Siberian husky to średniej wielkości pies obdarzony gęstą sierścią i nastroszonym ogonem. Psy tej rasy są wyjątkowo aktywne i wytrzymałe, dlatego potrzebować będą dużej dawki ruchu. Husky syberyjski jest pozytywnie nastawiony do ludzi i innych psów, jednak nie należy oczekiwać od niego ślepego posłuszeństwa. Sprawdzi się jako towarzysz aktywnej rodziny.
Aktywność
9/10
Pielęgnacja
6/10
Podatność
3/10
Długość życia
7/10
Ile kosztuje siberian husky?
Ile żyje husky?
Czy husky dużo szczeka?
Siberian husky czy alaskan malamute?
Czy husky jest agresywny?
Siberian husky to dobrze umięśniony, proporcjonalnie zbudowany pies, który może ważyć od 15 do 28 kg. W rasie tej występują wyraźne różnice między płcią – samce są wyraźnie mocniejsze, choć nie toporne, natomiast suki są nieco mniejsze, jednak nie powinny mieć zbyt lekkiej budowy.
Husky mają średniej wielkości głowę i stopniowo zwężającą się kufę zakończoną dobrze rozwiniętym nosem o prostym grzbiecie. Ich oczy powinny być migdałowatego kształtu o kolorze niebieskim lub brązowym, natomiast średniej wielkości uszy muszą być trójkątne, wysoko osadzone i grube.
Tułów psa tej rasy jest mocny, prosty i lekko opadający ku tyłowi, a klatka piersiowa głęboka, dobrze wysklepiona i nieznacznie spłaszczona po bokach. Ogon husky syberyjskiego ma kształt lisiej kity, jest dobrze owłosiony i powinien być noszony nad grzbietem. Kończyny psa tej rasy muszą być równoległe, proste i dobrze umięśnione. Powinny umożliwiać psu płynny, szybki ruch niewymagający żadnego wysiłku.
Siberian husky ma dwuwarstwową sierść złożoną z gęstego i miękkiego podszerstka oraz prostego i przylegającego włosa okrywowego. Psy tej rasy mogą występować w wielu umaszczeniach – czarnym, szarym, sobolowym, rudym i białym. Kolor może być jednolity lub z różnorodnymi znaczeniami i wzorami. U husky syberyjskiego nie dopuszcza się umaszczenia merle ani pręgowanego.
Siberian husky to rasa stworzona do ciężkiej pracy w trudnych warunkach. Psy te służyły przede wszystkim do ciągnięcia zaprzęgów w większych grupach. Dlatego są wyjątkowo wytrzymałe, uwielbiają wszelkiego rodzaju aktywność fizyczną i dobrze dogadują się z innymi zwierzętami.
Nie mają natomiast silnego instynktu stróżowania, mogą jednak wykazywać zachowania łowieckie. Podobnie jak inne psy ras pierwotnych, husky są dość samodzielne i bywają trudne w szkoleniu.
Husky syberyjski silnie przywiązuje się do członków swojej rodziny i traktuje wszystkich domowników z dużą czułością. Jest też tolerancyjny wobec dzieci, chętnie się z nimi bawi, choć czasem bywa niedelikatny i może dobitnie okazać swoje niezadowolenie, jeśli będzie traktowany zbyt natarczywie. Dlatego jego kontakty z maluchami powinny zawsze odbywać się pod nadzorem osoby dorosłej.
Siberian husky nie sprawdzi się w roli domowego stróża – jest wprawdzie czujny i może zaalarmować opiekuna o podejrzanych dźwiękach, jednak jest bardzo ufny w stosunku do obcych osób i zazwyczaj przyjaźnie je wita. Pies tej rasy dobrze czuje się na dworze nawet podczas mrozów. Nie powinien jednak mieszkać wyłącznie na podwórku ani w kojcu. Odizolowany od rodziny stanie się nieszczęśliwy, może nabrać niszczycielskich skłonności i próbować wydostać się z ogrodzonego terenu.
Psy tej rasy dość rzadko szczekają, jednak mają skłonność do częstego wycia. Mogą także przejawiać lęk separacyjny, jednak niszczenie w domu jest zazwyczaj efektem frustracji i niezaspokojonych potrzeb. Dobrze zsocjalizowany husky syberyjski jest pozytywnie nastawiony do innych psów i nie wykazuje wobec nich agresji. Lubi zabawę z innymi czworonogami, choć zdarza mu się polować na mniejsze od siebie psiaki.
