Mastif tybetański to bardzo duży, majestatyczny i wzbudzający respekt pies o gęstej sierści. Psy tej rasy są niezależne i posiadają silny instynkt stróżowania, dlatego potrzebują doświadczonego opiekuna i nie powinny mieszkać w mieście. Odpowiednio wychowany i dobrze zsocjalizowany mastif tybetański może jednak stać się oddanym towarzyszem nawet większej rodziny.
Aktywność
3/10
Pielęgnacja
4/10
Podatność
5/10
Długość życia
7/10
Ile kosztuje mastif tybetański?
Ile je mastif tybetański?
Czy mastif tybetański jest groźny?
Ile żyje mastif tybetański?
Jak dbać o mastifa tybetańskiego?
Mastif tybetański to bardzo duży, masywny i wytrzymały pies, który może ważyć nawet do 70 kg. Psy tej rasy mają mocną, szeroką i lekko zaokrągloną głowę z tępo zakończoną kufą. Nos u psa tej rasy musi być dobrze rozwinięty i duży, a średniej wielkości, lekko skośne oczy o dobrze przylegających powiekach powinny mieć ciemnobrązowy kolor. Mastif tybetański ma średniej wielkości trójkątne uszy, które powinny dobrze przylegać do policzków.
Tułów psa tej rasy jest mocny, prosty i umięśniony, o głębokiej i dobrze wysklepionej klatce piersiowej, sięgającej poniżej łokcia. Kończyny mastifa tybetańskiego muszą być proste, dobrze kątowane i umięśnione, powinny pozwalać psu na zdecydowany, lekki i elastyczny chód. Ogon psa tej rasy jest średniej długości, wysoko osadzony i musi być noszony wysoko, luźno zawinięty nad grzbietem. Mastif tybetański ma dwuwarstwową okrywę, która doskonale chroni go przed zimnem i wilgocią. Włos okrywowy powinien być szorstki, prosty i nastroszony. U samców powinien tworzyć obfitą kryzę na szyi i łopatkach. Podszerstek musi być gęsty i wełnisty.
Mastif tybetański może występować w kilku umaszczeniach. Psy tej rasy są zazwyczaj intensywnie czarne, mogą być także błękitne, złote i śniade. Dopuszczalne jest podpalanie nad oczami, na dolnych partiach kończyn, spodzie ogona i na kufie. Tolerowane są także małe białe znaczenia na łapach i biała gwiazdka na piersi.
Mastif tybetański to rasa wyhodowana do pracy w trudnych, zimnych warunkach. Zadaniem mastifów była ochrona stad zwierząt przed drapieżnikami, takimi jak niedźwiedzie, wilki i pantery śnieżne. Psy tej rasy musiały być odważne, niezależne i silne.
Musiały także posiadać silną skłonność do obrony terytorium i wykazywać dużą nieufność w stosunku do obcych osób. Dzisiejsze mastify zachowały wiele cech charakteru swoich przodków, co czyni je psami o mocnym charakterze, dość trudnymi w wychowaniu i mało podatnymi na szkolenie.
Mastif tybetański mocno przywiązuje się do swoich opiekunów i jest im bardzo oddany, choć nie zawsze wylewnie okazuje uczucia. Do późnego wieku zachowuje szczenięcą energię i lubi zabawy, dlatego może być dobrym towarzyszem dla nieco starszych dzieci. Trzeba jednak pamiętać, że mastif tybetański to duży, silny pies, który nawet niechcący może przewrócić dziecko i wyrządzić mu dużą krzywdę. Dlatego jego kontakty z maluchami powinny zawsze odbywać się pod nadzorem osoby dorosłej.
Psy tej rasy są wyjątkowo nieufnie nastawione do obcych osób – gdy poczują, że rodzinie zagraża jakieś niebezpieczeństwo, mogą stać się agresywne i dość nieprzewidywalne. Obdarzony silnym instynktem stróżowania mastif tybetański doskonale sprawdzi się w roli domowego stróża. Jego skłonność do pilnowania terenu może jednak przysparzać wielu kłopotów, szczególnie podczas wizyty gości. Dlatego w przypadku tej rasy niezbędna jest ostrożna socjalizacja już od szczeniaka. Mastif tybetański powinien mieć także zapewnione regularne spacery i kontakt z różnorodnym środowiskiem.
