Wyżeł weimarski to duży, umięśniony pies o szarym umaszczeniu. Pies tej rasy jest zrównoważony, pewny siebie i chętny do współpracy z opiekunem. Jak na psa myśliwskiego przystało, wyżeł weimarski ma silny instynkt łowiecki i dużą potrzebę aktywności fizycznej. Sprawdzi się w roli domowego pupila i może brać udział w przeróżnych psich sportach.
Aktywność
8/10
Pielęgnacja
5/10
Podatność
4/10
Długość życia
7/10
Wyżeł węgierski czy weimarski?
Ile żyją wyżły weimarskie?
Ile kosztuje wyżeł weimarski?
Co je wyżeł weimarski?
Czy wyżeł weimarski gubi sierść?
Wyżeł weimarski to dobrze zbudowany, muskularny pies o eleganckiej, harmonijnej sylwetce. Psy tej rasy mogą ważyć 30-40 kg, suki są nieznacznie mniejsze i ważą zazwyczaj 25-35 kg. Wyżeł weimarski ma proporcjonalną, dość szeroką głowę z silną kufą zakończoną dużym nosem. Jego oczy powinny być bursztynowe, lekko skośne i inteligentne, a zwisające, szerokie i stosunkowo duże uszy muszą być wysoko i wąsko osadzone.
Wyżeł weimarski ma muskularny i nieco wydłużony grzbiet oraz głęboką, dobrze wysklepioną klatkę piersiową. Ogon psa tej rasy jest mocny, dobrze owłosiony i osadzony nieco poniżej linii grzbietu. Nogi weimara powinny być wysokie, suche, dobrze umięśnione i proste. Powinny umożliwiać psu wydajny i płynny ruch.
Wyżeł weimarski występuje w dwóch odmianach – długowłosej i krótkowłosej. Wyżeł weimarski krótkowłosy ma sierść złożoną z krótkiego, bardzo gęstego włosa okrywowego z nieznaczną ilością podszerstka. Wyżeł weimarski długowłosy powinien mieć miękką, długą i lekko pofalowaną sierść.
W rasie tej uznaje się wyłącznie szare umaszczenie w różnych odcieniach. Dopuszczalne są niewielkie białe znaczenia na klatce piersiowej i palcach, a także ciemniejsza pręga biegnąca wzdłuż grzbietu - od kłębu do nasady ogona.
Wyżeł weimarski to wszechstronna rasa myśliwska wyhodowana do wystawiania, tropienia i aportowania zarówno dużej, jak i małej zwierzyny. Wykorzystywane były również przez leśników do walk z kłusownikami. Psy te musiały być więc łatwe w szkoleniu i chętne do współpracy z człowiekiem, a także odważne, nieufne w stosunku do obcych, gotowe do obrony opiekuna, silne i wytrzymałe.
Dzięki tym cechom wyżeł weimarski sprawdza się obecnie nie tylko jako pomocnik myśliwego i czujny stróż – jest także wiernym towarzyszem rodziny i zrównoważonym psem sportowym.
Psy rasy wyżeł weimarski silnie przywiązują się do swoich opiekunów, są im wyjątkowo oddane i zazwyczaj dość wylewnie okazują swoje uczucia. Dobrze dogadują się z dziećmi, choć ze względu na swoje gabaryty ich kontakty z maluchami powinny zawsze odbywać się pod kontrolą osoby dorosłej. Wyżły weimarskie wykazują pewną dozę nieufności w stosunku do obcych osób i dość silny instynkt stróżowania.
Podejrzliwość ta w połączeniu z dużą odwagą i pewnością siebie może przy nieumiejętnym wychowaniu przerodzić się w agresję. Dlatego opiekun wyżlą weimarskiego powinien zadbać o socjalizację psa w wieku szczenięcym.
Pies tej rasy sprawdzi się w roli domowego stróża, jednak nie powinien mieszkać na dworze ani w kojcu. Odizolowany od rodziny wyżeł weimarski stanie się bowiem sfrustrowany i nieszczęśliwy.
Wyżły weimarskie z reguły nie popadają w konflikty z innymi psami, choć niekastrowane samce mogą mieć skłonność do rywalizacji z przedstawicielami tej samej płci. Silny instynkt łowiecki u psa tej rasy sprawia, że wyżeł weimarski może mieć tendencję do polowania na małe, szybko poruszające się psy i skłonność do ganiania kotów napotkanych na spacerach. Ryzyko niewłaściwych zachowań w stosunku do innych psów zmniejszyć można, zabierając szczeniaka tej rasy na zajęcia z psiego przedszkola.
