Welsh corgi pembroke to mały, krótkonogi pies o lisim pysku i stojących uszach. Psy tej rasy są żywe, bystre i przyjacielskie, dzięki czemu doskonale sprawdzają się w roli towarzysza rodzin z nieco starszymi dziećmi. Trzeba jednak pamiętać, że corgi stworzone zostały do pasienia bydła, dlatego często instynktownie podszczypują łydki biegających dzieci. Mogą być także dość szczekliwe i cierpieć na lęk separacyjny.
Aktywność
6/10
Pielęgnacja
5/10
Podatność
3/10
Długość życia
8/10
Ile kosztuje corgi?
Ile żyją corgi?
Czy corgi mają ogony?
Welsh corgi pembroke czy cardigan?
Ile waży corgi?
Welsh corgi pembroke to krępy, krótkonogi pies mogący ważyć 9-12 kg. Głowa u psa tej rasy jest dość szeroka i płaska między uszami, a pysk lekko spiczasty i zakończony czarnym nosem. Oczy corgi powinny być okrągłe i średniej wielkości, o brązowym kolorze. Uszy pembroke’a muszą być stojące i lekko zaokrąglone na końcach. Pies tej rasy ma dość długi tułów o prostym grzbiecie i głębokiej klatce piersiowej. Kończyny muszą być natomiast krótkie, ale mocne i proste. Welsh corgi pembroke powinien mieć naturalnie krótki ogon, choć w rasie tej akceptuje się także psy o długim, noszonym wysoko ogonie przypominającym lisią kitę. Mimo krótkich łap, pies tej rasy powinien poruszać się żwawym i swobodnym krokiem. Welsh corgi pembroke ma średniej długości sierść złożoną z prostego włosa okrywowego i gęstego podszerstka. Oprócz najbardziej charakterystycznego, rudego umaszczenia z białymi znaczeniami, psy te mogą mieć także śniadą, płową, a nawet czarną podpalaną maść.
Welsh corgi pembroke to żywiołowy, inteligentny psiak, który potrzebuje dość dużej dawki ruchu i zabawy. Swoim opiekunom wylewnie okazuje uczucia, choć nie jest im ślepo posłuszny. W stosunku do obcych osób jest odważny i łagodny, zazwyczaj dobrze też dogaduje się z innymi psami i kotami.
Energiczne, pogodne i radosne corgi mogą stanowić dobre towarzystwo zabaw dla nieco starszych dzieci. Jednak niedelikatnie traktowane, często podnoszone czy ciągnięte za ogon mogą dobitnie okazywać swoje niezadowolenie. Dlatego kontakty tego psa z dziećmi powinny być zawsze nadzorowane przez osobę dorosłą, a maluchy należy nauczyć prawidłowego obchodzenia się ze zwierzakiem. Psy tej rasy są czujne i na wszystkie podejrzane odgłosy reagują głośnym szczekaniem. Sprawdzą się więc w roli domowego stróża, przy czym nie powinny być utrzymywane wyłącznie na podwórku – pozbawione kontaktu z opiekunem staną się nieszczęśliwe, sfrustrowane i reaktywne. Welsh corgi pembroke szybko nawiązują przyjaźnie z gośćmi i chętnie się z nimi bawią, jednak w stosunku do obcych osób bywają nieśmiałe. Psu tej rasy warto więc zapewnić prawidłową socjalizację od szczeniaka i zapewnić mu dużo pozytywnych skojarzeń z przeróżnymi ludźmi. Welsh corgi pembroke z reguły dobrze dogadują się z innymi psami, ale gdy natrafią na niemiłego awanturnika, nie pozostaną mu dłużne. Mogą mieć także skłonność do instynktownego zaganiania biegających w zabawie psów i bolesnego podszczypywania ich za tylne łapy, co może wywołać strach i agresję u innych czworonogów. Aby zmniejszyć ryzyko dużej ekscytacji będącej przyczyną takich zachowań w kontaktach z innymi psami, warto udać się ze szczeniakiem na zajęcia z psiego przedszkola. Corgi pozbawione są natomiast instynktu łowieckiego, dzięki czemu dobrze tolerują koty i inne domowe zwierzęta.
