Pudel miniaturowy to mały pies o eleganckiej sylwetce i charakterystycznej loczkowanej sierści. Psy tej rasy są inteligentne, pogodne i energiczne, a ich pozytywne nastawienie do świata sprawia, że doskonale sprawdzają się w roli towarzysza nawet większej rodziny. Trzeba jednak pamiętać, że pudel miniaturowy nie jest leniwym kanapowcem – wymaga dość dużej dawki ruchu i ciekawego zajęcia.
Aktywność
7/10
Pielęgnacja
9/10
Podatność
2/10
Długość życia
9/10
Ile żyje pudel miniaturowy?
Pudel miniaturowy czy toy?
Pudel miniaturowy ma sierść czy włosy?
Czy pudel miniaturowy dużo szczeka?
Pudel miniaturowy to mały, ważący zaledwie 4-7 kg pies o eleganckiej, harmonijnej sylwetce. Psy tej rasy mają wyrazistą, proporcjonalną głowę z dobrze zarysowanymi konturami i wyraźną bruzdą czołową. Muszą mieć także mocną, prostą kufę zakończoną dobrze rozwiniętym nosem i żywe, lekko skośne oczy ciemnego koloru.
Uszy pudla miniaturowego powinny być dość długie, płaskie i zaokrąglone na końcach. Proporcjonalny tułów o krótkim grzbiecie i głębokiej klatce piersiowej musi być zakończony wysoko osadzonym ogonem, a proste, równoległe i dobrze umięśnione nogi muszą pozwalać pudlowi miniaturowemu na lekki, sprężysty chód.
Pudel miniaturowy ma dwuwarstwową sierść złożoną z grubego, elastycznego podszerstka tworzącego charakterystyczne loczki oraz skąpego włosa okrywowego.
Psy tej rasy występować mogą tylko w jednolitym umaszczeniu, w kolorze czarnym, białym, brązowym, srebrnym lub płowym. U pudli miniaturowych niedopuszczalne są natomiast umaszczenia łaciate, pręgowane ani podpalane.
Pierwotnym przeznaczeniem pudli było pomaganie myśliwemu podczas polowań na ptactwo wodne. Psy tej rasy musiały być chętne do współpracy z człowiekiem i zdolne do długotrwałej pracy oraz szybko się uczyć. Ich wyjątkowo przyjazne usposobienie sprawiło, że doskonale odnalazły się w roli domowych pupili.
Pudel miniaturowy to pies oddany swoim opiekunom, którym wylewnie okazuje swoje uczucia. Zrównoważone i dość tolerancyjne psy tej rasy mogą być dobrym towarzystwem dla nieco starszych dzieci. Trzeba jednak pamiętać, że zbyt często brane na ręce i niedelikatnie traktowane mogą zacząć się bronić, dlatego ich kontakty z maluchami powinny odbywać się zawsze pod opieką osoby dorosłej.
Odpowiednio zsocjalizowane pudle miniaturowe są przyjacielsko nastawione do obcych osób i chętnie nawiązują nowe znajomości. Mogą natomiast cierpieć na lęk separacyjny objawiający się szczekaniem lub niszczeniem w domu pod nieobecność opiekunów. Dlatego psy tej rasy należy od szczeniaka uczyć samodzielnego zostawania w domu.
Pudle miniaturowe z reguły dobrze dogadują się z innymi psami i nie wdają się w awantury. Mogą jednak obawiać się większych od siebie czworonogów, dlatego już we wczesnym wieku należy zapewnić im dużo pozytywnych kontaktów z innymi psami. Pudla miniaturowego warto więc zabrać na zajęcia do psiego przedszkola prowadzonego przez doświadczonego behawiorystę.
Pudel miniaturowy może zamieszkać z kotem lub innym zwierzątkiem domowym, o ile został z nim odpowiednio zapoznany.
Pudle miniaturowe to psy aktywne, które potrzebują dużej dawki ruchu i codziennej zabawy. Nie sprawdzą się wprawdzie w roli towarzysza rowerowych wypraw, za to chętnie wybiorą się na długi spacer do parku lub do lasu.
Przyjazne nastawienie sprawia także, że psy tej rasy mogą być zabierane na miejskie wyprawy, do kawiarni i do pracy w biurze. Pudle miniaturowe szybko odnajdują się w każdym środowisku, o ile towarzyszy im ukochany opiekun, dlatego mogą być zabierane w podróże.
Inteligentne pudle miniaturowe szybko uczą się nowych sztuczek i zazwyczaj nie sprawiają opiekunowi trudności wychowawczych. Trzeba jednak pamiętać, że są to psy wrażliwe, które nie tolerują krzyku ani kar. Z tego względu podczas ich szkolenia należy stosować wyłącznie pozytywne metody polegające na nagradzaniu psa za dobre zachowanie.
Zwinny, czujny i podatny na szkolenie pudel miniaturowy może brać udział w niemal każdym psim sporcie. Sprawdzi się zarówno w agility, obedience, rally-o czy frisbee, jak i w tropieniu użytkowym lub noseworku.