Zachowanie to może być bardzo niebezpieczne, dlatego jego kontakty ze zwierzętami powinny odbywać się zawsze pod kontrolą opiekuna. Siberian husky może także ganiać koty napotkane na spacerze, jednak z domowymi mruczkami zazwyczaj potrafi żyć w zgodzie.
Siberian husky to pies, który wymaga dużej dawki aktywności fizycznej. Doskonale sprawdzi jako towarzysz rowerowych wycieczek czy porannego biegania. Nie zniesie natomiast kanapowego trybu życia – niezaspokojenie jego potrzeby ruchu może skutkować frustracją, demolowaniem domu i silnym ciągnięciem na smyczy.
Husky syberyjskie socjalizowane od szczeniaka dobrze czują się nawet na miejskich spacerach, jednak prawdziwą przyjemność sprawi im długi spacer w lesie lub po polach. Trzeba przy tym pamiętać, że psy tej rasy mają skłonność do ucieczek. Dlatego zawsze powinny być prowadzone na smyczy lub na długiej lince treningowej.
Opiekun psa rasy husky syberyjski nie powinien wymagać od pupila ślepego posłuszeństwa. Podobnie jak inne pierwotne szpice, husky są inteligentne i szybko się uczą, jednak są przy tym niezwykle samodzielne i dość uparte. W szkoleniu psa tej rasy nie należy stosować metod awersyjnych – źle traktowany husky nabierze niechęci do opiekuna, a nawet może stać się agresywny.
Najlepiej sprawdzają się metody pozytywne polegające na nagradzaniu psa za prawidłowe zachowanie. Jeśli wychowanie siberian husky sprawia opiekunom trudność, należy zgłosić się po pomoc do doświadczonego trenera lub behawiorysty.
Siberian husky to rasa, która kształtowała się bez większej ingerencji człowieka. Przodkami syberyjskich husky były psy zaprzęgowe wykorzystywane do ciągnięcia sań już w czasach prehistorycznych przez rosyjskie plemię Chukchi.
Od XIX wieku psy pochodzące z plemienia Chukchi były masowo importowane na Alaskę. Odporne, wytrzymałe i silne psy służyły między innymi do transportu poszukiwaczy złota do Yukonu. Ich hodowlą zajmowała się ludność rejonu Arktycznego – głównie Huskowie, od których wzięła się nazwa rasy.
Dzięki swoim niezwykłym możliwościom, syberyjskie psy szybko zdobyły dużą popularność nie tylko wśród arktycznych podróżników. Świadomą hodowlę mającą na celu ujednolicenie rasy i zachowanie użytkowego charakteru założył w USA Norweg Leonhard Seppala. Jego psy odnosiły liczne sukcesy w wyścigach psich zaprzęgów, co zwiększyło zainteresowanie rasą.
Pierwszą organizacją, jaka uznała je za osobną rasę, był American Kennel Club, na którego listę ras husky syberyjski trafił w 1930 roku. FCI zarejestrowało siberian husky w 1966 roku.
Obecnie husky syberyjski cieszy się dużą popularnością ze względu na łagodne usposobienie i przyjacielski charakter. Niestety wiele osób nie zdaje sobie sprawy, jak dużej dawki ruchu potrzebują te psy, a niezaspokojone potrzeby często skutkują wieloma niepożądanymi, problematycznymi zachowaniami. Z tego względu przedstawiciele tej rasy często trafiają do schroniska.
Husky syberyjski wymagać będzie czasochłonnej, choć niezbyt skomplikowanej pielęgnacji. Psy tej rasy są z reguły zdrowe i odporne, jednak wymagać będą dobrze dobranej diety.
Siberian husky przez cały rok pozostawia po sobie duże ilości sierści, która ma skłonność do unoszenia się w powietrzu i osiadania na meblach i ubraniach. Gubienie sierści szczególnie intensywne jest w okresie linienia, czyli jesienią i wiosną. Psa tej rasy należy często i intensywnie wyczesywać, by regularnie usuwać nadmiar martwego podszerstka. Najlepiej sprawdzą się przy tym szczotki pudlówki, metalowe zgrzebła o zakrzywionych ostrzach lub furminatory.