Corgi to psy inteligentne i chętne do współpracy z człowiekiem. Szybko rozumieją oczekiwania opiekuna i mają bardzo dobrą pamięć. Mają jednak silny charakter, bywają uparte i mogą dość szybko nudzić się monotonnym powtarzaniem ćwiczeń. Opiekun powinien więc zapewniać psu krótkie, urozmaicone sesje szkoleniowe i znaleźć odpowiednią motywację, która zagwarantuje dobre zaangażowanie podczas treningu. Psa tej rasy nie należy natomiast szkolić za pomocą metod awersyjnych ani karać za nieposłuszeństwo – złe traktowanie może sprawić, że corgi stanie się wycofany i wystraszony, a w skrajnych przypadkach także agresywny. Jeśli welsh corgi pembroke zaczyna sprawiać kłopoty swoim opiekunom, należy skonsultować się z doświadczonym behawiorystą lub psim trenerem. Ze względu na długi tułów i krótkie nogi, corgi nie powinny być narażane na duże przeciążenia, jakie towarzyszą na przykład bieganiu przy rowerze. Wymagają jednak dużej dawki codziennej aktywności fizycznej i zabawy. Doskonałą rozrywką dla pembroke’a mogą być długie spacery w ciekawym środowisku lub w towarzystwie innych psów. Corgi mogą także rekreacyjnie ćwiczyć nosework, tropienie użytkowe i uczestniczyć w treningach pasienia owiec albo gęsi.
Nazwa rasy welsh corgi pembroke nawiązuje do rejonu, który miał największy wpływ na jej kształtowanie (miejscowość Pembrokeshire w południowo-zachodniej Walii), oraz słów „cor” i „ci”, które można przetłumaczyć jako „karzeł” i „pies”.
Niewielkie, krótkonogie psy o stojących uszach i lisim pysku znane były już w X-wiecznej Skandynawii. Ich zadaniem było przede wszystkim zaganianie stad bydła na farmach, choć psy te sprawdzały się także w roli szczurołapów i obrońców dobytku. Jeszcze do połowy XIX wieku niemal na każdej walijskiej farmie spotkać można było corgi, choć różniły się one nieznacznie w zależności od regionu, z którego pochodziły. Na południu w okolicach miasta Pembrokeshire preferowano psy z naturalnie krótkim ogonem, natomiast w Cardiganshire większość psów miała długie ogony. Gdy na początku XX wieku w Skandynawii zaczęto hodować mniej bydła, a na farmach pojawiło się znacznie więcej owiec, walijskie corgi przestały być tak popularne. Zastąpiono je zwinniejszymi i szybszymi psami w typie dzisiejszych border collie. Małe psiaki wciąż jednak wykorzystywano do pilnowania obejścia.
Pierwsze corgi pojawiły się na wystawie psów w 1925 roku. Niedługo później utworzono pierwszy klub tej rasy i sporządzono wstępny wzorzec wspólny dla obu odmian. Okazało się jednak, że większość hodowców wyraźnie preferowało jeden z dwóch istniejących typów psów. Dlatego w 1934 roku uznano istnienie dwóch osobnych ras – welsh corgi pembroke i welsh corgi cardigan i zabroniono krzyżowania tych odmian. Początkowo typ pembroke cieszył się ogromna popularnością – po wojnie była to czwarta z najpopularniejszych ras w Wielkiej Brytanii. Jednak z czasem liczebność tych psów zaczęła drastycznie spadać, a w 2006 roku brytyjski Kennel Club umieścił welsh corgi na liście ojczystych ras zagrożonych wyginięciem. Podejrzewa się, że było to skutkiem wprowadzenia zakazu obcinania psom ogonów oraz rosnącej popularności ras importowanych z innych krajów. Po kilku kryzysowych latach corgi zaczęły jednak zdobywać nowych zwolenników, a w 2016 roku zostały wykreślone z listy zagrożonych ras.
Obecnie psy rasy welsh corgi pembroke i cardigan utrzymywane są głównie do towarzystwa. Energiczne, inteligentne, choć obdarzone dość silnym charakterem psiaki sprawdzają się w roli towarzysza nawet większych rodzin, a dzięki małym rozmiarom odnajdują się także w mniejszych mieszkaniach.
Dwuwarstwowa okrywa włosowa corgi wymaga systematycznej, ale niezbyt skomplikowanej pielęgnacji. Pies tej rasy jest dość wytrzymały i odporny, ma jednak predyspozycje do niektórych chorób genetycznych i nadwagi.
Welsh corgi pembroke gubią sierść praktycznie przez cały rok. Opiekun psa tej rasy powinien więc regularnie szczotkować pupila za pomocą szczotki pudlówki lub gęstego grzebienia. Podczas wiosennego i jesiennego linienia warto natomiast wyczesywać psa furminatorem. Corgi nie potrzebują częstych kąpieli. Nisko zawieszony brzuch psa może wprawdzie zbierać duże ilości zanieczyszczeń podczas spacerów, jednak większość z nich można łatwo usunąć szczotką lub zwilżoną ściereczką. Gdy pies poważnie się ubrudzi, można wykąpać go w hipoalergicznym szamponie przeznaczonym dla psów. Po myciu należy dokładnie wytrzeć psa ręcznikiem, a następnie wysuszyć sierść suszarką nastawioną na chłodny powiew. Pozostawienie psa do samodzielnego wyschnięcia może stać się przyczyną problemów skórnych – hotspotów i grzybic. Psu rasy welsh corgi pembroke należy regularnie sprawdzać stan uszu, oczu i pazurów. Zalecane jest także codzienne szczotkowanie zębów, które zapobiegnie odkładaniu się kamienia nazębnego.
