Czas czytania: 7 min
07 kwi 2022
Każdy opiekun domowego czworonoga prędzej czy później spotka się z problemem rozwolnienia u psa. Konieczność wstawania w środku nocy, częstego wyprowadzania zwierzaka na spacery i sprzątanie zabrudzonego odchodami mieszkania to jednak tylko jedna strona psiej niestrawności.
W takich chwilach cierpi także pies – podrażnienie przewodu pokarmowego często wiąże się z silnym bólem i powoduje złe samopoczucie. Dlatego biegunki u psa nigdy nie należy ignorować. Jakie są najczęstsze przyczyny rozwolnienia u psów? Czym grozi przewlekła biegunka u szczeniaka lub psa dorosłego? I czy psu można podać smectę albo leki przeciwbiegunkowe?
Biegunką lub rozwolnieniem przyjęło się nazywać problemy z wypróżnianiem polegające na częstym oddawaniu kału. Sam stolec ma przy tym nieuformowaną, wodnistą konsystencję, a nieraz także wyjątkowo nieprzyjemny zapach. Często przy rozwolnieniu w kale można zaobserwować domieszkę krwi lub śluzu. Tego typu problemom z wypróżnianiem mogą, ale nie muszą towarzyszyć dodatkowe objawy, takie jak wymioty, wzdęcia, osłabienie, gorączka czy odwodnienie.
Biegunka u psa może mieć bardzo wiele przyczyn – od zupełnie niegroźnych, aż do bardzo poważnych. Wśród nich znajdują się:
W zależności od przyczyny rozwolnienia u psa, w kale może pojawić się krew, śluz, resztki niestrawionego pokarmu, fragmenty ciała obcego lub jaja i człony pasożytów jelitowych. Jak rozpoznać, co wywołało biegunkę u psa?
Biegunka wywołana zatruciem pokarmowym lub nietolerancją pokarmową to najczęstszy i zazwyczaj najłagodniejszy rodzaj rozwolnienia u psa. W kale psa mogą, choć nie muszą pojawić się resztki niestrawionego pokarmu. Zatrucie może objawiać się także wymiotami, wzdęciami i bólem brzucha.
Zaburzenia trawienia związane ze zjedzeniem przez psa nieczystości na spacerze, dużej ilości pokarmu lub niewskazanych dla czworonoga produktów z reguły trwać będą dość krótko. Objawy ustępują zazwyczaj samoistnie po zaprzestaniu podawania psu niewskazanych produktów i po kilku wypróżnieniach.
Biegunka, której towarzyszy wysoka gorączka, apatia i brak apetytu, może być objawem przeróżnych chorób wirusowych i bakteryjnych. Niektóre z nich, takie jak wirusowe zapalenie jelit u psa, parwowiroza czy nosówka, będą stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia, a nawet życia zwierzaka. Utrzymująca się kilka dni, przewlekła biegunka u psa wymagać będzie wizyty u weterynarza i rozpoczęcia odpowiedniego leczenia choroby, która ją wywołała.
Rozwijające się w przewodzie pokarmowym psa pasożyty mogą zostać niezauważone nawet przez długi czas. Takie objawy, jak utrata masy ciała, brak apetytu, obecność jaj i fragmentów robaków w kale, krwawa biegunka u psa czy wymioty świadczyć będą o silnym zarobaczeniu.
Choroby wywołujące przewlekłą lub ostrą biegunkę u psa są bardzo różnorodne i zazwyczaj towarzyszą im inne, wyraźne dolegliwości. Nowotwory, choroby trzustki, alergie pokarmowe czy przewlekłe zapalenie jelit mogą objawiać się między innymi biegunką ze śluzem, wychudzeniem, apatią i zmatowieniem sierści. Wiele chorób wywołujących biegunkę i wymioty u psa wymagać będzie długotrwałego leczenia.
Nie ulega wątpliwości, że pies cierpiący na rozwolnienie będzie potrzebował naszej pomocy. Przewlekła i ostra biegunka utrzymująca się dłużej niż jeden dzień może prowadzić do poważnego osłabienia organizmu, niedożywienia i odwodnienia. Szczególnie niebezpieczna będzie także biegunka u szczeniaka. Co możemy zrobić, kiedy pies ma biegunkę?
Jeśli nasz pies ma rozwolnienie, powinniśmy postarać się ustalić przyczynę tego problemu – zastanowić się, co ostatnio jadł nasz pupil, czy zmieniliśmy mu dietę i czy występują u niego inne, niepokojące objawy. Warto także zwrócić uwagę na wygląd psiego stolca.