Mastif tybetański dość dobrze dogaduje się z psami i kotami, które należą do jego rodziny. Odpowiednio zsocjalizowany nie powinien wykazywać agresji w stosunku do obcych czworonogów, choć niekastrowane samce mogą mieć skłonność do popadania w konflikty. Trzeba także pamiętać, że każda zabawa psa tej rasy z innymi zwierzętami powinna być nadzorowana przez opiekuna – masywny mastif może bowiem niechcący wyrządzić poważną krzywdę mniejszemu od siebie zwierzakowi.
Psy rasy mastif tybetański nie są zbyt aktywne. Ulubionym zajęciem dorosłych mastifów jest zazwyczaj leniwe przechadzanie się po ogrodzie lub wygrzewanie na ganku. Oczywiście pies ten potrzebuje ruchu i regularnych spacerów, jednak nie należy od niego oczekiwać, że chętnie potowarzyszy opiekunowi podczas wycieczki rowerowej czy porannego biegania.
Mastif tybetański nie przepada także za zmianami codziennej rutyny ani otoczenia – nie sprawdzi się więc w roli pupila osoby, która dużo podróżuje. Mastify tybetańskie to psy niezależne, samodzielne i obdarzone silnym charakterem. Nie należy więc oczekiwać od nich ślepego posłuszeństwa ani dokładnego wykonywania komend. Opiekun psa tej rasy musi być konsekwentny i stanowczy, nie powinien jednak stosować siły ani przymusu - mastif tybetański będzie bronić się przed złym traktowaniem, a nawet może stać się agresywny.
W wychowaniu psa tej rasy najlepiej sprawdzają się metody pozytywne polegające na nagradzaniu za prawidłowe zachowanie. Jeśli szkolenie sprawia opiekunom trudność, należy jak najszybciej skontaktować się z doświadczonym behawiorystą lub trenerem.
Mastif tybetański to prawdopodobnie jedna z najstarszych ras. Kształtowała się w odosobnieniu, w trudnych, himalajskich warunkach.
Duże, obficie owłosione psy hodowane były przez wędrownych pasterzy do obrony stad zwierząt przed niedźwiedziami, wilkami i lampartami. Sprzedawano je także tybetańskim mnichom, którzy wykorzystywali je do strzeżenia klasztorów przed intruzami.
Pierwsze psy z Tybetu przywiezione zostały do Europy przez podróżników i używane były do krzyżówek, które dały początek większości europejskich mastifów. Potężne, nieufne w stosunku do obcych psy trafiły między innymi w ręce królowej Wiktorii i króla Edwarda VII. Pierwszy raz zostały zaprezentowane na wystawie zorganizowanej w 1875 roku.
W 1928 roku ambasador Nepalu i Tybetu Frederick Marshman Bailey przywiózł do Wielkie Brytanii cztery mastify, a trzy lata później założył pierwszy brytyjski klub rasy, który opracował wzorzec. Niedługo później rasa mastif tybetański uznana została przez FCI.
W 1958 roku para mastifów tybetańskich sprezentowana została amerykańskiemu prezydentowi Eisenhowerowi, jednak psy te nie spotkały się z entuzjastycznym przyjęciem i prawdopodobnie zostały wywiezione na odległą farmę. Kolejne psy trafiły do USA za sprawą Ann Rohrer, która założyła amerykański klub rasy i zadbała o ich popularność. W drugiej połowie XX wieku mastify tybetańskie znane były już w większości europejskich krajów.
Obecnie mastif tybetański nie cieszy się zbyt dużą popularnością ze względu na rozmiary, silny instynkt stróżowania i niską tolerancję na wysokie temperatury. Psy tej rasy potrzebują przestrzeni, najlepiej więc czują się w domach z dużymi ogrodami w spokojnej, cichej okolicy. Nie stanowią dobrego wyboru dla ludzi mieszkających w miastach.
Pielęgnacja sierści mastifa nie jest skomplikowana, choć bywa czasochłonna. Pies tej rasy jest stosunkowo odporny, wymagać będzie jednak wysokiej jakości pożywienia.
Dwuwarstwowa okrywa włosowa mastifa tybetańskiego musi być regularnie rozczesywana grzebieniem. Szczególną uwagę należy zwrócić na sierść za uszami, na portkach i brzuchu, gdzie może mieć skłonność do filcowania się. Do pielęgnacji psa tej rasy niezbędna będzie także szczotka pudlówka, która usunie nadmiar martwego podszerstka. Opiekun musi również regularnie kontrolować, czy w sierść psa nie zaplątały się gałązki, rzepy lub liście.
