Owczarek australijski to średniej wielkości pies o umiarkowanej długości sierści i wielu dopuszczalnych umaszczeniach. Psy tej rasy są energiczne, inteligentne i chętne do współpracy z opiekunem, dzięki czemu doskonale sprawdzają się we wszelkiego rodzaju sportach kynologicznych. Aussie wymagać będzie dużej dawki ruchu i ciekawego zajęcia – bez nich może stać się sfrustrowany i bardzo problematyczny.
Aktywność
9/10
Pielęgnacja
6/10
Podatność
4/10
Długość życia
7/10
Ile kosztuje owczarek australijski?
Owczarek australijski czy border collie?
Owczarek australijski - ma sierść czy włosy?
Dla kogo nadaje się owczarek australijski?
Gdzie kupić aussie?
Owczarek australijski to średniej wielkości, harmonijnie zbudowany i dobrze umięśniony pies mogący ważyć od 16 do 30 kg. Psy tej rasy powinny być nieco mocniejsze niż suki, jednak nie mogą przy tym sprawiać wrażenia ociężałych. Suki natomiast nie powinny być zbyt lekko zbudowane. U owczarka australijskiego głowa powinna być mocna i sucha, o płaskiej czaszce z wyraźnym stopem i lekko zwężającą się, zaokrągloną na końcu kufą. Oczy u psa tej rasy muszą być migdałowatego kształtu, o bystrym i inteligentnym wyrazie. Uszy owczarka australijskiego powinny być trójkątne, średniej wielkości i grubości, stojące i załamane ku przodowi.
Tułów psa tej rasy powinien być mocny, grzbiet prosty i równy, a klatka piersiowa niezbyt szeroka, ale głęboka, o dobrze wysklepionych żebrach. W rasie owczarek australijski preferuje się psy z naturalnie krótkim ogonem, nie dłuższym niż 10 cm, choć psy z naturalnie długim ogonem też są akceptowane. Kończyny aussie powinny być proste, mocne i dobrze umięśnione. Pies tej rasy powinien poruszać się swobodnym ruchem niewymagającym od psa żadnego wysiłku. Dwuwarstwowa sierść owczarka australijskiego składa się z prostych lub falistych włosów okrywowych średniej długości i gęstego podszerstka.
Psy tej rasy mogą występować w przeróżnych umaszczeniach – między innymi w niebieskim marmurkowym, czarnym, czekoladowym i czekoladowym marmurkowym o różnej ilości bieli. Kolor oczu, warg, powiek i nosa powinien być dopasowany do maści. Psy niebieskie marmurkowe i czarne mają czarny nos, powieki i wargi, u psów o maści rudej marmurkowej i czekoladowej powinny być one czekoladowe.
Owczarki australijskie są inteligentne, wytrzymałe i zwinne. Powinny być przy tym opanowane i dość łagodne w kontaktach z ludźmi i innymi psami, choć zdarzają się osobniki, które nad towarzystwo innych czworonogów stawiają bliskość z człowiekiem.
Psy rasy owczarek australijski, podobnie jak owczarki niemieckie czy owczarki szetlandzkie, są niezwykle oddane swoim opiekunom, lubią okazywać im swoje uczucia i towarzyszyć w codziennych czynnościach. Mogą stanowić dobre towarzystwo zabaw dla nieco starszych dzieci nauczonych odpowiedniego zachowania przy psie.
Trzeba jednak pamiętać, że aussie obdarzone są silnym instynktem pasterskim, przez co mogą mieć skłonność do zaganiania i bolesnego podszczypywania biegających dzieci. Podczas ekscytującej zabawy mogą także stać się niedelikatne, dlatego ich kontakty z dziećmi powinny być zawsze nadzorowane przez osobę dorosłą.
Niektóre owczarki australijskie mogą mieć także silny instynkt stróżowania i wykazywać nieufność w stosunku do obcych osób. Nie powinny przy tym zachowywać się agresywnie, jednak dobrze sprawdzą się w roli domowego stróża. Psy tej rasy nie powinny mieszkać wyłącznie w ogrodzie – pozbawione kontaktu z członkami rodziny mogą stać się sfrustrowane i problematyczne, a nawet agresywne.
Owczarki australijskie nie zawsze przepadają za innymi psami i zdecydowanie wolą towarzystwo swoich opiekunów niż zabawy z innymi czworonogami. Dobrze zsocjalizowany aussie nie powinien być jednak agresywny. Jeśli pies tej rasy zaczyna przejawiać zachowania agresywne, staje się reaktywny lub zbyt podekscytowany w kontaktach z innymi psami, należy skonsultować się z doświadczonym behawiorystą.
