza weterynarii i wykonując mu podstawowe badania krwi i moczu. W przypadku zaobserwowania u psa problemów skórnych, kulawizny, nieświeżego oddechu czy innych niepokojących objawów, należy jak najszybciej skontaktować się ze specjalistą. Lekarz weterynarii dokładnie przebada psa, zleci wykonanie niezbędnych badań i zaleci leczenie stosowne do postawionej diagnozy.
Owczarki szetlandzkie z zasady nie są zbyt wybrednymi psami i nie miewają skłonności do przewlekłych zaburzeń trawienia. W ich żywieniu wciąż jednak należy stosować wysokiej jakości dietę, która będzie dostarczać psu wszystkich niezbędnych mu składników odżywczych. Psa rasy owczarek szetlandzki można karmić gotową karmą suchą lub mokrą, a także domowymi posiłkami przygotowywanymi samodzielnie przez opiekuna.
Dieta domowa będzie szczególnie dobrym wyborem w przypadku psów cierpiących na alergie i nietolerancje pokarmowe czy wymagających lekkostrawnej, wysoce przyswajalnej diety. Trzeba przy tym pamiętać, że w przypadku samodzielnego żywienia psa należy zadbać o prawidłowe zbilansowanie posiłków tak, by zawierały one niezbędne psu dawki białka, aminokwasów, tłuszczu, witamin i składników mineralnych. Źle ułożony jadłospis może przyczynić się do rozwoju wielu niebezpiecznych chorób, dlatego osoby bez wystarczającego doświadczenia i wiedzy nie powinny podejmować tego ryzyka.
Nie znaczy to jednak, że będą musiały podawać psu wysoko przetworzoną karmę. Bezpieczną, alternatywną metodą żywienia psa może być podawanie zwierzakowi jedzenia przygotowanego przez PsiBufet – katering dla psów. Posiłki PsiBufer powstają na bazie receptur ułożonych przez doświadczonych dietetyków zwierzęcych. Dzięki temu są zbilansowane i zapewniają psu wszystkie niezbędne mu składniki odżywcze we właściwych proporcjach.
Złożone wyłącznie z mięsa, podrobów, warzyw i niezbędnych suplementów jedzenie nie zawiera żadnych wypełniaczy, konserwantów ani polepszaczy smaku. Dzięki temu jest lekkostrawne i dobrze przyswajalne. Większość wariantów smakowych jest monobiałkowa, czyli bazująca tylko na jednym źródle białka zwierzęcego – jagnięcinie, indyku, kurczaku czy wołowinie. Pozwala to na wybranie najlepszego posiłku zarówno dla psa z alergią i nietolerancją pokarmową, jak i bardzo wybrednego zwierzaka.
Początkowo we wzorcu rasy owczarek szetlandzki umieszczono zapis, że pies ten ma wyglądać jak mały owczarek szkocki długowłosy, jednak fragment ten usunięto ze względu na protesty hodowców długowłosego collie.
Jeśli planujesz zostać opiekunem owczarka szetlandzkiego, na te pytania warto znać odpowiedzi!