Pudel to myśliwska rasa, której pierwotnym zadaniem było pomaganie myśliwemu podczas polowań na kaczki i inne dzikie ptactwo wodne. Z czasem psy te zaczęto utrzymywać w roli towarzysza rodziny.
Pochodzenie pudli nie jest do końca znane. Przypuszcza się, że ich przodkiem był barbet – średniej wielkości pies myśliwski o obfitym owłosieniu chroniącym go przed niekorzystnymi warunkami pogodowymi i wilgocią. Psy te były następnie krzyżowane z portugalskimi psami dowodnymi oraz węgierskimi i hiszpańskimi psami myśliwskimi, co poprawiło ich zdolność do pracy.
Wyhodowane w ten sposób psy doskonale sprawdzały się podczas polowań w wodzie. Ich sierść często była strzyżona w specyficzny sposób – tułów golono krótko, by włosy nie przeszkadzały w pływaniu, natomiast kończyny pozostawiano owłosione, by chronić łapy psa przed zranieniami podczas buszowania w zaroślach.
Pudle cieszyły się ogromną popularnością za czasów Ludwika XV i XVI. Eleganckie, dumne psy stały się symbolem zamożności i często gościły na francuskich dworach.
Ich ogromną inteligencję doceniono natomiast w cyrkach, w których występowały na pokazach sztuczek. W czasach tych zaczęto preferować mniejsze czworonogi, które były znacznie tańsze w utrzymaniu i łatwiejsze w transporcie. Selekcja ze względu na rozmiary doprowadziła do powstania miniaturowej odmiany.
Obecnie pudel to rasa znana na całym świecie. Te inteligentne, przyjazne i odnajdujące się w każdych warunkach psy są często wybierane przez rodziny z dziećmi i osoby poszukujące aktywnego towarzysza do uprawiania sportów. Duża różnorodność odmian w tej rasie sprawia, że każdy może znaleźć wśród pudli idealnego pupila – zarówno pod względem wielkości, jak i umaszczenia.
Opiekun pudla miniaturowego będzie musiał poświęcić dość dużo czasu na pielęgnację swojego pupila. Psy tej rasy nie są natomiast zbyt chorowite i zazwyczaj dobrze tolerują każdy rodzaj pokarmu.
Pudel miniaturowy wymaga regularnego strzyżenia. Psom tej rasy, które nie biorą udziału w wystawach, można skracać włos tak, by ograniczyć zbieranie się na sierści zanieczyszczeń i zaplątywanie patyków, liści lub rzepów.
Opiekun musi także pamiętać o regularnym szczotkowaniu pupila – pudle wprawdzie nie gubią zbyt dużych ilości sierści, mogą mieć jednak skłonność do filcowania się. Przed każdą kąpielą psa tej rasy należy dokładnie wyszczotkować, a po myciu wytrzeć ręcznikiem i dosuszyć suszarką ustawioną na chłodny powiew.
Pudle miniaturowe biorące udział w wystawach muszą być odpowiednio strzyżone. W rasie tej na pokazach dopuszcza się ściśle określone rodzaje fryzur:
fryzurę „na lwa”,
fryzurę „nowoczesną”,
fryzurę „angielską”,
fryzurę „szczenięcą”,
fryzurę „skandynawską”.
Każda z tych fryzur ma precyzyjne opisane miejsca, w których sierść musi być skrócona do określonej długości. Z tego względu strzyżenie pudla przed wystawą warto powierzyć doświadczonemu groomerowi.
Opiekun pudla miniaturowego musi też regularnie kontrolować stan oczu i uszu oraz długość pazurów pupila. Psom tej rasy warto również myć zęby, gdyż miniaturowe pudle mogą mieć skłonność do nadmiernego odkładania się kamienia nazębnego.
Pudle miniaturowe to zdrowe i odporne psy, które mogą żyć nawet 18 lat. Zazwyczaj dość dobrze znoszą chłody i upały, jednak podczas silnych mrozów mogą potrzebować ciepłego ubranka.
W rasie tej obserwuje się mimo wszystko skłonność do kilku problemów zdrowotnych, wśród których wymienia się szczególnie:
wypadanie rzepek,
choroba Perthesa (jałowa martwica głowy kości udowej),
postępujący zanik siatkówki,
dwurzędowość rzęs,
jaskrę,
zapadanie tchawicy,
padaczkę idiopatyczną,
kamicę moczową,
chorobę von Willebranda (zaburzenia krzepnięcia krwi),
zapalenie uszu,
choroby zębów i dziąseł.
Ryzyko wystąpienia niektórych chorób dziedzicznych u pudla miniaturowego można zmniejszyć, kupując szczeniaka z hodowli zarejestrowanej w ZKwP (FCI). Odpowiedzialni hodowcy wykonują swoim psom badania mające wykluczyć z dalszego rozrodu psy mogące przekazać potomstwu wadliwe geny.
