Welsh corgi pembroke

Charakter

Energiczne, pogodne i radosne corgi mogą stanowić dobre towarzystwo zabaw dla nieco starszych dzieci. Jednak niedelikatnie traktowane, często podnoszone czy ciągnięte za ogon mogą dobitnie okazywać swoje niezadowolenie. Dlatego kontakty tego psa z dziećmi powinny być zawsze nadzorowane przez osobę dorosłą, a maluchy należy nauczyć prawidłowego obchodzenia się ze zwierzakiem. Psy tej rasy są czujne i na wszystkie podejrzane odgłosy reagują głośnym szczekaniem. Sprawdzą się więc w roli domowego stróża, przy czym nie powinny być utrzymywane wyłącznie na podwórku – pozbawione kontaktu z opiekunem staną się nieszczęśliwe, sfrustrowane i reaktywne. Welsh corgi pembroke szybko nawiązują przyjaźnie z gośćmi i chętnie się z nimi bawią, jednak w stosunku do obcych osób bywają nieśmiałe. Psu tej rasy warto więc zapewnić prawidłową socjalizację od szczeniaka i zapewnić mu dużo pozytywnych skojarzeń z przeróżnymi ludźmi.

Welsh corgi pembroke z reguły dobrze dogadują się z innymi psami, ale gdy natrafią na niemiłego awanturnika, nie pozostaną mu dłużne. Mogą mieć także skłonność do instynktownego zaganiania biegających w zabawie psów i bolesnego podszczypywania ich za tylne łapy, co może wywołać strach i agresję u innych czworonogów. Aby zmniejszyć ryzyko dużej ekscytacji będącej przyczyną takich zachowań w kontaktach z innymi psami, warto udać się ze szczeniakiem na zajęcia z psiego przedszkola. Corgi pozbawione są natomiast instynktu łowieckiego, dzięki czemu dobrze tolerują koty i inne domowe zwierzęta.

Usposobienie

Corgi to psy inteligentne i chętne do współpracy z człowiekiem. Szybko rozumieją oczekiwania opiekuna i mają bardzo dobrą pamięć. Mają jednak silny charakter, bywają uparte i mogą dość szybko nudzić się monotonnym powtarzaniem ćwiczeń. Opiekun powinien więc zapewniać psu krótkie, urozmaicone sesje szkoleniowe i znaleźć odpowiednią motywację, która zagwarantuje dobre zaangażowanie podczas treningu. Psa tej rasy nie należy natomiast szkolić za pomocą metod awersyjnych ani karać za nieposłuszeństwo – złe traktowanie może sprawić, że corgi stanie się wycofany i wystraszony, a w skrajnych przypadkach także agresywny. Jeśli welsh corgi pembroke zaczyna sprawiać kłopoty swoim opiekunom, należy skonsultować się z doświadczonym behawiorystą lub psim trenerem.

Ze względu na długi tułów i krótkie nogi, corgi nie powinny być narażane na duże przeciążenia, jakie towarzyszą na przykład bieganiu przy rowerze. Wymagają jednak dużej dawki codziennej aktywności fizycznej i zabawy. Doskonałą rozrywką dla pembroke’a mogą być długie spacery w ciekawym środowisku lub w towarzystwie innych psów. Corgi mogą także rekreacyjnie ćwiczyć nosework, tropienie użytkowe i uczestniczyć w treningach pasienia owiec albo gęsi.

Początki

Niewielkie, krótkonogie psy o stojących uszach i lisim pysku znane były już w X-wiecznej Skandynawii. Ich zadaniem było przede wszystkim zaganianie stad bydła na farmach, choć psy te sprawdzały się także w roli szczurołapów i obrońców dobytku. Jeszcze do połowy XIX wieku niemal na każdej walijskiej farmie spotkać można było corgi, choć różniły się one nieznacznie w zależności od regionu, z którego pochodziły. Na południu w okolicach miasta Pembrokeshire preferowano psy z naturalnie krótkim ogonem, natomiast w Cardiganshire większość psów miała długie ogony.