Mastif tybetański nie potrzebuje częstych kąpieli. Mycie w hipoalergicznym szamponie przeznaczonym dla psów powinno odbywać się tylko wtedy, gdy jest absolutnie konieczne. Wykąpanie mastifa tybetańskiego to trudne i czasochłonne zadanie. Obficie owłosiony pies bardzo długo schnie, dlatego konieczne jest dosuszanie go suszarką – w przeciwnym razie na skórze psa mogą tworzyć się odparzenia i zakażenia.
Opiekun mastifa tybetańskiego powinien także regularnie kontrolować stan oczu i uszu psa. Nadmiar wydzieliny może świadczyć o infekcji, która wymagać będzie leczenia.
Mastif tybetański to pies wyjątkowo odporny na wilgoć i mróz. Podczas upałów jest jednak narażony na przegrzanie i udar cieplny. Dlatego latem powinien mieć zapewniony stały dostęp do świeżej, chłodnej wody i zacienionego schronienia. Psy tej rasy nie są długowieczne i zazwyczaj dożywają tylko 11 lat.
Wykazują także predyspozycje do niektórych dolegliwości zdrowotnych, takich jak:
Ryzyko wystąpienia u psa chorób genetycznych zmniejszyć można, kupując szczeniaka z hodowli zarejestrowanej w ZKwP (FCI). Odpowiedzialni hodowcy wykonują swoim psom badania mające wykluczyć chore osobniki z rozrodu, co ogranicza przekazywanie wadliwych genów.
Opiekun mastifa tybetańskiego powinien regularnie wykonywać pupilowi obszerne badania profilaktyczne. Psa tej rasy należy także przebadać pod kątem chorób ortopedycznych, chorób serca i oczu. Jeśli u mastifa pojawią się niepokojące objawy, takie jak kulawizny, wyłysienia, szybkie męczenie się, duszności lub nawracające zaburzenia trawienia, psa należy bezzwłocznie zabrać do lekarza weterynarii.
Mastif tybetański wymaga dużych ilości pożywienia wysokiej jakości. Dieta musi być dostosowana do indywidualnych potrzeb danego psa – jego wieku, wagi, stanu zdrowia i poziomu aktywności fizycznej. Mastify tybetańskie mieszkające na stałe na dworze potrzebować będą bardziej energetycznego pożywienia, szczególnie podczas zimy. Mastify tybetańskie podatne są na potencjalnie śmiertelny skręt żołądka, dlatego dzienna dawka jedzenia powinna być podzielona przynajmniej na trzy posiłki podawane o stałych porach dnia, a pies po jedzeniu musi mieć zapewnione przynajmniej 30 minut odpoczynku.
Ze względu na skłonność do alergii, w żywieniu psów tej rasy sprawdzają się najlepiej bezzbożowe, monobiałkowe karmy suche lub mokre i posiłki przygotowywane w domu przez opiekuna. Domowe jedzenie musi być jednak uważnie zbilansowane pod kątem wszystkich niezbędnych psu składników odżywczych. Niewłaściwie dobrane proporcje składników mineralnych, białka i tłuszczu mogą bowiem prowadzić do rozwoju poważnych wad i chorób. Opiekunowie, którzy chcą zapewnić pupilowi świeże, wartościowe jedzenie, mogą zdecydować się na skorzystanie z usług firm kateringowych dla psów, takich jak PsiBufet.
Posiłki PsiBufet złożone są wyłącznie ze składników najwyższej jakości i powstają na bazie zbilansowanych receptur ułożonych przez doświadczonych dietetyków zwierzęcych. Dlatego dostarczają psu wszystkich składników odżywczych, nie zawierając przy tym żadnych zbędnych dodatków. Bezzbożowe jedzenie bazujące m. in. na jagnięcinie, wołowinie, indyku czy kurczaku doskonale sprawdza się w żywieniu psów z alergiami i problemami trawiennymi.
Starożytni buddyści uważali, że mastify tybetańskie obdarzone są duszami mnichów, które nie trafiły do raju w Shambhali. W języku tybetańskim nazwa rasy brzmi „do khyi”, co oznacza „uwiązany pies”. Mastify tybetańskie były bowiem przywiązywane łańcuchami do klasztornych bram, których miały bronić przed intruzami.
Jeśli planujesz zostać opiekunem mastifa tybetańskiego, na te pytania warto znać odpowiedzi!