Chow chow to średniej wielkości pies o bujnej, gęstej sierści, która nadaje mu lwiego wyglądu. Pies tej rasy jest oddany opiekunowi, choć nie ma skłonności do wylewnego okazywania uczuć. Nieufny wobec obcych, niezależny i obdarzony silnym charakterem chow chow jest dość trudny w wychowaniu, a w nieodpowiednich rękach może stać się agresywny. Potrzebuje więc doświadczonego opiekuna i starannej socjalizacji.
Aktywność
5/10
Pielęgnacja
6/10
Podatność
4/10
Długość życia
7/10
Ile kosztuje chow chow?
Gdzie kupić psa rasy chow chow?
Ile żyją chow chow?
Chow chow ma sierść czy włosy?
Dlaczego chow chow ma niebieski język?
Chow chow to pies o zwartej, harmonijnej budowie i dostojnej postawie, mogący ważyć 20-30 kg. Głowa chow chowa jest duża, płaska i szeroka, zakończona dużym, najczęściej czarnym nosem. Pysk u psa tej rasy powinien być średniej wielkości i szeroki, nie może być spiczasty. Oczy chow chowa są ciemne, owalne i średniej wielkości, nieco jaśniejsze mogą być u psów o umaszczeniu niebieskim i płowym. Uszy powinny być małe, grube, szeroko rozstawione i zaokrąglone na końcach. Ich ułożenie w połączeniu z fałdami na głowie powinno nadawać psu nachmurzonego wyglądu.
Tułów psa tej rasy jest krótki i prosty, klatka piersiowa szeroka i głęboka, a żebra dobrze wysklepione, ale nie beczkowate. Ogon powinien być wysoko osadzony, dobrze owłosiony i noszony nad grzbietem. Kończyny chow chowa muszą być proste, dobrze umięśnione. Chow chow powinien poruszać się szczudłowatym, nieco sztywnym chodem.
Sierść chow chowa jest dwuwarstwowa. Składa się z grubych włosów okrywowych i miękkiego, wełnistego podszerstka. Długowłose psy tej rasy powinny być obficie owłosione szczególnie wokół szyi i na tylnej stronie ud. Sierść u krótkowłosego chow chowa również powinna być gęsta i odstająca, musi także nadawać psu pluszowy wygląd. Chow chowy występują w kilku jednolitych umaszczeniach – czarnym, rudym, niebieskim, białym i kremowym. Dopuszczalne jest cieniowanie na spodzie ogona i tylnej części ud.
Chow chow to pies, który silnie przywiązuje się do opiekunów, nie jest jednak wylewny w okazywaniu uczuć i nie przepada za wykonywaniem komend. Pełniący niegdyś rolę psa bojowego i stróżującego, jest nieufny wobec obcych osób i może wykazywać agresję zarówno wobec ludzi, jak i innych czworonogów. Z tego względu chow chow potrzebuje doświadczonych opiekunów, którzy będą umieli odpowiednio go wychować.
Wobec domowników chow chow zachowuje się łagodnie, jednak stroni od bliskiego kontaktu fizycznego. Psy tej rasy często nawet nie witają swoich opiekunów wracających do domu, co jednak nie znaczy, że nie potrzebują towarzystwa człowieka. Odizolowane od domowników mogą szybko stać się sfrustrowane i agresywne. Z tego względu chow chowy nie powinny być utrzymywane w ogrodzie lub kojcu ani pozbawione kontaktu z rodziną.
Trzeba także pamiętać, że mimo silnego instynktu stróżowania i dużej czujności, psy te są dość ciche i nie mają skłonności do alarmowania o każdym nietypowym zdarzeniu. W stosunku do obcych osób chow chowy wykazują dużą nieufność i niezbyt szybko przekonują się do gości. Opiekun tego psa powinien dołożyć wszelkich starań, by niechęć ta nie przerodziła się w agresję. W prawidłowej socjalizacji chow chowa pomocne będzie wsparcie doświadczonego behawiorysty.
Obdarzone silnym charakterem chow chowy zazwyczaj nie dogadują się z innymi zwierzętami i mają skłonność do popadania w konflikty. Szczególną ostrożność należy zachować podczas spotkań z mniejszymi psami oraz w trakcie spotkań dwóch niekastrowanych samców. Opiekun chcący zmniejszyć ryzyko takich problemów powinien już od szczenięcia zapewnić pupilowi prawidłową socjalizację z innymi psami, na przykład podczas zajęć w psim przedszkolu.
Psy rasy chow chow nie są urodzonymi sportowcami. Nie przepadają też za częstymi zmianami codziennej rutyny i otoczenia. Nie sprawdzą się więc w roli towarzysza rowerowych wycieczek ani wakacyjnych wyjazdów. Opiekun powinien także pamiętać, że obficie owłosiony chow chow jest wyjątkowo wrażliwy na wysokie temperatury i podatny na udary cieplne. Mimo wszystko psy te potrzebują regularnego kontaktu z różnorodnym otoczeniem i ciekawych spacerów połączonych ze swobodną eksploracją.