Gdy na początku XX wieku w Skandynawii zaczęto hodować mniej bydła, a na farmach pojawiło się znacznie więcej owiec, walijskie corgi przestały być tak popularne. Zastąpiono je zwinniejszymi i szybszymi psami w typie dzisiejszych border collie. Małe psiaki wciąż jednak wykorzystywano do pilnowania obejścia.

Rozwój rasy

Pierwsze corgi pojawiły się na wystawie psów w 1925 roku. Niedługo później utworzono pierwszy klub tej rasy i sporządzono wstępny wzorzec wspólny dla obu odmian. Okazało się jednak, że większość hodowców wyraźnie preferowało jeden z dwóch istniejących typów psów. Dlatego w 1934 roku uznano istnienie dwóch osobnych ras – welsh corgi pembroke i welsh corgi cardigan i zabroniono krzyżowania tych odmian.

Początkowo typ pembroke cieszył się ogromna popularnością – po wojnie była to czwarta z najpopularniejszych ras w Wielkiej Brytanii. Jednak z czasem liczebność tych psów zaczęła drastycznie spadać, a w 2006 roku brytyjski Kennel Club umieścił welsh corgi na liście ojczystych ras zagrożonych wyginięciem. Podejrzewa się, że było to skutkiem wprowadzenia zakazu obcinania psom ogonów oraz rosnącej popularności ras importowanych z innych krajów. Po kilku kryzysowych latach corgi zaczęły jednak zdobywać nowych zwolenników, a w 2016 roku zostały wykreślone z listy zagrożonych ras.

Obecnie

Obecnie psy rasy welsh corgi pembroke i cardigan utrzymywane są głównie do towarzystwa. Energiczne, inteligentne, choć obdarzone dość silnym charakterem psiaki sprawdzają się w roli towarzysza nawet większych rodzin, a dzięki małym rozmiarom odnajdują się także w mniejszych mieszkaniach.

Pielęgnacja

Welsh corgi pembroke gubią sierść praktycznie przez cały rok. Opiekun psa tej rasy powinien więc regularnie szczotkować pupila za pomocą szczotki pudlówki lub gęstego grzebienia. Podczas wiosennego i jesiennego linienia warto natomiast wyczesywać psa furminatorem.

Corgi nie potrzebują częstych kąpieli. Nisko zawieszony brzuch psa może wprawdzie zbierać duże ilości zanieczyszczeń podczas spacerów, jednak większość z nich można łatwo usunąć szczotką lub zwilżoną ściereczką. Gdy pies poważnie się ubrudzi, można wykąpać go w hipoalergicznym szamponie przeznaczonym dla psów. Po myciu należy dokładnie wytrzeć psa ręcznikiem, a następnie wysuszyć sierść suszarką nastawioną na chłodny powiew. Pozostawienie psa do samodzielnego wyschnięcia może stać się przyczyną problemów skórnych – hotspotów i grzybic.

Psu rasy welsh corgi pembroke należy regularnie sprawdzać stan uszu, oczu i pazurów. Zalecane jest także codzienne szczotkowanie zębów, które zapobiegnie odkładaniu się kamienia nazębnego.

Zdrowie

Welsh corgi pembroke to dość zdrowe i odporne psy, które mogą żyć nawet 12-15 lat. Dzięki dwuwarstwowej, nieprzemakalnej sierści dobrze znoszą brzydką pogodę i niskie temperatury, dobrze też radzą sobie podczas cieplejszych dni. Krótkie łapy i wydłużony grzbiet sprawia jednak, że psy tej rasy mogą cierpieć na problemy z układem ruchu. Narażone są także na niektóre choroby dziedziczne. Wśród chorób typowych dla corgi wymienia się między innymi:

• dysplazję stawów biodrowych,
• dyskopatię,
• kulawiznę młodzieńczą,
• mielopatię degeneracyjną (postępujące zwyrodnienie rdzenia kręgowego),
• wnętrostwo,
• postępujący zanik siatkówki,
• chorobę von Willebranda,
• nadwagę i otyłość.

