Czas czytania: 5 min
26 gru 2022
Cukrzyca to niezwykle groźna i podstępna choroba. W Polsce chorują na nią 3 miliony ludzi, a szacuje się, że chorych będzie jeszcze przybywać. Choć o cukrzycy mówi się przeważnie w kontekście ludzi, dotyczy ona także zwierząt. Na cukrzycę chorują też psy - i niestety lekarze nie potrafią ich wyleczyć, choć mogą zminimalizować objawy i znacznie poprawić komfort życia chorych pacjentów.
Na to, czy dany osobnik zachoruje na cukrzycę, wpływa wiele czynników. Duże znaczenie mają geny i przynależność do rasy o podwyższonym ryzyku. Skłonność do cukrzycy mają m.in. sznaucery, labradory, pudle, jamniki, yorki. Nie bez znaczenia jest też wiek czworonoga - na cukrzycę zapadają najczęściej starsze psy, mające około 8 lat.
Jest też jeszcze jeden czynnik, na który - jako opiekunowie - możemy mieć wpływ, czyli nadwaga. Psy z nadwagą lub otyłe są znacznie bardziej narażone na cukrzycę. To więc jeden z wielu argumentów, by utrzymywać psa w dobrej kondycji przez całe jego życie.
Jakie objawy ma pies, u którego można podejrzewać cukrzycę? To przede wszystkim zwiększone pragnienie i częstsze oddawanie moczu. Pies może też mieć większy apetyt, a mimo to tracić masę ciała. Pojawiają się również problemy ze wzrokiem. Jeśli nieleczona cukrzyca utrzymuje się dłużej, sierść zwierzaka stanie się matowa i łamliwa, a skóra sucha. Dodatkowo, po dłuższym czasie mogą pojawić się powikłania, takie jak zapalenie pęcherza moczowego, zaćma czy zapalenie trzustki.
Aby potwierdzić podejrzenie co do cukrzycy, trzeba przeprowadzić badanie krwi u psa i zmierzyć mu poziom glukozy. Prawidłowy zakres stężenia glukozy we krwi to między 70 a 130 mg/dl. Gdy wynik ten nieco wykracza poza zakres referencyjny, mówi się o łagodnej hiperglikemii. Gdy poziom cukru wynosi już jednak między 180 a 220 mg/dl, a glukoza pojawia się w moczu, lekarze mówią o progu nerkowym, czyli poważniejszym stadium choroby.
Co ważne, cukrzyca jest chorobą nieuleczalną. Lekarze nie są więc w stanie psa z niej wyleczyć, ale mogą zadbać o jak najdłuższe jego życie w komforcie. Polega to przede wszystkim na regularnych badaniach krwi i stałym kontrolowaniu poziomu insuliny. U psa należy stosować odpowiednią dietę, regularną aktywność fizyczną, często też trzeba podawać insulinę.
Ponieważ przy cukrzycy nierzadko występują też inne choroby, należy je leczyć, by nie osłabić dodatkowo organizmu innym schorzeniem. Jeśli pies ma nadwagę, elementem leczenia będzie też odchudzanie. Przy walce zarówno z cukrzycą, jak i otyłością niezwykle istotne będzie podawanie odmierzonych porcji pożywienia i pilnowanie stałych pór karmienia.
Najłatwiej oczywiście insuliną. To hormon białkowy, podawany o odpowiedniej porze dnia i we wskazanej dawce. Elementem utrzymywania stałego, bezpiecznego poziomu glukozy jest też podawanie posiłku we wskazanym momencie, czyli do 2 godzin od porannej dawki insuliny.
Po 6 godzinach znów podaje się kolejny posiłek. Wszystko po to, by dawki energii pomagały w stabilizowaniu poziomu cukru we krwi, a nie wywoływały nagłe skoki. Istotna jest też aktywność fizyczna, ale nie bieganie za piłką, a regularne, długie, prowadzone w umiarkowanym tempie spacery.
Trzeba sobie zdawać sprawę z tego, że prawie we wszystkich wypadkach cukrzyca pozostanie z psem już do końca jego życia.
Dieta dla psa z cukrzycą powinna być wysokobiałkowa i niskowęglowodanowa. Istnieją karmy weterynaryjne, przeznaczone specjalnie dla diabetyków, które najczęściej poleca się psom z tym schorzeniem. Przeważnie mają one oznaczenie "diabetic".
Zdarza się jednak, że ze względu na umiarkowaną smakowitość tych pokarmów, psom z cukrzycą one nie odpowiadają. Zupełnie odmawiają jedzenie, co bardzo źle wpływa na poziom cukru we krwi. W takiej sytuacji lepiej, by psiak jadł dotychczasowe jedzenie, nawet gdy była to karma bytowa, niż żeby nie jadł nic.
Nieleczona cukrzyca prowadzi do wielu groźnych chorób, które szybko postępując, mogą być śmiertelne. Zdarza się więc, że psy chore na cukrzycę umierają na zapalenie trzustki, niewydolność wątroby albo ostrą niewydolność nerek.
Dużo zwierząt kończy swoje życie krótko po diagnozie. Ale nie jest to regułą - psy dobrze zaopiekowane, pod stałą kontrolą lekarza, których opiekun przestrzega zaleceń, potrafią żyć naprawdę długo. Obserwuje się, że pies z cukrzycą może żyć nawet tyle samo, ile by żył bez tej choroby.