Welsh corgi pembroke to dość zdrowe i odporne psy, które mogą żyć nawet 12-15 lat. Dzięki dwuwarstwowej, nieprzemakalnej sierści dobrze znoszą brzydką pogodę i niskie temperatury, dobrze też radzą sobie podczas cieplejszych dni. Krótkie łapy i wydłużony grzbiet sprawia jednak, że psy tej rasy mogą cierpieć na problemy z układem ruchu. Narażone są także na niektóre choroby dziedziczne. Wśród chorób typowych dla corgi wymienia się między innymi:
Ze względu na duże ryzyko problemów z kręgosłupem i stawami, psy rasy welsh corgi pembroke powinny być co kilka lat badane przez lekarza weterynarii specjalizującego się w ortopedii. Opiekun powinien także wykonywać pupilowi profilaktyczne badania krwi i regularnie zabezpieczać go przeciwko pasożytom zewnętrznym.
Welsh corgi pembroke mają bardzo dobry apetyt, który w połączeniu ze zbyt niską aktywnością fizyczną może prowadzić do nadwagi i otyłości. Dodatkowe kilogramy mogą niestety zwiększać ryzyko chorób układu ruchu, dlatego opiekun psa tej rasy powinien dbać, by jego pupil miał zawsze szczupłą i dobrze umięśnioną sylwetkę. W żywieniu corgi sprawdzają się zarówno wysokiej jakości karmy suche i mokre przeznaczone dla średnich ras, jak i dieta domowa – surowa lub gotowana. Wielu opiekunów i hodowców decyduje się na podawanie swoim psom samodzielnie przygotowywanych posiłków złożonych wyłącznie ze składników wysokiej jakości. Pozwala to uniknąć żywienia psa wysoko przetworzoną dietą mogącą zawierać zbędne zapychacze, sztuczne barwniki i potencjalnie szkodliwe konserwanty. Trzeba jednak pamiętać, że posiłki podawane zwierzakowi muszą być zbilansowane i zawierać odpowiednie dawki niezbędnych psu składników odżywczych. Źle ułożony jadłospis może stać się przyczyną wad rozwojowych i problemów dermatologicznych. Opiekunowie, którzy nie mają wystarczającej wiedzy niezbędnej do bilansowania psiej diety, nie muszą jednak podawać psu wysoko przetworzonych karm. Bezpiecznym i zdrowym sposobem żywienia psa może być bowiem korzystanie z usług firm kateringowych dla psów – takich jak PsiBufet. Posiłki przygotowywane przez PsiBufet złożone są wyłącznie z najwyższej jakości mięsa, podrobów i warzyw, uzupełnionych niezbędnymi suplementami mineralno-witaminowymi. Receptury opracowane przez doświadczonych psich dietetyków są monobiałkowe i bezzbożowe, a posiłki gotowane na parze są wyjątkowo lekkostrawne. Dzięki temu jedzenie PsiBufet może być podawane nawet bardzo wrażliwym psom cierpiącym na alergie pokarmowe. Brak zapychaczy i indywidualnie dobrane dawkowanie sprawiają, że opiekun psa bez trudu uniknie niebezpiecznej nadwagi u swojego podopiecznego.
Psy rasy welsh corgi pembroke zostały wyhodowane do pilnowania stad bydła – ich zadaniem było szczypanie krów za pęciny, gdy zbyt daleko oddaliły się od reszty stada. Instynkt zaganiania i podszczypywania przetrwał w tej rasie do dziś i sprawia, że corgi mogą boleśnie podgryzać łydki biegających dzieci albo innych psów. Opiekun psa tej rasy powinien pamiętać, że zachowanie to nie łączy się z agresją i nie powinno być karane. Gdy psiak zaczyna podszczypywać, należy przerwać to odwołując lub przytrzymując psa i odwracając jego uwagę zabawą albo smakołykami. Miłośniczką psów rasy welsh corgi pembroke była brytyjska królowa Elżbieta II. Jej pasję zapoczątkował zakupiony przez króla Jerzego VI psiak o imieniu Dookie. Duże stado pembroke’ów do dziś zamieszkuje pałac Buckingham.
Jeśli planujesz zostać opiekunem welsh corgi pembroke, na te pytania warto znać odpowiedzi!