Ze względu na duże ryzyko problemów z kręgosłupem i stawami, psy rasy welsh corgi pembroke powinny być co kilka lat badane przez lekarza weterynarii specjalizującego się w ortopedii. Opiekun powinien także wykonywać pupilowi profilaktyczne badania krwi i regularnie zabezpieczać go przeciwko pasożytom zewnętrznym.

Żywienie

Welsh corgi pembroke mają bardzo dobry apetyt, który w połączeniu ze zbyt niską aktywnością fizyczną może prowadzić do nadwagi i otyłości. Dodatkowe kilogramy mogą niestety zwiększać ryzyko chorób układu ruchu, dlatego opiekun psa tej rasy powinien dbać, by jego pupil miał zawsze szczupłą i dobrze umięśnioną sylwetkę.

W żywieniu corgi sprawdzają się zarówno wysokiej jakości karmy suche i mokre przeznaczone dla średnich ras, jak i dieta domowa – surowa lub gotowana. Wielu opiekunów i hodowców decyduje się na podawanie swoim psom samodzielnie przygotowywanych posiłków złożonych wyłącznie ze składników wysokiej jakości. Pozwala to uniknąć żywienia psa wysoko przetworzoną dietą mogącą zawierać zbędne zapychacze, sztuczne barwniki i potencjalnie szkodliwe konserwanty. Trzeba jednak pamiętać, że posiłki podawane zwierzakowi muszą być zbilansowane i zawierać odpowiednie dawki niezbędnych psu składników odżywczych. Źle ułożony jadłospis może stać się przyczyną wad rozwojowych i problemów dermatologicznych.

Opiekunowie, którzy nie mają wystarczającej wiedzy niezbędnej do bilansowania psiej diety, nie muszą jednak podawać psu wysoko przetworzonych karm. Bezpiecznym i zdrowym sposobem żywienia psa może być bowiem korzystanie z usług firm kateringowych dla psów – takich jak PsiBufet. Posiłki przygotowywane przez PsiBufet złożone są wyłącznie z najwyższej jakości mięsa, podrobów i warzyw, uzupełnionych niezbędnymi suplementami mineralno-witaminowymi.  Receptury opracowane przez doświadczonych psich dietetyków są monobiałkowe i bezzbożowe, a posiłki gotowane na parze są wyjątkowo lekkostrawne. Dzięki temu jedzenie PsiBufet może być podawane nawet bardzo wrażliwym psom cierpiącym na alergie pokarmowe. Brak zapychaczy i indywidualnie dobrane dawkowanie sprawiają, że opiekun psa bez trudu uniknie niebezpiecznej nadwagi u swojego podopiecznego.

Warto wiedzieć

Jeśli planujesz zostać opiekunem welsh corgi pembroke, na te pytania warto znać odpowiedzi!

• Ile kosztuje corgi? Cena szczeniaka corgi wynosi od 6000 zł do nawet 9000 zł. To, ile kosztuje corgi, zależeć będzie od renomy hodowcy, umaszczenia malucha i stanu zdrowia rodziców miotu.
• Ile żyją corgi? Przeciętna długość życia welsh corgi pembroke wynosi 13 lat, choć psy te często dożywają nawet 15 lat. To, ile żyje corgi, zależeć będzie od genów psa, profilaktyki zdrowotnej i sposobu żywienia.
• Czy corgi mają ogony? Hodowcy pembroke’ów preferują naturalnie krótkie ogony. Jednak wzorzec tej rasy dopuszcza także długie, dobrze owłosione ogony. 
• Welsh corgi pembroke czy cardigan? Welsh corgi pembroke mają nieco mniejsze uszy i trochę dłuższą sierść niż cardigany, mogą być także nieznacznie mniejsze. Rasy te różnią się także umaszczeniem dopuszczalnym przez wzorzec – pembroke’i mogą mieć rudą, śniadą, płową i czarną podpalaną maść, natomiast cardigan może występować w dowolnym kolorze. Welsh corgi pembroke i cardigan nie różnią się zbytnio charakterem.
• Ile waży corgi? Welsh corgi pembroke to średniej wielkości pies. Zgodny ze wzorcem, szczupły corgi waży 9-12 kg.