Psu tej rasy należy także zapewnić odpowiednią dawkę aktywności, która uchroni zwierzaka od nadwagi i pozwoli mu utrzymać szczupłą sylwetkę. Niezależne, samodzielne i uparte chow chowy niechętnie wykonują wydawane im polecenia. Ich szkolenie, podobnie jak w przypadku innych szpiców pierwotnych, wymagać będzie dużego zaangażowania, konsekwencji i cierpliwości.
W stosunku do psów tej rasy nie należy stosować przemocy ani metod awersyjnych. Źle traktowany przez opiekuna chow chow nie tylko będzie niechętny do współpracy – może także stać się agresywny i niebezpieczny. Jeśli wychowanie psa tej rasy zaczyna sprawiać trudności, należy skontaktować się z doświadczonym trenerem lub behawiorystą.
Chow chow to jedna z najstarszych ras psów. Czworonogi te są blisko spokrewnione z innymi azjatyckimi szpicami – między innymi z akitą i shiba inu.
Psy przypominające niewielkie lwy znane były już w starożytnej Azji. Do Chin przybyły prawdopodobnie z Mongolii, gdzie pomagały w wypasie owiec na trudnym, górzystym terenie. Silne, dobrze umięśnione i wytrzymałe psy używane były także do polowań, ciągnięcia zaprzęgów oraz stróżowania dobytku.
Chińczycy szybko docenili cechy przybyłych czworonogów i wykorzystywali je także jako psy wojenne. Polowania z udziałem tych psów stały się natomiast ulubioną rozrywką cesarzy z dynastii Tang. W swoich psiarniach utrzymywali oni nawet po kilkadziesiąt tysięcy psów w typie dzisiejszego chow chowa. Psy te karmiono najlepszej jakości ryżem z mięsem i zapewniano najwyższej jakości obsługę godną arystokracji.
W świątyniach tybetańskich hodowano natomiast chow chowy o błękitnym umaszczeniu – ich zadaniem była ochrona mnichów przed złodziejami i złymi duchami. Niestety staranna hodowla chow chowów upadła wraz z dynastią Tang, gdy w Chinach nastały czasy głodu. Dobrze umięśnione, okryte gęstą sierścią psy utrzymywano już nie tylko w roli stróżów. Rozmnażane na farmach psy pełniły rolę także zwierząt rzeźnych, a z ich skór powstawały ciepłe futra. Fioletowe języki były natomiast używane w medycynie.
Pierwsze chow chowy trafiły do Europy pod koniec XVI wieku dzięki marynarzom przewożącym towary z Chin do Anglii. Psy te początkowo umieszczono w londyńskim zoo, jednak kolejne psy z importu zwróciły uwagę brytyjskich kynologów. Za sprawą Lady Granville Gordon i jej córki Lady Faudel-Phillips, rasa zaczęła pojawiać się na wystawach psów.
Pierwszy klub chow chow założony został w 1895 roku, pod koniec którego powstał także pierwszy wzorzec rasy. Pierwsze chow chowy trafiły do USA pod koniec XIX wieku.
Obecnie rasa chow chow znana jest na całym świecie. Z czasem zatraciła swoje agresywne usposobienie i wybitne zdolności łowieckie. Silne, pewne siebie i nieufne wobec obcych psy sprawdzają się teraz głównie w roli przydomowych stróżów i ulubieńców rodziny.
Podobnie jak inne psy ras pierwotnych, chow chow charakteryzuje się dość dobrym zdrowiem. Nie jest także zbyt wymagający pod kątem żywienia. Trudność może sprawiać natomiast pielęgnacja jego gęstej sierści.
Utrzymanie okrywy włosowej chow chowa w dobrym stanie nie jest łatwym zadaniem. Niestety brak systematycznej pielęgnacji może prowadzić nie tylko do filcowania się i zlepiania sierści, ale także do poważnych problemów dermatologicznych, infekcji i odparzeń skóry. Opiekun powinien codziennie szczotkować psa przy użyciu szczotki z twardego, długiego włosia lub drucianej pudlówki. Pozwoli to wyczesać nadmiar martwego podszerstka i zapewni dopływ powietrza do skóry. Do rozplątywania kołtunów przyda się natomiast metalowy grzebień o różnym rozstawie zębów. Przed szczotkowaniem sierść psa należy spryskać odżywką zapobiegającą elektryzowaniu się sierści.
Kąpiel powinna być ostatecznością – gęsty podszerstek chow chowa niezwykle trudno wysuszyć, a pozostawienie sierści do samodzielnego wyschnięcia może stać się przyczyną hot-spotów. W przypadku psów tej rasy znacznie lepiej sprawdzają się suche szampony w formie pudru. Chcąc wykąpać chow chowa, warto skorzystać z usług groomera, który ma doświadczenie w pielęgnacji psów tej rasy.