Trzeba jednak pamiętać, że pies z nawet najlepszej hodowli może zachorować. Dlatego niezwykle istotna jest odpowiednia profilaktyka zdrowotna obejmująca nie tylko szczepienia, ale także odrobaczanie, zabezpieczanie przeciw kleszczom i regularne badania krwi i moczu. Jeśli u psa wystąpią takie objawy, jak nawracająca biegunka, problemy z oddawaniem moczu czy uporczywy kaszel, należy jak najszybciej udać się z pupilem do lekarza weterynarii.
Pudle miniaturowe mogą mieć skłonność do nadwagi i otyłości, jeśli opiekun nie zapewnia im odpowiedniej dawki ruchu. Z tego względu wymagać będą ostrożnego dawkowania pokarmu. Psy tej rasy warto karmić przynajmniej dwa lub trzy razy dziennie – małe psy nie są wprawdzie narażone na skręt żołądka, jednak ich małe brzuchy mogą nie zmieścić na raz całej dziennej dawki jedzenia. Przepełnienie żołądka może sprawiać psu duży dyskomfort i skutkować wymiotami lub niechęcią do jedzenia.
Pies rasy pudel miniaturowy zazwyczaj nie jest zbyt wybredny i dobrze toleruje każdą dietę. Można go więc karmić zarówno gotową karmą przeznaczoną dla małych ras, jak i jedzeniem przygotowywanym w domu. Samodzielne gotowanie psu jest jednak dość trudnym zadaniem – nieodpowiednie zbilansowanie diety może prowadzić do niebezpiecznych niedoborów lub przedawkowania niektórych witamin. Dlatego opiekunowie chcący podawać psu domowe jedzenie powinni najpierw skonsultować się z doświadczonym dietetykiem zwierzęcym.
Bezpieczną alternatywą dla posiłków przygotowywanych przez opiekuna może być jedzenie oferowane przez firmy kateringowe dla psów – na przykład PsiBufet. Receptury, na bazie których przyrządzane są posiłki PsiBufet, stworzone zostały przez doświadczonych specjalistów, dlatego są dobrze zbilansowane i dostarczają psu wszystkich niezbędnych substancji odżywczych w odpowiednio dobranych proporcjach.
Nie zawierają przy tym żadnych zbędnych wypełniaczy – złożone są wyłącznie z gotowanego na parze mięsa, podrobów, warzyw i suplementów. Składniki użyte w recepturach są najwyższej jakości i wolne są od potencjalnie szkodliwych dodatków, takich jak sztuczne barwniki, polepszacze smaku czy konserwanty. To wszystko sprawia, że posiłki PsiBufet są wyjątkowo aromatyczne i lekkostrawne – sprawdzą się więc w żywieniu nawet bardzo wybrednych czworonogów i psów z wrażliwym żołądkiem.
Pudle występują w czterech odmianach wielkości różniących się wysokością w kłębie:
pudel duży – 45-60 cm w kłębie,
pudel średni – 35-45 cm w kłębie,
pudel miniaturowy – 28-35 cm w kłębie,
pudel toy – 24-28 cm w kłębie.
Wszystkie pudle, niezależnie od wielkości, powinny zachować takie same proporcje ciała. Wszystkie psy tej rasy mogą też występować wyłącznie w czterech jednolitych umaszczeniach. Hodowcy zazwyczaj nie decydują się na kojarzenia psów o innym umaszczeniu, choć w przypadku pudli jest to dozwolone.
Jeśli planujesz zostać opiekunem pudla miniaturowego, na te pytania warto znać odpowiedzi!
Ile kosztuje pudel miniaturowy? Cena szczeniaka tej rasy wynosi około 8000 zł. To, ile kosztuje pudel miniaturowy, zależy głównie od stanu zdrowia jego rodziców, ich osiągnięć wystawowych i pochodzenia oraz umaszczenia malucha.
Ile żyje pudel miniaturowy? Pudel miniaturowy to rasa długowieczna, jej przedstawiciele mogą żyć nawet 18 lat. To, ile żyje pudel miniaturowy, zależeć będzie nie tylko od genów psa – ważne jest także zapewnienie psu opieki zdrowotnej i odpowiednie żywienie.
Pudel miniaturowy czy toy? Pudel miniaturowy różni się od pudla toy przede wszystkim wielkością. Miniaturki są nieco większe niż toye, jednak wciąż pozostają małymi psami, ważącymi nie więcej niż 7 kg. Obydwie odmiany są bardzo aktywne, przyjazne i inteligentne.
Pudel miniaturowy ma sierść czy włosy? Pudel miniaturowy ma sierść złożoną z obfitego, wełnistego podszerstka tworzącego elastyczne loki oraz skąpego włosa okrywowego.
Czy pudel miniaturowy dużo szczeka? Pudel miniaturowy to pies czujny i energiczny. Może mieć skłonność do nadmiernego szczekania, którym alarmuje opiekuna o podejrzanych hałasach lub wyraża swoje podekscytowanie. Niektóre pudle miniaturowe mogą także uporczywie szczekać i wyć pod nieobecność opiekunów w domu, co będzie najczęściej objawem lęku separacyjnego.