Husky syberyjski nie potrzebuje częstych kąpieli. Jego stosunkowo krótka, gładka sierść nie zbiera zbyt duża zanieczyszczeń i nawet bardzo ubłoconego psa można oczyścić za pomocą włosianej szczotki. Jeśli jednak kąpiel okaże się konieczna, należy używać do niej wyłącznie hipoalergicznych szamponów dla psów.
Po zakończonym myciu psa należy dokładnie wytrzeć ręcznikiem, a następnie dosuszyć suszarką nastawioną na chłodny powiew. Pozostawienie sierści husky do samodzielnego wyschnięcia może skutkować odparzeniami skóry. Opiekun psa rasy siberian husky powinien także regularnie kontrolować stan oczu, uszu, zębów i pazurów pupila.
Siberian husky to wytrzymała i odporna na zimno rasa, której średnia długość życia wynosi 12-14 lat. Psy te chorują dość rzadko, jednak stosunkowo często ulegają urazom ortopedycznym podczas intensywnej zabawy i biegania.
Narażone są także na kilka dolegliwości i chorób genetycznych. Wśród problemów typowych dla rasy wymienia się między innymi:
Ryzyko wystąpienia chorób u siberian husky zmniejszyć można, kupując szczeniaka z hodowli zarejestrowanej w ZKwP. Doświadczeni, odpowiedzialni hodowcy wykonują swoim psom badania mające wykluczyć chore zwierzęta z dalszej hodowli.
Opiekun psa tej rasy powinien także regularnie odwiedzać z pupilem lekarza weterynarii. Zalecane są coroczne badania krwi i moczu. Aktywny husky powinien być również pod opieką ortopedy. W przypadku pojawienia się u psa niepokojących objawów, takich jak zaczerwienienie oczu, nadmierne wypadanie sierści i wyłysienia, kulawizna lub niechęć do spacerów, należy jak najszybciej zgłosić się do lekarza weterynarii.
Siberian husky potrzebują wysokiej jakości pożywienia, które zapewni im energię do codziennej aktywności. Dieta musi być zawsze dostosowana do indywidualnych potrzeb danego psa – jego wieku, trybu życia i stanu zdrowia. Psu tej rasy podawać można zarówno gotowe karmy suche i mokre, jak i posiłki złożone ze świeżych składników.
Chcąc karmić husky domowymi posiłkami, należy pamiętać, że muszą być one uzupełniane odpowiednimi dawkami suplementów mineralno-witaminowych. Niewłaściwe zbilansowanie diety skutkować będzie nie tylko problemami skórnymi, ale także spadkiem odporności, szybszym męczeniem się i zanikami mięśniowymi. Młode psy żywione niewłaściwie ułożoną dietą są natomiast narażone na liczne wady rozwojowe i częściej zapadają na poważne choroby.
Opiekunowie, którzy chcieliby karmić pupila dietą domową, jednak nie posiadają wystarczającej wiedzy, mogą zdecydować się na skorzystanie z usług firm kateringowych dla psów, takich jak PsiBufet. Oferowane przez PsiBufet posiłki przygotowywane są według zbilansowanych receptur opracowanych przez doświadczonych dietetyków zwierzęcych.
Zawierają więc wszystkie niezbędne psu składniki odżywcze w odpowiednich proporcjach. Jedzenie PsiBufet składa się wyłącznie ze świeżych składników najwyższej jakości – mięsa, podrobów i warzyw – dzięki czemu jest lekkostrawne i wolne od zbędnych wypełniaczy. Bezzbożowe posiłki sprawdzą się w żywieniu psów z alergią i nietolerancją pokarmową.
Podczas II wojny światowej husky służyły w amerykańskiej jednostce ratowniczo-poszukiwawczej działającej na terenie Arktyki. Brały także udział w badaniach Antarktydy prowadzonych przez British Antarctic Survey.
Najsławniejszym psem rasy siberian husky był Balto – przewodnik zaprzęgu, który w 1925 roku dostarczył do Nome szczepionkę przeciwko błonicy. Pomnik Balto wykonany z brązu znajduje się w nowojorskim Central Parku.
Jeśli planujesz zostać opiekunem syberyjskiego husky, na te pytania warto znać odpowiedzi!