Wyżeł weimarski jest wytrzymałym, aktywnym psem, który potrzebuje dużej dawki ruchu i długich, ciekawych spacerów. Pies tej rasy sprawdzi się w roli towarzysza biegacza i rowerzysty, a także chętnie wybierze się na leśną lub górską wyprawę. Nieufne w stosunku do ludzi wyżły weimarskie nie będą natomiast czuły się dobrze podczas spacerów w zatłoczonej, miejskiej przestrzeni.
Nie przepadają również za zmianami codziennej rutyny, dlatego nie będą najlepszym wyborem dla osoby, która dużo podróżuje. Aktywny, inteligentny, czujny i chętny do współpracy z opiekunem wyżeł weimarski jest dość posłusznym psem i lubi brać udział w rozmaitych szkoleniach.
W rasie tej zdarzają się jednak osobniki uparte i samodzielne, dlatego opiekun wyżła weimarskiego powinien być osobą konsekwentną i posiadającą doświadczenie. Wyżły weimarskie sprawdzą się w takich psich sportach, jak nosework, tropienie użytkowe i obedience (posłuszeństwo sportowe).
Wyżeł weimarski uważany jest za najstarszą rasę wyżłów niemieckich. Wyhodowany został do pomocy myśliwym przy polowaniach na dużą i małą zwierzynę – jego zadaniem było między innymi tropienie i przynoszenie myśliwemu ustrzelonych zwierząt.
Szare psy myśliwskie znane były w Niemczech co najmniej od XVII wieku. Wywodziły się prawdopodobnie od myśliwskich psów hodowanych na francuskim dworze królewskim. Do stworzenia rasy wyżeł weimarski przyczynił się przede wszystkim miłośnik myślistwa Karol August Weimarski, który zapoczątkował jej hodowlę na początku XIX wieku na swoim dworze w Weimarze. Krzyżował on myśliwskie psy z pointerami, bloodhoundami i francuskimi gończymi w celu uzyskania dużego, silnego i wszechstronnie uzdolnionego pomocnika myśliwego.
Psy te wykorzystywane były początkowo do polowań na wilki, niedźwiedzie i lwy górskie, jednak gdy populacja dużych drapieżników w Europie zmalała, używano ich także do tropienia i aportowania mniejszej zwierzyny. Pewne siebie i nieufne wobec obcych wyżły weimarskie sprawdzały się także w roli domowego stróża, wykorzystywane były również przez leśników do walki z kłusownikami. Po śmierci Karola Augusta o rasie zapomniano.
Myśliwskimi psami z Weimaru zainteresował się na nowo cesarz niemiecki Wilhelm I. Od około 1890 roku rozpoczęto planowaną hodowlę rasy i założono pierwsze księgi dokumentujące pochodzenie poszczególnych psów. Od tego czasu wyżła weimarskiego nie krzyżowano z żadnymi innymi psami.
W 1897 roku założono Klub Hodowców Wyżła Weimarskiego, który rygorystycznie kontrolował hodowlę w czystości rasy i nie zezwalał na rozmnażanie jej przedstawicieli poza granicami Niemiec. W 1925 roku opracowano szczegółowy wzorzec rasy. Dopiero po 1929 roku umożliwiono hodowanie wyżłów weimarskich w innych krajach.
Obecnie wyżeł weimarski to wciąż doskonały i wszechstronny pomocnik myśliwego. Psy tej rasy sprawdzają się także w roli domowego pupila. Wymagają jednak dużej dawki ruchu, ciekawego zajęcia i starannej socjalizacji. Wyżły weimarskie nie czują się zbyt dobrze w zatłoczonych miastach – powinny być utrzymywane przede wszystkim w domach z dużym ogrodem.
Wyżeł weimarski nie wymaga skomplikowanej pielęgnacji. Jest natomiast podatny na kilka chorób i wymaga ostrożnie dobranej diety.
Pielęgnacja wyżła weimarskiego nie jest czasochłonna. Krótkowłosego psa tej rasy wystarczy regularnie szczotkować – pozwoli to usunąć nadmiar martwych włosów okrywowych, które mają skłonność do wbijania się w różne materiały. Sierść długowłosego wyżła weimarskiego należy natomiast rozczesywać za pomocą metalowego grzebienia ze szczególnym uwzględnieniem włosów za uszami, w okolicy ogona i pachwin. Zapobiegnie to filcowaniu się sierści w tych miejscach.