Aussie to psy aktywne, żywiołowe i chętne do współpracy z opiekunem. Dzięki dużej inteligencji szybko uczą się nawet bardzo skomplikowanych komend i wykonują je z dużym zaangażowaniem. Doskonale sprawdzają się w przeróżnych sportach kynologicznych, takich jak obedience, agility, dog frisbee, pasienie owiec, taniec z psem czy tropienie użytkowe.
Szkoląc psa tej rasy, nie należy stosować metod awersyjnych, takich jak kary, krzyk czy przemoc fizyczna – znacznie lepiej sprawdza się nauka polegająca na nagradzaniu psa za odpowiednie zachowanie.
Pies rasy owczarek australijski nie sprawdzi się w roli kanapowca. Wymaga dużej dawki ruchu, długich i ciekawych spacerów połączonych ze swobodną eksploracją otoczenia i ciekawych ćwiczeń. Nuda i brak aktywności fizycznej prowadzić będą do frustracji i reaktywności, które staną się bardzo uciążliwe dla opiekunów.
Owczarek australijski to rasa powstała w USA. Jej przodkami były psy pasterskie przywiezione do Ameryki Północnej z różnych krajów.
Pierwsze psy pasterskie trafiły do Ameryki Północnej w XVI wieku. Służące do wypasu owiec, bydła i stróżowania psy różniły się znacząco wyglądem w zależności od mody i warunków panujących w danym rejonie kraju.
Na przełomie XIX i XX wieku psy pasące zaczęto krzyżować z czworonogami importowanymi z innych krajów – między innymi z owczarkami collie pochodzącymi z Australii i Nowej Zelandii. Takie „australijskie” owczarki (zwane także aussie) zyskały uznanie wśród hodowców bydła i owiec dzięki ogromnemu zaangażowaniu w pracę, dużej inteligencji i chęci do współpracy z człowiekiem.
Aussie zyskały największą popularność po II wojnie światowej, dzięki pojawieniu się mody na pokazy jazdy westernowej urządzane przy okazji wystaw koni i rodeo. Do promocji owczarków australijskich szczególnie przyczynił się Jay Sisler, znany trener psów, który wraz ze swoimi doskonale wyszkolonymi psami często występował na pokazach. Wyhodowana przez niego para psów, Shorty i Stub wystąpiły także w filmach Disneya i stały się przodkami większości dzisiejszych aussie.
W 1957 roku założono pierwszy amerykański klub rasy - Australian Shepherd Club of America (ASCA) i rozpoczęto prowadzenie ksiąg hodowlanych. Członkowie tej organizacji sprzeciwiali się uznaniu rasy przez American Kennel Club, obawiali się bowiem, że w rękach hodowców stowarzyszonych w AKC psy zatracą swoje cechy użytkowe. Za sprawą United States Australian Shepherd Association (USASA) w 1993 roku owczarki australijskie zostały jednak zarejestrowane w AKC, a FCI uznało istnienie rasy w 1996 roku.
Obecnie owczarki australijskie z linii użytkowych wciąż są doskonałymi psami pasącymi i często wybierane są przez hodowców bydła i owiec. Inteligentne i chętne do pracy psiaki zdobyły także ogromną popularność wśród osób trenujących sporty kynologiczne. Aussie spotkać można między innymi na zawodach obedience i agility, sprawdzają się również w ratownictwie, służbach mundurowych i dogoterapii.
Pielęgnacja aussie nie jest zbyt skomplikowana, choć wymaga regularności. Psy rasy owczarek australijski są dość wytrzymałe, jednak wykazują predyspozycje do niektórych dolegliwości zdrowotnych i wymagać będą starannie dobranej diety.
Owczarki australijskie nie wymagają specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych. Psa tej rasy wystarczy regularnie czesać, by usunąć nadmiar martwego podszerstka i rozplątywać kołtuny, które często tworzą się za uszami, w pachwinach i w okolicy ogona. Przy czesaniu aussie sprawdzają się najlepiej szczotki pudlówki, metalowe grzebienie i furminatory. Aussie nie potrzebuje częstych kąpieli. Po spacerze psa wystarczy przetrzeć zwilżoną ściereczką lub wyczesać na sucho, by usunąć z sierści resztki błota lub zanieczyszczenia.
Jeśli jednak pies poważnie się ubrudzi, należy wykąpać go w hipoalergicznym szamponie przeznaczonym dla psów o wrażliwej skórze, a po myciu odcisnąć ręcznikiem i dosuszyć suszarką ustawioną na chłodny powiew.