Opiekun chow chowa powinien także regularnie kontrolować stan oczu, uszu i pazurów psa. Szczególną uwagę należy zwrócić na fałdy skóry na głowie czworonoga. Zbierające się w nich zanieczyszczenia można usuwać zwilżoną ściereczką, a w razie infekcji należy zwrócić się po pomoc do lekarza weterynarii specjalizującego się w chorobach skóry.
Chow chow to dość zdrowa i odporna rasa, która przy odpowiedniej opiece może żyć nawet 13 lat. Nie znaczy to jednak, że u tych psów nie występują żadne choroby.
Do dolegliwości, które najczęściej przytrafiają się chow chowom, należą przede wszystkim:
Chcąc zminimalizować ryzyko wystąpienia chorób o podłożu genetycznym, należy kupować szczenięta wyłącznie ze sprawdzonych hodowli zarejestrowanych w ZKwP (FCI). Odpowiedzialni hodowcy wykonują swoim psom testy genetyczne, mające wykluczyć nosicielstwo niebezpiecznych mutacji i dopuszczają do rozrodu wyłącznie zdrowe osobniki.
Opiekun chow chowa powinien wykonywać psu regularne badania profilaktyczne, obejmujące badanie krwi, usg jamy brzusznej i echo serca. Pozwoli to na wczesne wykrycie ewentualnych chorób i wdrożenie leczenia, zanim zacznie ona stanowić zagrożenie dla życia psa. Mimo średniej wielkości, chow chowy cierpieć mogą także na rozszerzenie i skręt żołądka, który stanowi śmiertelne zagrożenie. Opiekun musi zachować ostrożność również podczas upałów, gdyż chow chowy są wyjątkowo wrażliwe na wysokie temperatury i podatne są na udar cieplny.
Chow chowy, podobnie jak inne niezbyt aktywne psy, narażone są na nadwagę i otyłość – choroby, które zwiększać będą ryzyko dysplazji stawów i udaru cieplnego. Opiekun psa tej rasy powinien więc ostrożnie dawkować psu pokarm i dbać, by zwierzak utrzymał szczupłą, umięśnioną sylwetkę.
Chow chowy mają także predyspozycje do chorób skóry i alergii pokarmowych. Z tego względu wymagać będą wysokiej jakości pożywienia wolnego od potencjalnych alergenów. Psa rasy chow chow można karmić wysokiej jakości karmą suchą lub mokrą. Szczególnie zalecane są produkty bezzbożowe i monobiałkowe, o wysokiej zawartości mięsa.
Opiekując się psem skłonnym do alergii i zaburzeń trawienia, warto jednak zdecydować się na podawanie psu diety domowej. Posiłki przygotowywane ze świeżych składników są bowiem wolne od konserwantów, barwników i innych, potencjalnie szkodliwych i alergizujących dodatków. Trzeba jednak pamiętać, że ułożenie zbilansowanego jadłospisu dla psa nie jest łatwe. Niedobory białka, niezbędnych kwasów tłuszczowych czy witamin szybko odbiją się na zdrowiu psa i mogą prowadzić do chorób wątroby, nerek czy pogorszenia wyglądu sierści.
Opiekunowie, którzy nie posiadają wystarczającej wiedzy na temat zdrowego żywienia psów, nie są jednak skazani na kupowanie psu wysoko przetworzonych karm. Doskonałą, zdrową alternatywą dla samodzielnie przygotowywanych posiłków jest jedzenie oferowane przez firmy kateringowe dla psów, takie jak PsiBufet. Składające się wyłącznie ze świeżego mięsa, podrobów i warzyw posiłki powstają według receptur sporządzonych przez doświadczonych dietetyków zwierzęcych.
Dzięki temu dostarczają psu wszystkich składników niezbędnych do utrzymania doskonałego zdrowia i pięknego wyglądu. Jedzenie PsiBufet jest bezzbożowe i wolne od zbędnych dodatków, dzięki czemu jest lekkostrawne i dobrze przyswajalne nawet przez wrażliwe psiaki. Bazujące m.in. na wołowinie, jagnięcinie, kurczaku lub indyku posiłki są także wyjątkowo aromatyczne, a ich smakowi nie oprze się żaden czworonóg. Kupując PsiBufet, mamy także pewność, że nie przekarmimy zwierzaka – jedzenie dostarczane jest w paczkach, których wielkość dostosowana jest do indywidualnego zapotrzebowania danego psa.
W jednym z chińskich dialektów słowo „chow” oznacza mięsny przysmak. Nazwa rasy nawiązuje więc do czasów, gdy chow chowy hodowano na farmach w celach konsumpcyjnych.
Opiekunem chow chowa był między innymi Sigmund Freud, austriacki psychoanalityk. Zabierał on swojego pupila na sesje i zauważył, że obecność czworonoga pozwalała zmniejszyć stres u pacjentów.
Jeśli planujesz zostać opiekunem chow chowa, na te pytania warto znać odpowiedzi!