Cocker spaniel angielski to średniej wielkości pies o długich uszach i falującej, jedwabistej sierści. Psy te wyhodowane zostały do polowań, mają więc silnie rozwinięty instynkt łowiecki. Ich odpowiednie wychowanie nie jest jednak trudne. Cocker spaniele sprawdzą się w roli towarzysza nawet większej rodziny, o ile zapewni im się dostateczną dawkę aktywności fizycznej i umysłowej.
Aktywność
6/10
Pielęgnacja
7/10
Podatność
5/10
Długość życia
8/10
Ile żyją cocker spaniele?
Cocker spaniel ma włosy czy sierść?
Ile kosztuje cocker spaniel?
Jak wychować cocker spaniela?
Jak obciąć cocker spaniela?
Cocker spaniel to średniej wielkości pies o mocnej, zwartej i harmonijnej budowie, który może ważyć 13-14 kg. Głowa u psa tej rasy jest mocna i dobrze wysklepiona, a kufa kwadratowa i zakończona szerokim nosem. Oczy cocker spaniela nie powinny być wyłupiaste ani jasne, muszą mieć natomiast bystry i wesoły wyraz. Osadzone nisko długie uszy u psa tej rasy powinny być ciężkie i dobrze owłosione.
Tułów musi być mocny i zwarty, a klatka piersiowa dobrze rozwinięta i głęboka. Ogon cocker spaniela powinien być osadzony nieco poniżej grzbietu i noszony w poziomie. Może być nieznacznie zakrzywiony i powinien zwężać się ku końcowi. Kończyny psa tej rasy muszą być mocne, proste i stosunkowo krótkie, a przy tym powinny umożliwiać psu swobodny ruch z dobrym wykrokiem.
Dwuwarstwowa sierść psa rasy cocker spaniel angielski składa się z gładkiego, jedwabistego włosa okrywowego i delikatnego podszerstka. Spaniele angielskie mogą występować w kilku umaszczeniach – jednolitym czarnym, rudym, złotym, czekoladowym, dwubarwnym biało-czarnym, biało-cytrynowym lub biało-czekoladowym oraz trójbarwnym biało-czekoladowym z podpalaniem. W rasie tej dopuszcza się także maść przesianą – niebieską, pomarańczową, cytrynową, czekoladową, niebieską z podpalaniem i czekoladową z podpalaniem.
Angielski cocker spaniel to pies żywy, radosny, łagodny i silnie przywiązany do opiekuna. Tak jak typowy pies myśliwski, lubi współpracę z opiekunem, choć bywa uparty i niezależny. Odpowiednio wychowany cocker spaniel dobrze dogaduje się z dziećmi, psami i innymi zwierzętami, a przy zapewnieniu mu odpowiedniej ilości spacerów może bez problemu zamieszkać nawet w mniejszym mieszkaniu.
Cocker spaniele angielskie są oddane swojej rodzinie, lubią czułości i spędzanie czasu wraz z opiekunami. Mogą być dobrymi towarzyszami zabaw dla dzieci, pod warunkiem że maluchy zostaną nauczone prawidłowego obchodzenia się ze zwierzętami. Psy tej rasy nie wykazują instynktu obronnego i zazwyczaj chętnie zawierają nowe znajomości z obcymi ludźmi, dlatego nie sprawdzą się w roli domowego stróża. Nie powinny także mieszkać w kojcu ani na podwórku – odizolowane od rodziny staną się sfrustrowane i nieszczęśliwe.
Cocker spaniel może także cierpieć na lęk separacyjny, czyli szczekać, wyć i demolować dom pod nieobecność opiekunów. Przepracowanie tego problemu nie jest niemożliwe, jednak wymaga cierpliwości i konsekwencji, a często także wsparcia doświadczonego behawiorysty. Do samodzielnego zostawania w domu najlepiej jest przyzwyczajać psa już od szczeniaka, stopniowo zwiększając czas, jaki maluch musi spędzić sam w domu.
Psy tej rasy zazwyczaj dobrze dogadują się z innymi czworonogami i może bez problemu zamieszkać z drugim psem, kotem czy innym zwierzęciem domowym. Trzeba jednak pamiętać, że kontakty spaniela z mniejszymi zwierzakami powinny zawsze odbywać się pod nadzorem. Spaniele rzadko popadają w konflikty z psami spotykanymi na spacerze i nie są pamiętliwe. Nieodpowiednia socjalizacja w wieku szczenięcym może jednak sprawić, że pies tej rasy stanie się reaktywny i agresywny. Dlatego cockerowi już w młodym wieku warto zapewnić dużo pozytywnych kontaktów z innymi psami, na przykład na zajęciach z psiego przedszkola.
Cocker spaniel angielski jest energiczny, żywiołowy i chętny do zabawy. Psy tej rasy potrzebują długich, ciekawych spacerów połączonych ze swobodną eksploracją, a także interesujących zajęć umysłowych angażujących zmysły i naturalne instynkty. Wytrzymałe spaniele w dobrej kondycji fizycznej mogą towarzyszyć swoim opiekunom podczas leśnych spacerów, wycieczek rowerowych i joggingu. Nie powinny być jednak zmuszane do intensywnego wysiłku podczas upałów, gdyż mogą ulec przegrzaniu.