Jeśli podejrzewamy, że biegunka wynika z niewielkiego zatrucia, powinniśmy zaprzestać podawania psu produktów, które mogłyby wywołać u niego zaburzenia trawienne. Psiaka ze skłonnością do zjadania śmieci warto zabezpieczyć, trzymając go na smyczy lub zakładając mu kaganiec.
Jeśli biegunka spowodowana jest nagłą zmianą diety, powinniśmy wrócić do poprzedniego sposobu żywienia psa. Zdrowego psa, niewykazującego żadnych innych objawów, możemy także krótko przegłodzić, pomijając jeden lub dwa posiłki.
Psu z biegunką należy przede wszystkim zapewnić stały dostęp do świeżej wody – pozwoli to uniknąć odwodnienia spowodowanego wydalaniem wodnistego kału. W przypadku zatruć psu mającemu rozwolnienie możemy podać węgiel leczniczy lub smectę. Smecta dla psa, czyli glinka kaolinowa, jest bezpiecznym środkiem, który zwiąże toksyny w przewodzie pokarmowym i przyspieszy ich wydalanie. Przed zastosowaniem takich środków warto skonsultować się z weterynarzem, który ustali ich dawkowanie.
Trwająca dłużej niż 24 godziny ostra biegunka wymagać będzie konsultacji z lekarzem weterynarii. Do specjalisty będziemy musieli udać się także w przypadku krwistej biegunki u psa lub gdy zauważymy w kale dużą ilość śluzu, fragmenty ciała obcego lub pasożyty.
Wizyta u weterynarza konieczna będzie również w sytuacji, gdy jelitówce u psa towarzyszyć będą inne objawy – podwyższona temperatura, wymioty, ospałość, utrata apetytu, drgawki lub nagła utrata masy ciała. Psy ze stwierdzoną chorobą przewlekłą, u których pojawi się rozwolnienie, będą wymagały konsultacji u lekarza prowadzącego.
Leczenie biegunki u psa uzależnione będzie od jej pierwotnej przyczyny. Lekarz weterynarii może zalecić zbiórkę i badanie kału psa, badania krwi i moczu. W postawieniu diagnozy pomocne mogą być także badania usg i rtg oraz testy na choroby wirusowe.
Postępowanie w przypadku ostrej lub przewlekłej biegunki może obejmować podawanie psu kroplówek nawadniających, weterynaryjnych leków przeciwbiegunkowych, środków odrobaczających, antybiotyków, a nawet przeprowadzenia operacji chirurgicznej, jeśli rozwolnienie spowodowane będzie guzem lub obecnością ciała obcego w przewodzie pokarmowym psa.
W niektórych wypadkach specjalista może zalecić także podawanie zwierzęciu specjalistycznej diety, probiotyków i prebiotyków.
W przypadku rozwolnienia u psa niewskazane będzie nagłe zmienianie mu diety na polecany często „ryż z marchewką i kurczakiem”. Nieprzyzwyczajony do takich posiłków żołądek psa może zareagować na to w jeszcze bardziej gwałtowny sposób.
Czworonogowi pod żadnym pozorem nie można podawać także przeznaczonych dla ludzi leków przeciwbiegunkowych, takich jak stoperan – zahamowanie wypróżniania może spowodować nagromadzenie się kału w jelitach, a nawet ich perforację. Niewskazane jest także podawanie psu mleka, nabiału, herbaty i ludzkich probiotyków.
W przypadku psów ze skłonnością do biegunek kluczowe jest przestrzeganie zaleconej przez specjalistę diety. Psu z wrażliwym żołądkiem nie należy podawać resztek z obiadu i przekąsek dla ludzi. Jeśli pies cierpi na przewlekłe biegunki spowodowane chorobą, należy przestrzegać zaleconego przez lekarza postępowania i obserwować zachowanie zwierzęcia w celu wykrycia ewentualnego pogorszenia jego zdrowia lub nawrotów dolegliwości.
Biegunka u psa jest uciążliwa nie tylko dla opiekuna – problemy żołądkowe mogą przysporzyć cierpienia także samemu czworonogowi. Zaburzenia trawienia objawiające się rozwolnieniem mogą być wywołane przez nieodpowiednią dietę lub podanie psu przysmaków, które podrażnią jego żołądek. Takie niewielkie zatrucia powinny ustąpić w przeciągu 24 godzin i zazwyczaj nie wymagają leczenia.
Ostra lub przewlekła biegunka u psa może być natomiast objawem przeróżnych, poważnych dolegliwości, które mogą poważnie odbić się na zdrowiu zwierzęcia. Jeśli rozwolnienie u psa trwa dłużej niż jeden dzień, w kale psa zauważymy krew, śluz, jaja pasożytów lub fragmenty ciała obcego, powinniśmy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem weterynarii.