Wyżeł weimarski nie potrzebuje częstych kąpieli. Krótkowłosego psa wystarczy przetrzeć zwilżoną ściereczką, zabrudzenia można też wyczesać szczotką o gęstym, sztywnym włosiu. W przypadku psów długowłosych po każdym spacerze należy usunąć wplątane w sierść rzepy, liście i gałązki. Opiekun wyżła weimarskiego powinien także regularnie kontrolować stan uszu, oczu, zębów i pazurów pupila.
Wyżeł weimarski to pies wytrzymały i odporny – średnia długość życia w rasie wynosi 10-12 lat. Psy te mają jednak delikatny podszerstek, który nie chroni zbyt dobrze przed chłodem i wilgocią. Podobnie jak inne duże psy, wyżły weimarskie narażone są na problemy z układem ruchu i potencjalnie śmiertelny skręt żołądka.
Wśród dolegliwości trapiących tę rasę wymienia się między innymi:
Ryzyko wystąpienia u wyżła weimarskiego chorób genetycznych zmniejszyć można, kupując szczeniaka z hodowli ZKwP (FCI). Doświadczeni, odpowiedzialni hodowcy wykonują swoim psom badania i nie dopuszczają do dalszego rozrodu osobników mogących przekazać potomstwu wadliwe geny.
Opiekun wyżła weimarskiego powinien zadbać o właściwą profilaktykę zdrowotną – obejmuje ona nie tylko coroczne szczepienia na wściekliznę i odrobaczanie, ale także badania krwi i kontrole ortopedyczne. W przypadku pojawienia się u psa niepokojących objawów, takich jak nawracająca kulawizna, przewlekłe zaburzenia trawienne, problemy z oddawaniem moczu, zmiany skórne i wyłysienia, należy skonsultować się z lekarzem weterynarii.
Ze względu na duże rozmiary i głęboką klatkę piersiową, wyżeł weimarski jest narażony na potencjalnie śmiertelny skręt żołądka. Dlatego dzienna dawka jedzenia dla psa tej rasy powinna być podzielona przynajmniej na dwa posiłki podawane o stałych porach. Wyżeł weimarski powinien mieć także zapewnione około 30 minut odpoczynku po karmieniu.
Wyżły weimarskie często miewają problemy trawiennie i mogą cierpieć na alergie i nietolerancje pokarmowe. Z tego względu w żywieniu psów tej rasy najlepiej sprawdzają się bezzbożowe, monobiałkowe diety – zarówno w formie gotowej karmy, jak i posiłków przygotowywanych ze świeżych składników.
Opiekun psa decydujący się na podawanie psu diety domowej musi pamiętać o zapewnieniu pupilowi odpowiedniej dawki składników odżywczych w starannie dobranych proporcjach. Zbyt mała zawartość białka, tłuszczu, substancji mineralnych i witamin w diecie może przyczynić się do poważnych wad rozwojowych, utraty masy mięśniowej czy złego samopoczucia psa.
Z tego względu samodzielne przygotowywanie posiłków powinno być zarezerwowane wyłącznie dla opiekunów posiadających odpowiednią wiedzę z zakresu zdrowego żywienia psa. Nie znaczy to jednak, że pies niedoświadczonego opiekuna skazany będzie na wysoko przetworzoną gotową karmę. Alternatywną i w pełni bezpieczną metodą żywienia psa jest podawanie mu świeżych posiłków od PsiBufet – firmy kateringowej dla psów.
Jedzenie PsiBufet złożone jest wyłącznie ze składników najwyższej jakości – mięsa, podrobów, warzyw i niezbędnych psu suplementów. Nie zawiera natomiast zbóż ani innych wypełniaczy, sztucznych barwników, konserwantów czy polepszaczy smaku. Wszystkie posiłki przygotowywane według receptur stworzonych przez doświadczonych dietetyków są lekkostrawne, dzięki czemu sprawdzą się w żywieniu psów o wrażliwym układzie trawiennym i cierpiących na alergie lub nietolerancje pokarmowe.
Szczeniaki wyżłów weimarskich rodzą się z niebieskimi oczami. Ich kolor zmienia się wraz z wiekiem na bursztynowy. W USA wyżła weimarskiego określa się mianem „srebrny duch” ze względu na ich szare umaszczenie i hipnotyzujące, bursztynowe spojrzenie.
Jeśli planujesz zostać opiekunem wyżła weimarskiego, na te pytania warto znać odpowiedzi!