Psy myśliwskie, takie jak angielski cocker spaniel, zostały stworzone do współpracy z człowiekiem. Nie są wprawdzie tak zaangażowane w szkolenie, jak np. owczarek niemiecki czy australijski, bywają samodzielne i uparte, jednak są przy tym inteligentne, szybko się uczą i lubią zadowalać swoich opiekunów.
W szkoleniu spanieli nie należy stosować metod awersyjnych – najlepszym sposobem na wychowanie psa tej rasy jest nagradzanie i chwalenie za prawidłowe wykonanie komend. Złe traktowanie cockera może stać się przyczyną lęku, wycofania, a nawet zachowań agresywnych. Spaniele nie sprawdzą się zbytnio w sportach, które wymagać będą precyzyjnego wykonywania komend. Odnajdą się za to na szkoleniach, które wykorzystują naturalne skłonności psa myśliwskiego – na przykład na zajęciach z noseworku, tropienia użytkowego czy dummy.
Cocker spaniel angielski to pies wyhodowany do pomocy myśliwemu. Jego zadaniem było wypłaszanie ptactwa wodnego z zarośli. Psy tej rasy mogły także przynosić opiekunowi ustrzelone ptaki lub podążać tropem zwierząt zranionych podczas polowania.
Psy w typie spaniela wykorzystywane były do polowań już 500 lat temu. Według niektórych kynologów psy o pofalowanym, długim włosie i ze zwisającymi uszami pochodzą z Hiszpanii, gdzie określane były słowem „espaigneul” oznaczającym „pies hiszpański”.
Na Wyspy Brytyjskie spaniele trafiły dzięki angielskim arystokratom, którzy poszukiwali dobrego psa myśliwskiego mogącego brać udział w coraz bardziej popularnych polowaniach na ptactwo. Początkowo w Anglii spaniele dzielono na psy do pracy na lądzie i psy wodne. Wśród tych pierwszych wyróżniano psy wystawiające zwierzynę, które dały początek dzisiejszym seterom, oraz psy wypłaszające ptactwo z zarośli, czyli springery i cockery.
Poszczególne psy przydzielano do określonych typów wyłącznie na podstawie ich wielkości – zdarzało się więc, że spośród psów z jednego miotu psy mniejsze uznawano za cockery, natomiast większe nazywano springerami.
W połowie XIX wieku w Wielkiej Brytanii małe spaniele cieszyły się dużą popularnością. W zależności od miejsca pochodzenia, psy te różniły się znacznie prezentowanym typem – hodowcy stawiali nacisk głównie na cechy użytkowe i niewielkie rozmiary (poniżej 11 kg).
W 1885 roku utworzono pierwszy klub spaniela, którego zadaniem było organizowanie konkursów pracy psów myśliwskich. Podczas wystaw przez długi czas springery i cockery prezentowano jako jedną rasę. Dopiero w 1893 roku uznano ich odrębność, a w 1902 roku opracowano osobny wzorzec dla rasy cocker spaniel i utworzono pierwszy klub dedykowany wyłącznie cockerom.
Pogodne, bystre i łagodne psiaki szybko zdobyły dużą popularność na całym świecie. Obecnie cocker spaniele angielskie dzielą się na dwie linie – użytkową, która pozostaje w rękach myśliwych, oraz wystawową, z której pochodzą psy o słabszym instynkcie, lepiej sprawdzające się w roli domowego ulubieńca.
Cocker spaniel angielski wymaga systematycznej, dość czasochłonnej pielęgnacji. Psy tej rasy są dość odporne, jednak mają genetyczne predyspozycje do niektórych dolegliwości zdrowotnych. Miewają także skłonność do nadwagi i alergii, dlatego wymagać będą ostrożnie dobranej diety.
Utrzymanie dwuwarstwowej sierści cocker spaniela wymaga regularnego szczotkowania, rozplątywania kołtunów i korygowania długości włosów okrywowych. Nadmiar martwego podszerstka i zanieczyszczenia można wyczesywać za pomocą szczotki pudlówki, natomiast do rozczesywania splątanej sierści przydaje się metalowy grzebień o różnym rozstawie zębów. Po każdym spacerze należy usunąć gałązki, liście i rzepy, które mogą wbijać się w uszy oraz dłuższe pióra na łapach i ogonie spaniela. Psy niebiorące udziału w wystawach można strzyc nieco krócej, co znacznie ułatwi codzienną pielęgnację i ograniczy ilość brudu przynoszonego przez psa do domu.
Cocker spaniel angielski nie wymaga częstych kąpieli, jednak większość psów tej rasy lubi kąpać się w kałużach i biegać po zaroślach. Często zanieczyszczenia wystarczy spłukać samą wodą i pozostawić zwierzaka do samodzielnego wyschnięcia. Jeśli jednak kąpiel stanie się nieunikniona, cockera można wykąpać w hipoalergicznym szamponie przeznaczonym dla psów o wrażliwej skórze.