Opiekun owczarka australijskiego musi także dbać o higienę oczu i uszu psa. Jeśli oczy lub uszy aussie staną się zaczerwienione lub pojawi się w nich wydzielina, należy skonsultować się z lekarzem weterynarii. Warto także regularnie sprawdzać stan zębów i pazurów psa.
Owczarki australijskie z reguły cieszą się dobrym zdrowiem, a średnia długość ich życia wynosi 11-13 lat. Gęsta, dwuwarstwowa okrywa włosowa stanowi dobre zabezpieczenie przed mrozem, wiatrem i wilgocią, dzięki czemu aussie jest dość odporny na niekorzystne warunki pogodowe.
Opiekun psa tej rasy powinien jednak zdawać sobie sprawę, że owczarki australijskie narażone są na kilka dolegliwości, takich jak:
Ryzyko wystąpienia niektórych dolegliwości u aussie można zmniejszyć, kupując szczeniaka od hodowcy zarejestrowanego w ZKwP (FCI). Odpowiedzialni hodowcy dopuszczają do rozrodu wyłącznie przebadane psy, które nie przekażą potomstwu wadliwych genów. Badają także szczeniaki przed sprzedażą i informują potencjalnych opiekunów o problemach zdrowotnych typowych dla rasy.
Tak jak każde inne psy, owczarki australijskie wymagają wysokiej jakości diety, która dostarczy im wszystkich niezbędnych składników odżywczych w odpowiednich proporcjach. Dieta musi być także dostosowana do indywidualnych potrzeb psa, wynikających z jego wieku, wielkości, stanu zdrowia i poziomu aktywności. W żywieniu aussie sprawdzają się zarówno suche i mokre karmy, jak i posiłki złożone ze świeżych składników – gotowane lub BARF.
Wielu opiekunów decyduje się na podawanie psu karmy gotowej, gdyż jest to wygodne i nie wymaga czasochłonnego przygotowywania. Trzeba jednak pamiętać, że suche i mokre karmy to diety wysoko przetworzone i mogą zawierać zbędne zapychacze, a nawet potencjalnie szkodliwe dla psa dodatki, takie jak konserwanty czy barwniki.
Na szczęście opiekunowie, którzy nie mają czasu i wiedzy niezbędnych do samodzielnego przygotowywania psu posiłków, nie muszą decydować się na podawanie psu wysoko przetworzonej diety. Alternatywnym sposobem żywienia psa może być podawanie mu posiłków przygotowywanych przez psi katering – PsiBufet.
Jedzenie PsiBufet powstaje wyłącznie ze świeżych składników najwyższej jakości – mięsa, podrobów i warzyw uzupełnionych niezbędnymi witaminami. Stworzone przez doświadczonych ekspertów receptury są zbilansowane i bezzbożowe, dzięki czemu sprawdzą się w żywieniu nawet bardzo wrażliwych psów z problemami trawiennymi i alergiami. Wielkość porcji dostosowana jest do indywidualnych potrzeb każdego czworonoga, dzięki czemu opiekun nie musi martwić się o przekarmienie swojego podopiecznego.
W rasie owczarek australijski odradza się krzyżowanie ze sobą dwóch osobników o umaszczeniu marmurkowym (merle). Istnieje bowiem duże prawdopodobieństwo, że w miocie po takich rodzicach znajdą się szczeniaki double merle. Homozygotyczny genotyp może skutkować wieloma chorobami i wadami wrodzonymi – na przykład głuchotą, ślepotą, małooczem i różnymi chorobami skóry.
Podobnie jak w rasie border collie, u owczarków australijskich istnieje podział na linię wystawową (show) i użytkową (working). Aussie wystawowe charakteryzują się nieco mocniejszą budową i obfitszą okrywą włosową, są także bardziej zrównoważone, dzięki czemu lepiej odnajdują się w roli domowego pupila. Psy z linii użytkowych hodowane są głównie do pracy (pasienia, psich sportów), przez co są bardziej pobudliwe, zwinniejsze i wymagają większej dawki ruchu. Ich wygląd jest sprawą drugorzędną, choć oczywiście musi być zgodny z obowiązującym wzorcem.
Owczarka australijskiego aussie nie należy mylić z owczarkiem australijskim kelpie. Obydwie te rasy stworzone są do pracy przy owcach i bydle, lubią współpracę z człowiekiem i bardzo angażują się w trening, jednak znacznie różnią się wyglądem. Owczarek australijski kelpie ma krótką, dobrze przylegającą sierść i powinien być umaszczony jednolicie lub podpalanie.
Jeśli planujesz zostać opiekunem owczarka australijskiego, na te pytania warto znać odpowiedzi!