Regularnie należy sprawdzać stan skóry psa, zwracając szczególną uwagę na przestrzenie międzypalcowe, okolice ogona i podgardle. Jeśli u cockera pojawią się przebarwienia sierści, zaczerwienienie skóry lub odparzenia, należy udać się z psem do lekarza weterynarii specjalizującego się w dermatologii. Opiekun psa tej rasy powinien także kontrolować uszy i oczy zwierzaka – u cocker spanieli angielskich często dochodzi do zapalenia kanałów słuchowych i spojówek. Niepokojące objawy należy jak najszybciej zgłosić specjaliście.
Cocker spaniele angielskie są stosunkowo odporne, a ich dwuwarstwowa okrywa włosowa dobrze chroni przed chłodem i wilgocią. Średnia długość życia psa tej rasy wynosi 12-15 lat. Najczęstszą przyczyną śmierci cocker spanieli są nowotwory i choroby serca, dotykające zwierzęta w podeszłym wieku.
Psy tej rasy wykazują także predyspozycje do innych chorób i problemów zdrowotnych, wśród których wymienia się:
Chcąc zmniejszyć ryzyko chorób u szczeniaka cockera, należy wybierać wyłącznie szczenięta pochodzące z renomowanych hodowli zarejestrowanych w ZKwP (FCI). Odpowiedzialni hodowcy cocker spanieli angielskich dopuszczają do rozrodu wyłącznie zdrowe psy, które pomyślnie przejdą badanie wykluczające najpoważniejsze dolegliwości występujące w rasie.
Dorosłego cocker spaniela warto także regularnie badać, wykonując mu nie tylko podstawowe badania krwi, ale także echo serca i kontrole okulistyczne.
Cocker spaniel angielski to pies o bardzo dobrym apetycie. Łakomstwo połączone z niedostateczną dawką ruchu może szybko stać się przyczyną nadwagi i otyłości, które mogą zwiększać ryzyko innych poważnych dolegliwości zdrowotnych. Opiekun psa tej rasy powinien więc zachować umiar w podawaniu pupilowi przysmaków, ostrożnie dawkować psu karmę i zapewnić zwierzakowi odpowiednią ilość aktywności fizycznej.
Cockery mogą także cierpieć na przeróżne problemy dermatologiczne i alergie pokarmowe. Muszą więc otrzymywać dietę wysokiej jakości, wolną od potencjalnych alergenów. W żywieniu psów rasy cocker spaniel angielski dobrze sprawdzają się monobiałkowe, bezzbożowe karmy o wysokiej zawartości mięsa i podrobów. Szczenięta tej rasy powinny otrzymywać dietę dla psów rosnących do ukończenia pierwszego roku życia, natomiast psy w podeszłym wieku mogą wymagać karmy o ograniczonej zawartości tłuszczu. Trzeba przy tym pamiętać, że wysoko przetworzone karmy charakteryzują się zmniejszoną przyswajalnością i często zawierają w swoim składzie sztuczne barwniki, konserwanty i polepszacze smaku, które u wrażliwszych psów mogą wywołać objawy alergii pokarmowej lub niestrawność.
Chcąc zapewnić pupilowi zdrowe żywienie, można zdecydować się na samodzielne przygotowywanie jedzenia lub skorzystać z usług firmy kateringowej dla psów dostarczającej zbilansowane posiłki. Jedną z firm oferujących psi katering jest PsiBufet. Wysokiej jakości jedzenie przygotowywane przez PsiBufet złożone jest wyłącznie ze świeżych składników najwyższej jakości – mięsa, podrobów i warzyw uzupełnionych niezbędnymi suplementami.
Posiłki powstające na bazie receptur stworzonych przez doświadczonych psich dietetyków zawierają odpowiednie proporcje niezbędnych zwierzakowi składników pokarmowych, wolne są natomiast od sztucznych dodatków. Bezzbożowe jedzenie od PsiBufet pakowane jest w wygodne opakowania ułatwiające odpowiednie dawkowanie psu posiłków, dzięki czemu opiekun z łatwością uniknie przekarmiania pupila.
Pod koniec XX wieku częstym problemem w rasie cocker spaniel angielski była choroba zwana rage syndrome – neurologiczne schorzenie objawiające się nagłymi, nieprzewidzianymi atakami agresji. Badania wykazały, że rage syndrome występował najczęściej u spanieli angielskich o jednolitym umaszczeniu rudym, złotym lub czarnym. Choroby tej nie da się przewidzieć ani jednoznacznie zdiagnozować.
Na początku XX wieku niewielkie, chętne do współpracy z człowiekiem i wytrzymałe cocker spaniele zyskały dużą popularność w USA. Amerykańscy hodowcy preferowali jednak nieco mniejsze psy i stawiali nacisk przede wszystkim na wygląd, odsuwając użytkowość na dalszy plan. W 1946 roku American Kennel Club uznał istnienie osobnej rasy – cocker spaniel amerykański.
Jeśli planujesz zostać opiekunem cocker spaniela angielskiego, na te pytania warto znać odpowiedzi!